Ο ελληνοαμερικανός που κατάφερε να στήσει τη λοταρία στην Πενσυλβάνια σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Το σχέδιο του πέτυχε αλλά η απληστία των ελληνοαμερικανών συνεργατών του οδήγησε στη σύλληψη

Οι λοταρίες ανθούσαν στις ΗΠΑ έως και τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν τα σκάνδαλα και η κακοδιαχείριση τις έριξαν σε ανυποληψία, με συνέπεια την πλήρη απαγόρευσή τους το 1900. Η πρώτη σύγχρονη λοταρία στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε από το κράτος στην πολιτεία του Νιου Χάμσαϊρ το 1964. 

Οι πιθανότητες να κερδίσει κανείς ένα τζακπότ ήταν πολλά εκατομμύρια προς ένα. Όταν και σε δεύτερη κλήρωση δεν προέκυπτε τυχερός λαχνός, οι παίχτες παρηγορούνταν μόνο με τη σκέψη ότι τα έσοδα της λοταρίας πήγαιναν σε έναν ευγενή σκοπό, όπως στην περίπτωση της λοταρίας της Πενσυλβανίας, όπου δικαιούχοι ήταν οι συνταξιούχοι της πολιτείας.

Λοταρίες γίνονταν σε πολλά παιχνίδια, αλλά το 1980 το δημοφιλέστερο ήταν ο «Ημερήσιος Αριθμός», παιχνίδι στο οποίο η κλήρωση γινόταν σε τηλεοπτική μετάδοση. Ο παίκτης διάλεγε τους δικούς του τρεις μονοψήφιους αριθμούς και μπορούσε να αγοράσει ένα δελτίο που κόστιζε από 50 σεντ έως 55 δολάρια. Αν πετύχαινε ακριβώς τους αριθμούς, το κέρδος ήταν 500 προς 1 (επομένως μέχρι 25.000 δολάρια). Αν πετύχαινε λιγότερους αριθμούς ή με διαφορετική σειρά, κέρδιζε απόδοση από 50 ως 160 προς 1.

Πώς στήθηκε η απάτη

Κάποιοι παίχτες αποφάσισαν να δώσουν ένα χέρι βοηθείας στην τύχη τους «στήνοντας» την κλήρωση του Ημερήσιου Αριθμού κατά την τηλεοπτική μετάδοση, στις 24 Απριλίου του 1980. Η κομπίνα ήταν έξυπνη και αν οι συνωμότες ήταν λιγότερο άπληστοι, μπορεί να είχαν ξεφύγει.

Πρώτα έπρεπε να εξαπατηθούν τα εκατομμύρια τηλεθεατών που έβλεπαν με προσήλωση την κλήρωση του Ημερήσιου Αριθμού καθημερινά από τις 6.58 μ.μ. Στη συνέχεια, υπήρχαν οι εργαζόμενοι στο στούντιο – τεχνικοί, προσωπικό παραγωγής, βοηθοί και ο συνταξιούχος που θα τραβούσε τον λαχνό. Παρών ήταν και ένας αξιωματούχος της πολιτείας προκειμένου να εξασφαλίσει τη φερεγγυότητα της κλήρωσης. Η μηχανή και οι μπάλες διατηρούνταν κλειδωμένες όταν δεν ήταν σε χρήση.

Τα “πειράγματα” στα νούμερα

Εμπνευστής του σχεδίου ήταν ο Νικ Πέρι. Γεννήθηκε στο Πίτσμπουργκ από έλληνα πατέρα και αμερικανίδα μητέρα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Περικλή Κατσαφάνας. Μπήκε στην τηλεόραση αφού υπηρέτησε στο Ναυτικό των ΗΠΑ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-1945). Έπιασε δουλειά στην WTAE-TV του Πίτσμπουργκ το 1958, ξεκινώντας ως παρουσιαστής και τελικά έγινε εκφωνητής ειδήσεων και αθλητικών γεγονότων. Το 1977 ανέλαβε παρουσιαστής των καθημερινών κληρώσεων της Λοταρίας της Πενσιλβανίας, που γίνονταν στα στούντιο του τηλεοπτικού σταθμού. Ως παρουσιαστής της κλήρωσης, ο Πέρι ήταν στην ιδανική θέση να σχεδιάσει μια κομπίνα και μετά από τρία χρόνια συνέλαβε αυτό που μπορεί να ήταν το τέλειο σχέδιο.

Το «στήσιμο» μιας λοταρίας στην οποία οι παίκτες πρέπει να διαλέξουν έξι αριθμούς από 1 έως 49 θα ήταν πολύ δύσκολο χωρίς να το παρατηρήσει κανείς, οπότε ο Πέρι επέλεξε τον Ημερήσιο Αριθμό, που χρειαζόταν μόνο τρεις αριθμούς. Τα μπαλάκια που χρησιμοποιούνταν στις κληρώσεις λοταρίας είναι αριθμημένα μπαλάκια του πινγκ-πονγκ. Ο Πέρι σκέφτηκε ότι, αν αύξανε το βάρος σε κάποια μπαλάκια, αυτά θα συμπεριφέρονταν κανονικά, αλλά θα ήταν ελάχιστα πιο βαριά και δεν θα έμπαιναν εύκολα στον κύλινδρο της αντλίας που έβγαζε τους τυχερούς αριθμούς από τις μηχανές. Για να εξασφαλιστεί ότι θα έβγαινε ένας μοναδικός συνδυασμός αριθμών, όπως το 999, θα έπρεπε να βαρύνουν τα μπαλάκια με αριθμό από 0 έως 8, αλλά ο Πέρι το βρήκε πολύ ριψοκίνδυνο και προτίμησε να «πειράξει» τα οκτώ από τα δέκα μπαλάκια, αφήνοντας άθικτα το 4 και το 6. Αυτό μείωνε τον αριθμό των πιθανών τυχερών συνδυασμών σε οκτώ συνδυασμούς του 4 και του 6: 444, 446, 464, 466, 644, 646, 664 και τον «αριθμό του κτήνους» 666.

