Ο εκβιασμός της Κάλλας, στο Σικάγο, από τον άγνωστο εραστή της. Οι θεατές όμως τη χειροκροτούσαν επί 17 λεπτά

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Το 1954 η Μαρία Κάλλας ήταν ήδη διάσημη στην Ευρώπη όταν αποφάσισε να τραγουδήσει και στην Αμερική. Για το λόγο αυτό αποδέχτηκε την πρόταση του Λυρικού Θεάτρου του Σικάγο να είναι η πρωταγωνίστρια σε όπερες που θα ανέβαζε στα τέλη του χρόνου. Θα ήταν η πρώτη φορά που το αμερικανικό κοινό θα είχε την ευκαιρία να θαυμάσει από κοντά τη νέα ντίβα της όπερας που οι Ευρωπαίοι αποθέωναν!

“Μονρόε της Όπερας”

Το Νοέμβριο του 1954, η Μαρία Κάλλας έπαιξε στο Σικάγο τη Νόρμα στην ομώνυμη όπερα του Μπελίνι. Εκείνη την εποχή ήταν ξανθιά. Μάλιστα, η εφημερίδα Σικάγο Σαν-Τάιμς την περιέγραφε ως «Ευρωπαία Μαίριλιν Μονρόε που μπορεί να τραγουδήσει»!

Είχε πλέον χάσει πολλά κιλά με εξαντλητική δίαιτα και η εμφάνισή της ήταν εντυπωσιακή. Στη συνέχεια, η Κάλλας έπαιξε το ρόλο της Βιολέτας στην «Τραβιάτα» του Βέρντι και τη Λουτσία στην όπερα «Λουτσία ντι Λάμμερμουρ» του Ντονιτσέτι. Η Κάλλας έπαιξε σε δύο παραστάσεις κάθε μίας από τις τρεις όπερες, σε διάστημα μόλις δύο εβδομάδων. Όλες ήταν καλλιτεχνικοί και εισπρακτικοί θρίαμβοι.

Σε κάθε παράσταση της Κάλλας και τα 3.563 εισιτήρια πωλούνταν μέσα σε λίγη ώρα. Χιλιάδες Αμερικανοί είχαν την τύχη να τη δουν να τραγουδά, ενώ πολύ περισσότεροι δεν κατάφεραν να βρουν εισιτήριο.

Όταν η Κάλλας έδωσε την τελευταία της παράσταση στο Σικάγο για το 1954, αναγκάστηκε να βγει στη σκηνή 22 φορές προκειμένου να δεχτεί τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες των θεατών που τη χειροκροτούσαν όρθιοι για 17 λεπτά!

Η Κάλλας θριαμβεύει

Οι κριτικές των αμερικανικών εφημερίδων ήταν γεμάτες επαίνους για τη μεγάλη ντίβα. Έτσι, οι υπεύθυνοι του Λυρικού Θεάτρου του Σικάγο ήταν κατενθουσιασμένοι που η Κάλλας δέχτηκε να είναι και το Νοέμβριο του 1955 σε έργα που θα ανέβαζαν. Επέλεξε τους ρόλους της Ελβίρας στους «Πουριτανούς» του Μπελίνι, της Λεονόρας στο «Τραβατόρε» του Βέρντι και της Τσο-Τσο-Σαν (Μαντάμα Μπατερφλάι) στη «Μαντάμα Μπατερφλάι» του Πουτσίνι.

Όπως και τον προηγούμενο χρόνο, η Κάλλας έδωσε στο Σικάγο δύο παραστάσεις για κάθε μία από τις τρεις όπερες. Σε όλες θριάμβευσε. Οι αμερικανικές εφημερίδες ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποια θα έγραφε την πιο διθυραμβική κριτική για τις ερμηνείες της. Στη δεύτερη παράσταση της «Μαντάμα Μπατερφλάι», που θα ήταν και η τελευταία της Κάλλας στο Σικάγο για το 1955, ήταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός των θεατών που κάθε φορά που εμφανιζόταν στη σκηνή την χειροκροτούσαν και την επευφημούσαν τόσο δυνατά που έπρεπε να σταματά για κάποια λεπτά να τραγουδά!

