Ο “εξόριστος” Θιβετιανός Λάμα που ισχυριζόταν ότι είχε “τρίτο μάτι” στο μέτωπο και έβλεπε τα πνεύματα. Πούλησε εκατομμύρια βιβλία, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν ο γιός ενός υδραυλικού

Στον 20ο αιώνα οι όλο και πιο πλούσιοι και υλιστές δυτικοευρωπαίοι και βορειοαμερικανοί στρέφονταν ανατολικά για να ψάξουν την πνευματική σοφία που δεν μπορούσαν πλέον να βρουν στη χριστιανική τους κουλτούρα.

Το 1956 ο έγκυρος βρετανικός εκδοτικός οίκος Σίκερ & Βάρμπουργκ εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο “Το τρίτο μάτι”, το οποίο υποτίθεται πως ήταν η αυτοβιογραφία ενός Θιβετιανού λάμα, του Τιούσντεϊ Λόμπσαγκ Ράμπα, ο οποίος είχε καταφύγει στην Αγγλία μετά από πολλά χρόνια εξόριστος από την πατρίδα του.

Το βιβλίο περιέγραφε την ανατροφή του στη Μονή των Λάμα Τσακπόρι στη Λάσα. Η διδακτέα ύλη της μονής περιλάμβανε παραδοσιακή θιβετιανή ιατρική, διαλογισμό, γιόγκα, αιώρηση, αστρολογία, τηλεπάθεια και αστρική προβολή.

Ισχυριζόταν ότι έχει υποστεί έναν επώδυνο τρυπανισμό στο μέτωπο για να ανοίξει το “τρίτο μάτι” του, το οποίο του έδινε πρόσβαση σε εκπληκτικές ψυχικές δυνάμεις.

Έτσι υποτίθεται ότι είχε η δυνατότητα να βλέπει την αύρα ενός ανθρώπου, μια έγχρωμη άλω που περιβάλλει το σώμα και αποκαλύπτει τα πνευματικά επιτεύγματα του ατόμου και τις βαθύτερες σκέψεις του. Σε άλλο κεφάλαιο, ο Ράμπα εξηγεί τη θιβετιανή θεωρία και πρακτική του αστρικού ταξιδιού:

“Μετά εξασκήθηκα πολύ στην τέχνη του αστρικού ταξιδιού όπου το πνεύμα ή “εγώ” αφήνει το σώμα και παραμένει συνδεδεμένο με τη ζωή στη γη μόνο με τον Ασημένιο λώρο.

Πολλοί το βρίσκουν δύσκολο να πιστέψουν ότι ταξιδεύουμε με τον τρόπο αυτό. Σε όλους συμβαίνει όταν κοιμούνται. Σχεδόν πάντα στη Δύση αυτό είναι ακούσιο.

Στην Ανατολή οι Λάμα μπορούν να το κάνουν σε πλήρη εγρήγορση. Έτσι, θυμούνται όλα όσα έκαναν, όσα είδαν και που πήγαν. Στη Δύση οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την τέχνη, με αποτέλεσμα όταν ξυπνούν να νομίζουν ότι ήταν ένα όνειρο”.

Το βιβλίο γνώρισε σημαντική επιτυχία στην Ευρώπη και την Αμερική.

Πάντως, οι μελετητές του Θιβέτ δεν παρασύρθηκαν το ίδιο εύκολα με το γενικό κοινό.

Σε εμπεριστατωμένες κριτικές αντέτειναν ότι οι φανταστικές αποκαλύψεις του Ράμπα ήταν ακριβώς αυτό: τελείως φανταστικές.

Πολλοί επισήμαναν ότι ο Ράμπα δεν έμοιαζε για Ασιάτης και ότι περιέργως μιλούσε αγγλικά με την ευχέρεια και την προφορά βέρου Άγγλου.

Ο μελετητής του Θιβέτ Χάινριχ Χάρερ, συγγραφέας του “Επτά χρόνια στο Θιβέτ” και δάσκαλος του Δαλάι Λάμα, ήταν αποφασισμένος να αποδείξει ότι ο Ράμπα ήταν απατεώνας. Προσέλαβε έναν άγγλο ιδιωτικό ντετέκτιβ για να ερευνήσει την καταγωγή του μυστηριώδους Ράμπα.

Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ δημοσίευσε το πόρισμά του στη βρετανική εφημερίδα Daily Mail.

Aποκάλυψε ότι ο Ράμπα δεν ήταν ένας αριστοκράτης από το Θιβέτ που ανατράφηκε σε μοναστήρι της Λάσα και έκανε μία περιπετειώδη απόδραση από το Θιβέτ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ο Σύριλ Χόσκιν, γιος ενός υδραυλικού που είχε γεννηθεί στην πόλη Πλύμπτον του Ντέβον.

Ο Χόσκιν δεν πήγε ποτέ στο Θιβέτ και απέκτησε ένα μέρος από τις γνώσεις του από βιβλία, ενώ είχε κατασκευάσει το υπόλοιπο, χρησιμοποιώντας την πολύ γόνιμη φαντασία του.

Το 1948 άλλαξε το όνομά του σε Καρλ Κουόν Σούο, που έμοιαζε πιο ασιατικό και με αυτό το όνομα έδωσε το χειρόγραφο του “τρίτου ματιού” στην Σίκερ & Βαρμπουργκ. Στη συνέχεια το άλλαξε με το θιβετιανό Λόμπσαγκ Ράμπα, όταν το βιβλίο εγκρίθηκε για έκδοση.

Ο Ράμπα-Χόσκιν όμως θα απαντούσε στους επικριτές του με τον πιο ευφυή τρόπο. Σε ένα επόμενο βιβλίο του “η ιστορία του Ράμπα” εξήγησε ότι ήταν και ο Σύριλ Χόσκιν και ο Λόμπσαγκ Ράμπα.

Το πνεύμα του λάμα είχε μπει στο σώμα του και το είχε καταλάβει, κατά τον θάνατο του Ράμπα, με μία διαδικασία μετενσάρκωσης.

Οι θιβετιανοί βουδιστές πιστεύουν όντως στη μετενσάρκωση και ο Δαλάι Λάμα και άλλοι μεγάλοι Λάμα θεωρούνται μετενσαρκώσεις των προκατόχων τους. Όμως , σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, η ψυχή του νεκρού μπαίνει στο σώμα ενός νεογέννητου και όχι ενός ενήλικα.

Η εξήγηση αν και μπορεί να ικανοποίησε τους πιο έμπιστους από τους αναγνώστες του Ράμπα δεν σταμάτησε τις συνεχείς επιθέσεις και σάτιρες στο βρετανικό Τύπο.

Για να ξεφύγει από την ανεπιθύμητη προσοχή των μέσων ο Χόσκιν και η γυναίκα του μετακόμισαν στον Καναδά τη δεκαετία του 1960 και εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί το 1973.

Ο Χόσκιν άλλαξε το όνομα του μόνιμα σε Λόμπσαγκ Ράμπα και εξακολούθησε να γράφει, εκδίδοντας ακόμη 18 βιβλία το ένα από τα οποία ισχυρίστηκε ότι του είχε υπαγορεύσει σιαμέζα γάτα του.

Ο Λόμπσαγκ Ράμπα ή Σύριλ Χόσκιν πέθανε στον Καναδά το 1981.