Ο δήμιος του Στάλιν, που του άρεσαν η καλοπέραση και τα νεαρά κορίτσια. Λαβρέντι Μπέρια, ο μακροβιότερος αρχηγός της σοβιετικής μυστικής υπηρεσίας

Ο Λαβρέντι Πάβλοβιτς Μπέρια υπήρξε ένα από τα μισητά πρόσωπα στη Σοβιετική Ένωση.

Ο μακροβιότερος αρχηγός της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας NKVD (μετέπειτα KGB), ευθύνεται για απάνθρωπα εγκλήματα αμέτρητων ανθρώπων.

Ο Στάλιν, όταν τον παρουσίαζε σε ξένους ηγέτες έλεγε: «ο δικός μου Χίμλερ», καθιστώντας τον Μπέρια ως το δεύτερο ισχυρότερο άνδρα της Σοβιετικής Ένωσης.

Οι δύο τους μιλούσαν συνέχεια τη γεωργιανή διάλεκτο, εκνευρίζοντας αφάνταστα πολλά μέλη του πολιτικού συμβουλίου, που δεν καταλάβαιναν λέξη, αλλά δεν τολμούσαν να διαμαρτυρηθούν.

Ήταν από τους ελάχιστους που μπορούσαν να πηγαίνουν στις συνεδριάσεις του πολιτικού συμβουλίου έχοντας πάνω τους όπλο.

Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκκαθαρίσεις χιλιάδων αντιφρονούντων και εσωκομματικών αντιπάλων του Στάλιν, με πρωτοφανή σκληρότητα.

Ο Μπέρια φερόταν σαδιστικά. Έδερνε, βασάνιζε, βίαζε νεαρές γυναίκες και εκτελούσε.

Το γραφείο του στο μέγαρο της υπηρεσίας ασφαλείας στην Λουμπιάνκα, ήταν επιπλωμένο με ιδιαίτερη φροντίδα. Εκεί υπέβαλε τους συλληφθέντες σε διάφορα βασανιστήρια.

Θέατρο της κτηνωδίας του ήταν επίσης η Σιβηρία, αλλά οι σκελετοί που βρέθηκαν στο υπόγειο του σπιτιού του, προδίδουν έναν ακόμη τόπο μαρτυρίου.

Για τρεις δεκαετίες, μαζί με την προσωπική του φρουρά και τα στελέχη της NKVD, σκόρπισε τον τρόμο. Φόνοι, βιασμοί, βασανισμοί και ταπεινώσεις των αντιφρονούντων ήταν μια νοσηρή καθημερινότητα.

Εκτός από τις εκκαθαρίσεις του αόρατου εσωτερικού εχθρού, είχε και την ευθύνη της οργάνωσης του διεθνούς δικτύου κατασκόπων και του ελέγχου των δορυφορικών κομμουνιστικών χωρών.

Ο Σοβιετικός που λάτρευε τα αγαθά του καπιταλισμού 

Ιδεολογικά πάντως ο Μπέρια δεν ήταν φανατικός της κομμουνιστικής λιτότητας.

Ίσως ήταν το μόνο μέλος της σοβιετικής κυβέρνησης που εκτιμούσε τη δυτική πολυτέλεια.

Κυκλοφορούσε με δύο αυτοκίνητα Πάκαρντ που είχε παραγγείλει μέσω της πρεσβείας στην Ουάσινγκτον. Εκτός από το σπίτι στη Μόσχα, είχε και ένα κτήμα εκτός πόλης, που ανήκε στον κόμη Ορλώφ.

Σε αυτό το κτήμα είχε γήπεδο τένις, αίθουσες μπιλιάρδου και κινηματογραφικών προβολών ενώ διέθετε και ένα παλατάκι κοντά στο Σότσι. Η γκαρνταρόμπα του ήταν εντυπωσιακή.

Τα ρούχα του ήταν παραγγελία από το Λονδίνο και το Παρίσι και τρελαινόταν για τα ταχύπλοα. Ο Μπέρια ήταν καλοφαγάς και είχε αδυναμία στη βότκα και τη σαμπάνια της Γεωργίας, από όπου καταγόταν.

Αν και ήταν παντρεμένος με την «πιο όμορφη γυναίκα της Γεωργίας», ήταν ασυγκράτητος και δεν δίσταζε να βιάζει όσες του αντιστέκονταν.

Εκτός από νεαρά κορίτσια, του άρεσαν θεατρίνες, χορεύτριες και αθλήτριες.

Μετά το θάνατο του Στάλιν, ο Λαβρέντι Μπέρια βγήκε εκτός της κούρσας διαδοχής. Σε λίγο καιρό θα οδηγούνταν με συνοπτικές διαδικασίες στο δικαστήριο με βαρύ κατηγορητήριο. Τελικά δολοφονήθηκε.

Πριν από λίγα χρόνια, οι συγγενείς του επιδίωξαν να καθαρίσουν το μητρώο του Μπέρια, αιτούμενοι την αποκατάσταση της μνήμης του.

Ο Ανατόλι Ουκόλοφ, ένας από τους δικαστές, αποφάσισε ότι η ιστορία οφείλει να αναφέρει τον Λαβρέντι Μπέρια ως σφαγέα.

Ο Λαβρέντι Μπέρια πέθανε στις 23 Δεκεμβρίου του 1953.