Η τελευταία παράσταση

Ο διευθυντής του Λυρικού Θεάτρου του Σικάγο παρακάλεσε την Κάλλας να δώσει μία τρίτη παράσταση της «Μάνταμα Μπατερφλάι» πριν αναχωρήσει από την πόλη. Η ανακοίνωση ότι η Κάλλας θα έδινε μία έκτακτη παράσταση κινητοποίησε τους κατοίκους του Σικάγο. Την ίδια μέρα, χιλιάδες άνθρωποι έσπευσαν στα ταμεία του θεάτρου να προμηθευθούν εισιτήριο. Δημιουργήθηκε μία τεράστια ουρά ανθρώπων που επεκτεινόταν στις κεντρικές λεωφόρους της πόλης. Όλοι περίμεναν υπομονετικά μέσα στο κρύο για το «μαγικό» χαρτάκι για να δουν την «Ελληνίδα θεά».

Μέσα σε 98 λεπτά είχαν πουληθεί και τα 3.563 εισιτήρια. Πολλά απ’ αυτά κατέληξαν στη μαύρη αγορά όπου πουλήθηκαν στη δεκαπλάσια τιμή από την ονομαστική.

Όπως ήταν αναμενόμενο, και η τελευταία παράσταση της Μαρίας Κάλλας στο Σικάγο το Νοέμβριο του 1955 υπήρξε θριαμβευτική! Αφού δέχτηκε για πολλά λεπτά τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα των χιλιάδων Αμερικανών θαυμαστών της, η Κάλλας αποσύρθηκε στο καμαρίνι της προκειμένου να ετοιμαστεί για να αναχωρήσει από το Σικάγο.

Έντι Μπαγκαρόζι

Εκεί βρήκε να την περιμένει ένας δικαστικός κλητήρας, αλλά όχι για να ζητήσει αυτόγραφο. Της επέδωσε κλήτευση σχετικά με μία μήνυση που της είχε γίνει στις ΗΠΑ. Ήταν από ένα πρώην εραστή της, τον Έντι Μπαγκαρόζι, τον οποίο η Κάλλας είχε προσλάβει ως μάνατζερ το 1946 όταν είχε μεταβεί για σύντομο χρονικό διάστημα στη Νέα Υόρκη. Ο Μπαγκαρόζι ουδέποτε έκλεισε δουλειές για την Κάλλας, η οποία τότε ήταν άγνωστη. Έτσι δεν του είχε καταβάλλει καμία προμήθεια.

Όταν μετά από μερικά χρόνια έγινε διάσημη, ο Μπαγκαρόζι άρχισε να την εκβιάζει για να της αποσπάσει χρήματα. Την απειλούσε ότι θα έστελνε τις παλιές ερωτικές της επιστολές στον άνδρα της τον Μενεγκίνι. Το σκάνδαλο έγινε γνωστό στις εφημερίδες, και η Κάλλας αρνήθηκε να πληρώσει. Έτσι, ο Μπαγκαρόζι μαθαίνοντας ότι η Κάλλας θα ερχόταν στις ΗΠΑ τη μήνυσε για αθέτηση συμβολαίου. Ζητούσε αποζημίωση 300.000 δολάρια, ένα τεράστιο ποσό για εκείνη την εποχή.

Ντίβα εναντίον δικαστικού κλητήρα

Όταν η Κάλλας πήρε την κλήτευση κυριολεκτικά «απασφάλισε». Άρχισε να ωρύεται μπροστά στον δικαστικό κλητήρα, ο οποίος τα έχασε. Ο άνθρωπος έφυγε με γρήγορο βηματισμό από το καμαρίνι της Κάλλας, αλλά αυτή τον κυνήγησε στο διάδρομο κραυγάζοντας πίσω του.

Οι ρεπόρτερ που περίμεναν την Κάλλας να βγει από το καμαρίνι της για να της πάρουν μερικές κουβέντες για το θρίαμβό της και να τη φωτογραφίσουν, την είδαν σε έξαλλη κατάσταση. Φορούσε ακόμη το κιμονό της Μαντάμα Μπατερφλάι και ωρυόταν σ’ ένα κύριο με καπαρντίνα και καπέλο. Η εικόνα αυτή δεν είχε καμία σχέση με την Κάλλας που είχαν όλοι τους θαυμάσει στη σκηνή λίγα λεπτά πιο πριν. Ο διευθυντής του Λυρικού Θεάτρου του Σικάγο προσπαθούσε μάταια να τη συγκρατήσει και να την ηρεμήσει.

