Ο διάσημος δήμιος του Παπικού κράτους. Εκτέλεσε 514 άτομα και τα συνεργά του εκτίθενται σε μουσείο. (Φωτό)

Ο Τζιοβάνι Μπατίστα Μπουγκάτι (1779–1869) έγινε δήμιος σε ηλικία 17 ετών, το 1796 και ήταν ο επίσημος εκτελεστής του Παπικού κράτους για 68 χρόνια, από το 1796 έως το 1864. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εκτέλεσε 514 ανθρώπους. Ήταν ο μακροβιότερος δήμιος με το παρατσούκλι Μαέστρο Τίττα, που σήμαινε Ρωμαίος της διαφθοράς, ή κύριος της δικαιοσύνης.  Σε ηλικία 85 ετών συνταξιοδοτήθηκε από τον Πάπα Πίο Θ’ με μηνιαία σύνταξη 30 σκούδα.

Γεννήθηκε το 1779, σε φτωχή οικογένεια. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα και αναγκάστηκε να δουλέψει από μικρή ηλικία. Λέγεται ότι στα 17 του κατηγορήθηκε για ληστεία και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Έγινε  μαθητευόμενος ενός  εκτελεστή  και  σύντομα ένας από τους πιο αποτελεσματικούς εκτελεστές στην Ιταλία. Κάτι πολύ σημαντικό για να μην ταλαιπωρούνται οι θανατοποινίτες.

Το σημειωματάριο με τις εκτελέσεις

Ο Μπουγκάτι κατά τη διάρκεια της θητείας του εκτέλεσε  εγκληματίες, πολιτικούς κρατούμενους και αιρετικούς.  Μέχρι το 1810 η μέθοδος εκτέλεσης ήταν ο αποκεφαλισμός με τσεκούρι, απαγχονισμό ή σφυρί. Οι Γάλλοι εισήγαγαν τη χρήση της γκιλοτίνας, η οποία συνεχίστηκε μετά την ανάκτηση της κυριαρχίας των Παπικών Κρατών. Η πρώτη παπική γκιλοτίνα έγινε το 1816, μέχρι τις τελευταίες εκτελέσεις. Στα 68 χρόνια που εργάστηκε ως εκτελεστής, ο Τζιοβάνι Μπουγκάτι πραγματοποίησε συνολικά 514 εκτελέσεις, δηλαδή 7 ετησίως.  Στο σημειωματάριό του, σημείωσε 516 ονόματα καταδικασθέντων, αλλά οι ιστορικοί αφαίρεσαν δύο. Το ένα επειδή πυροβολήθηκε και το άλλο επειδή απαγχονίστηκε από τον υπασπιστή του.

Στο σημειωματάριο του ο Μπουγκάτι κατέγραφε με λεπτομέρειες την κάθε εκτέλεση σημειώνοντας την ημερομηνία, το όνομα του κατάδικου, την κατηγορία, την ποινή και τις τελευταίες του λέξεις. Για παράδειγμα έγραψε για το θύμα νούμερο 85:”Μπερναντίνο Ρινάλντι, καταδικάστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1805 για τη δολοφονία της συζύγου του και του εραστή της.” Δύο χρόνια αργότερα έγραψε για τον Τομάσσο Γκράσσι ο οποίος σκότωσε τον αδερφό της γυναίκας του, επειδή αρνήθηκε να του δανείσει χρήματα.” Τις εκτελέσεις τις αποκαλούσε  “δικαιοσύνη” και στους καταδικασθέντες “ασθενείς”.

Η δεύτερη δουλειά του

Οι ιστορικοί περιέγραψαν τον δήμιο ως έναν άνδρα “κοντό, απλό και πάντα καλοντυμένο”.  Σύχναζε στην εκκλησία Santa Maria στην Τρανσποντίνα. Ήταν παντρεμένος αλλά δεν είχε παιδιά. Όταν δεν εκτελούσε τα επίσημα καθήκοντά του, ο Bugatti και η σύζυγός του πουλούσαν πολύχρωμες  ομπρέλες και άλλα αναμνηστικά σε τουρίστες. Δεν μπορούσε να φύγει από τη γειτονιά Τραστέβερε όπου έμενε, παρά μόνο για επίσημη αποστολή. Δηλαδή εκτέλεση. Επισήμως αυτό ήταν για τη δική του προστασία, σε περίπτωση που συγγενείς όσων είχε εκτελέσει αποφάσιζαν να τον εκδικηθούν. Όταν ο Μπουγκάτι διέσχιζε τη γέφυρα, οι κάτοικοι της Ρώμης αντιλαμβάνονταν ότι επρόκειτο να γίνει εκτέλεση και κόσμος μαζευόταν για να παρακολουθήσει το λαϊκό γεγονός.

Μία από τις εκτελέσεις του, που πραγματοποιήθηκε στις 8 Μαρτίου 1845, περιγράφηκε από τον Κάρολο Ντίκενς στο έργο του, Εικόνες από την Ιταλία το 1846. Τα αιματοβαμμένα ρούχα, τα τσεκούρια και οι γκιλοτίνες του εκτίθενται στο Μουσείο Εγκληματολογίας στη Via del Gonfalone στη Ρώμη. Η γκιλοτίνα είναι με ίσια λεπίδα και λαιμόκοψη σχήματος V.

Συνταξιοδοτήθηκε στα 85 του και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα το 1869. Για την εποχή έζησε πολλές δεκαετίες πάνω από το προσδόκιμο αν και “έστειλε” εκατοντάδες πριν την ώρα τους. Τα περίεργα της ιστορίας…