Ο επιστήμονας που “μαστούρωνε” αράχνες στα πειράματά του. Πώς επηρέαζαν τους ιστούς η μαριχουάνα και το LSD

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Το 1948 ο καθηγητής ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, Χανς Πίτερς, έψαχνε ένα τρόπο ώστε οι αράχνες στον κήπο του να μην φτιάχνουν τους ιστούς τους νωρίς το πρωί. Λέγεται ότι όταν έβγαινε από το σπίτι του για να πάει στο πανεπιστήμιο έπεφτε πάνω τους και λερωνόταν. Όμως, η πραγματικότητα ήταν ότι ο Πίτερς τις κινηματογραφούσε για μία μελέτη του αλλά ήταν αδύνατον να τις καταγράψει πριν φωτίσει, γιατί οι κάμερες δεν είχαν τεχνολογία για σκοτεινές λήψεις.

Ο Φαρμακολόγος και οι αράχνες

Ο Πέτερ Ουίτ που ήταν φαρμακολόγος στην Ελβετία έμαθε για το πρόβλημα του Πίτερς. Θεώρησε ότι θα μπορούσε να εντοπίσει κάποια γνωστή ουσία με την οποία αν πότιζε τις αράχνες θα άλλαζαν την ώρα που έφτιαχναν τους ιστούς.

Ο Ουίτ έκανε πειράματα με ευρωπαϊκές αράχνες κήπου (επιστημονικό όνομα: Araneus diadematus) δοκιμάζοντας πάνω τους διάφορες ουσίες, κυρίως ψυχοδραστικές, συμπεριλαμβανομένης της αμφεταμίνης, της μεσκαλίνης, της στρυχνίνης, του LSD, της μαριχουάνας, και της καφεΐνης. Εν ολίγοις τις μαστούρωνε!

Ο Ελβετός φαρμακολόγος επινόησε ένα τρόπο να δίνει τις ουσίες στις αράχνες. Τις διέλυε σε νερό με ζάχαρη και ακουμπούσε στο κεφάλι της αράχνης μια μικροσκοπική σταγόνα διαλύματος. Σε μερικές μεταγενέστερες μελέτες του ο Ουίτ έτρεφε τις αράχνες με μύγες στις οποίες είχε δώσει τις ουσίες.

Στην διάρκεια της έρευνάς του οι ιστοί φωτογραφίζονταν πριν και μετά τη λήψη ουσιών από τις αράχνες.

Οι ιστοί των αραχνών

Όπως απέδειξαν οι έρευνες του Ουίτ, οι συγκεκριμένες ουσίες επηρεάζουν το μέγεθος και το σχήμα του ιστού των αραχνών και όχι τον χρόνο κατασκευής του.

Οι αράχνες που είχαν πάρει μικρές δόσεις καφεΐνης έφτιαχναν ιστούς μικρότερους απ’ αυτούς που έκαναν πριν. Οι ακτίνες τους ήταν ανομοιόμορφες, αλλά η κανονικότητα των κύκλων δεν επηρεαζόταν. Όταν η δόση καφεΐνης αυξανόταν το σχήμα άλλαζε ακόμη περισσότερο και ο σχεδιασμός του ιστού γινόταν ακανόνιστος. Όλες οι ουσίες που δοκιμάστηκαν μείωσαν την κανονικότητα του ιστού εκτός από μικρές δόσεις LSD, που την αύξησαν.

Χίπισσες και οι αράχνες

Όταν οι αράχνες έπαιρναν LSD δεν έδιναν σημασία σε εξωτερικά ερεθίσματα και συγκεντρώνονταν αποκλειστικά στην κατασκευή του ιστού τους. Τον τελείωναν γρήγορα και έκαναν κανονικά το σχήμα του.

Αντίθετα, σε αράχνες που ο Ουίτ έδινε αλκοόλ, μαριχουάνα ή βαρβιτουρικά ποτέ δεν ολοκλήρωναν την κατασκευή του ιστού τους. Ακόμη και το τμήμα που έφτιαχναν ήταν πρόχειρο και με ακανόνιστο σχήμα.

Παρά τις ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις του, ο Ουίτ, δεν μπόρεσε τελικά να εξυπηρετήσει τον Χανς Πίτερ αφού δεν ανακάλυψε ποια ουσία θα έκανε τις αράχνες να μην φτιάχνουν τους ιστούς τους νωρίς τον πρωί, πριν φωτίσει.

ΝΑSΑ και αράχνες

Το 1995, μια ερευνητική ομάδα της NASA επανέλαβε τα πειράματα του Ουίτ σχετικά με την επίδραση της καφεΐνης, της βενζεδρίνης, της μαριχουάνας και της ένυδρης χλωράλης στις αράχνες. Τα αποτελέσματα της NASA ήταν ποιοτικά παρόμοια με εκείνα του Ουίτ, αλλά η καινοτομία ήταν ότι το μοτίβο του ιστού της αράχνης αναλύθηκε ποσοτικά με σύγχρονα στατιστικά εργαλεία και προτάθηκε ως μια μέθοδος ανίχνευσης ναρκωτικών ουσιών.

Αρχική εικόνα: Αρσενική ευρωπαϊκή αράχνη. Πηγή: Wikipedia