Η συνωμοσία και η καταδίκη

Ο Πέρι χρειάζονταν αρκετούς συνενόχους για να βάλει το σχέδιό του σε δράση. Πρώτα πλησίασε τον Τζόζεφ Μποκ, ο οποίος ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του WTAE-TV, και τον έβαλε να κατασκευάσει ένα αντίγραφο της ομάδας με τα μπαλάκια για την κλήρωση της 24^ης Απριλίου. Ο Μποκ βάρυνε οκτώ από τα μπαλάκια εγχύοντας σε αυτά μια μικρή ποσότητα λάτεξ. Μετά ζωγράφισε τους αριθμούς δημιουργώντας ένα ακριβές αντίγραφο των πρωτότυπων. Στη συνέχεια, ο Πέρι χρειαζόταν πρόσβαση στη μηχανή της κλήρωσης για να κάνει την αλλαγή. Ο δεύτερος συνένοχός του ήταν ο αξιωματούχος της λοταρίας της Πενσιλβανίας Εντουαρντ Πλέβελ, ο οποίος συμφώνησε να αφήσει τη μηχανή αφύλακτη σε κάποιες κρίσιμες περιόδους της βραδιάς. Ο υπεύθυνος προσωπικού του WTAE-TV Φρεντ Λούμαν θα άλλαζε τα μπαλάκια πριν και μετά την κλήρωση. Ο Μποκ θα έκαιγε τα μπαλάκια αμέσως μόλις εκπλήρωναν τον εγκληματικό τους σκοπό. Τέλος, ο Πέρι χρειαζόταν κάποιον άσχετο με τον σταθμό ή τη λοταρία για να αγοράσει δελτία. Ανέθεσε αυτό το καθήκον στους επαγγελματικούς του συνεργάτες, τους αδελφούς Μαραγκού, οι οποίοι περιόδευαν την πολιτεία την ημέρα της κλήρωσης ποντάροντας με επιμονή στους οκτώ πιθανούς αριθμούς.

Η στημένη κλήρωση εξελίχθηκε κατά γράμμα με βάση το σχέδιο. Με τον Πλέβελ να κάνει τα στραβά μάτια, ο Λούμαν άλλαξε τα μπαλάκια. Ο Πέρι ανακοίνωσε ως συνήθως την κλήρωση, η οποία έγινε από τη συνταξιούχο κάτοικο Πενσιλβανίας Βάτολες Λόουρι, που δεν είχε ιδέα ότι συμμετείχε σε μια απάτη που παρακολουθούσαν έξι εκατομμύρια θεατές. Ο Λούμαν άλλαξε πάλι τα μπαλάκια και ο Μποκ κατέστρεψε τα αντίγραφα. Ο Πέρι και η συμμορία του ήταν έτοιμοι να μαζέψουν τα κέρδη τους, που εκτιμήθηκαν σε περίπου $1,8 εκατομμύρια.

Οι αδελφοί Μαραγκού, όμως, αποδείχθηκαν άπληστοι και απρόσεκτοι. Είπαν σε πολλούς από τους φίλους και τους γνωστούς τους να ποντάρουν στους δύο αριθμούς και το ασυνήθιστο μοτίβο πονταρίσματος έβαλε τις αρχές σε συναγερμό ότι κάτι τρέχει. Ακόμα χειρότερα, έκαναν ένα τηλεφώνημα από δημόσιο τηλέφωνο στον τηλεοπτικό σταθμό, ενώ αγόραζαν ένα μεγάλο αριθμό δελτίων από ένα μπαρ. Το τηλεφώνημα εντοπίστηκε ότι κατέληγε στον θάλαμο του παρουσιαστή στο στούντιο, εμπλέκοντας τον Πέρι. Η εμπειρία της αστυνομίας και η ενδελεχής έρευνα οδήγησε στην πλήρη αποκάλυψη.

Οι Λούμαν και Μποκ δήλωσαν ένοχοι για να εξασφαλίσουν πιο επιεικείς ποινές και οι αδελφοί Μαραγκού έδωσαν στοιχεία στην πολιτεία για να αποφύγουν τη φυλάκιση. Η όλη συνωμοσία αποκαλύφθηκε, αν και μέχρι τον θάνατό του, ο Πέρι αρνούνταν οποιαδήποτε ανάμιξη στην υπόθεση. Ο Πλέβελ φυλακίστηκε για δύο χρόνια, ενώ ο Πέρι καταδικάστηκε σε επτά χρόνια για εγκληματική σκευωρία, εγκληματική βλάβη, κλοπή με απάτη, παραχάραξη δημόσιου διαγωνισμού και ψευδορκία.

Πηγή: Οι μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας, του Eric Chaline, εκδόσεις Κλειδάριθμος

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Πώς ο Βολταίρος έγινε πάμπλουτος, όταν κέρδισε το λαχείο με μια καλοστημένη κομπίνα. Ο καθοριστικός ρόλος ενός μαθηματικού φίλου του