Ο διάσημος Έλληνας συγγραφέας που χάριζε τα χρήματα από τα κάλαντα στον Ερυθρό Σταυρό, με την ελπίδα ότι θα γίνουν φάρμακα για τους τραυματίες

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Παρέες μικρών οργώνουν τις γειτονιές με τα τριγωνάκια τους και τραγουδούν τα κάλαντα. Οι οικοδεσπότες των σπιτιών τους υποδέχονται και τους κερνούν λιχουδιές.

Οι μικροί γυρνούν στα σπίτια τους με τα πρόσωπα τους να λάμπουν. Έχουν βγάλει το δικό τους χαρτζιλίκι και είναι περήφανοι γι’ αυτό. Ο συγγραφέας, Γιάννης Ξανθούλης όμως είχε μια δική του “ιδιορρυθμία”. Χάριζε όλα τα του κέρδη στον Ερυθρό Σταυρό. Τα Χριστούγεννα τον ενέπνευσαν όχι μόνο να εντάξει ιστορίες τους στα έργα του, αλλά και να κάνει διάφορες πρωτοτυπίες. Δεν περίμενε μόνο από τους οικοδεσπότες των σπιτιών να κεράσουν αυτόν και την παρέα του. Είχε ετοιμάσει και εκείνος το δώρο του και είχε πάντα κάτι να τους προσφέρει.

Έκοβε λοιπόν μικρά χαρτάκια και δημιουργούσε τις δικές του κάρτες. Σε αυτές ευχόταν “Καλή Χρονιά”. Σε πολλές από αυτές εκτός από ευχές για καλές γιορτές, έγραφε “Καλή Λευτεριά”. Ο συγγραφέας του Τανγκό των Χριστουγέννων είχε μιλήσει στη “Μηχανή του Χρόνου” και μοιράστηκε στιγμές ξέγνοιαστες που έκαναν τον ίδιο αλλά και τους γύρω του να γελούν. “Καλή λευτεριά” δεν ευχόταν μόνο στις έγκυες. Άφηνε ελεύθερη τη νοηματοδότηση του μηνύματος. Όταν λοιπόν ο κόσμος άνοιγε τα σπίτια του και υποδεχόταν τον Γιάννη Ξανθούλη και την παρέα του, ενθουσιαζόταν. Αντίκριζε κάτι διαφορετικό. Έδιναν το δικό τους στίγμα και κατάφερναν με την παρουσία τους να μείνουν αξέχαστοι σε όσους τους άνοιγαν την πόρτα.

Η παρέα ήταν μεγάλη και έτσι χωρίζονταν μεταξύ τους σε πρώτες και δεύτερες φωνές, για να μπορεί ο καθένας να ξεχωρίζει. Το αντίτιμο τους για τα κάλαντα ήταν χρήματα, ωστόσο, κάποιοι τους έδιναν ξηρούς καρπούς. Όταν έφευγαν από τα σπίτια που τους δυσαρεστούσαν, πετούσαν τους ξηρούς καρπούς στα τζάμια τους. Υπήρχαν φορές που έφταναν σε ακρότητες, καθώς κατάφερναν να τα σπάσουν κιόλας.

Τα χρήματα που κατάφερνε να συγκεντρώσει ο Γιάννης Ξανθούλης είχαν ιερό σκοπό. Δεν τα κρατούσε για λογαριασμό του. Έπειθε όλη την παρέα να προσφέρουν τα κέρδη τους στον Ερυθρό Σταυρό. Ο Γιάννης Ξανθούλης ήθελε να γίνουν τα χρήματά τους φαρμακευτικό υλικό. Οινόπνευμα, ιώδιο, βαμβάκι και ότι άλλο μπορεί να ήταν χρήσιμο σε τραυματίες και αρρώστους. Φανταζόταν τον εαυτό του ως σωτήρα, ο οποίος θα επενέβαινε όπου υπήρχε ανάγκη, σεβόμενος το πνεύμα των Χριστουγέννων. Μια φαντασία που καθώς μεγάλωνε έγινε δημιουργική και αποτυπώθηκε σε ένα πλούσιο συγγραφικό έργο. Άραγε πόσα από τα βιβλία του έγιναν χριστουγεννιάτικο δώρο και ταξίδεψαν αυτούς που τα δέχθηκαν;

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Το τανγκό των Χριστουγέννων. Πώς γράφτηκε το τρυφερό βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη που έγινε ταινία (βίντεο)