Ήταν τέτοιο το μένος της Κάλλας που έμοιαζε σαν να είχαν στραβώσει τα χείλια της. Αυτό που επαναλάμβανε συνέχεια ήταν: «Δεν θα με μηνύσουν! Έχω τη φωνή ενός αγγέλου!». Ο δικαστικός κλητήρας, που ήταν ένας μεγαλόσωμος ώριμος άνδρας, τόσο πολύ είχε ταραχθεί από την αντίδραση της Κάλλας που κάποια στιγμή φαινόταν ότι θα ξεσπούσε σε κλάματα!

“Η Τίγρης”

Έτσι φωτογραφήθηκε η μεγάλη Ελληνίδα ντίβα της όπερας και ο ταλαίπωρος Αμερικανός δημόσιος υπάλληλος που έκανε απλά τη δουλειά του. Τις επόμενες μέρες, φωτογραφίες που τους έδειχναν μαζί φιγουράριζαν στα πρωτοσέλιδα σχεδόν όλων των εφημερίδων του κόσμου. Τότε ήταν που ο διεθνής τύπος κόλλησε στην Κάλλας το παρατσούκλι «η Τίγρης».

Αν και υπήρχαν και πριν δημοσιεύματα για διάφορα σκάνδαλα γύρω από την Κάλλας, το περιστατικό στο Σικάγο είχε σαν αποτέλεσμα αυτά να πολλαπλασιαστούν. Στις 29 Οκτωβρίου 1956, λίγο πριν το ντεμπούτο της στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, το περιοδικό Τάιμ είχε στο εξώφυλλό του ένα πορτραίτο της Μαρίας Κάλλας. Όμως το σχετικό άρθρο στο περιοδικό ήταν μάλλον αρνητικό αφού επικεντρώθηκε κυρίως στη δύσκολη σχέση που είχε με τη μητέρα της.

Η “εκδίκηση” της Κάλλας

Η Μάρια Κάλλας ξέσπασε και στον διευθυντή του Λυρικού Θεάτρου του Σικάγο κατηγορώντας τον ότι άφησε τον δικαστικό κλητήρα να μπει στο καμαρίνι της. Ορκίστηκε ότι δεν ξαναπατούσε το πόδι της στο Σικάγο.

Η διένεξη με τον Μπαγκαρόζι τελικά τακτοποιήθηκε εξωδικαστικά.

Όμως, η Κάλλας δεν ξέχασε ποτέ αυτό που είχε γίνει στο Σικάγο. Μέσα στα επόμενα 22 χρόνια, μέχρι το θάνατό της το 1977, έδωσε μόλις τρεις παραστάσεις στην πόλη, αν και ήταν η πρώτη όπου καθιερώθηκε στις ΗΠΑ και είχε δώσει 12 παραστάσεις μέσα σε μόλις ένα χρόνο, το 1954-55.

Παρά το δυσάρεστο περιστατικό του 1955, οι κάτοικοι του Σικάγο συνέχισαν να θαυμάζουν την Κάλλας. Την 1^η Νοεμβρίου 1977, δύο εβδομάδες μετά το θάνατό της, δόθηκε μία συναυλία στη μνήμη της στο Λυρικό Θέατρο του Σικάγο που την παρακολούθησαν 5000 θεατές. Στις 7 Σεπτεμβρίου 2019, η Λυρική Όπερα (πρώην Λυρικό Θέατρο) του Σικάγο τίμησε την Κάλλας ανεβάζοντας μία συναυλία όπου το ολόγραμμα της Κάλλας τραγουδούσε με τη συνοδεία ζωντανής ορχήστρας.

Στοιχεία αντλήθηκαν από www.lyricopera.org

Δείτε εδώ το τρέιλερ της συναυλίας με το ολόγραμμα της Μαρίας Κάλλας στη Λυρική Όπερα του Σικάγο: