Ο δάσκαλος που έτρεξε 10 χιλιόμετρα με τον μαθητή του σε αναπηρικό αμαξίδιο. Η ιστορία πίσω από τη συγκινητική φωτογραφία

Ο Γιώργος Χρυσοστομάκης ήταν δάσκαλος στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Γιαννιτσών. Όντας χρόνια ένθερμος δρομέας, κατά τη διάρκεια της Ημέρας Πανελλήνιου Σχολικού Αθλητισμού, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να μιλήσει στους μαθητές για τον Μαραθώνιο. Ο μικρός Βαγγέλης, που φοιτούσε στην ΣΤ’ Δημοτικού, παρότι αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το άθλημα και τον θεσμό.

Τότε, ο δάσκαλος αποφάσισε να προτείνει να τρέξουν μαζί στα 10 χλμ. «Ο Βαγγέλης είναι άριστος μαθητής, πολύ δραστήριος, μαθαίνει ντραμς, πηγαίνει κολυμβητήριο… του αρέσει να ζει. Είναι πολύ κοινωνικός, όλα τα παιδιά του σχολείου τον αγαπούν, τον προσέχουν, τον σέβονται και τον εκτιμούν. Η τάξη του είναι από τις καλύτερες που έχω γνωρίσει στα 17 χρόνια υπηρεσίας μου στα σχολεία», είχε δηλώσει ο κ. Χρυστοστομάκης.

Λίγο καιρό πριν τον αγώνα, ξεκίνησαν εντατικές προπονήσεις. Στην αρχή έκαναν κάποια δρομολόγια στα Γιαννιτσά οι δυο τους. Σύντομα όμως μπήκε στην ομάδα ένας ακόμα μαθητής της Α΄ Γυμνασίου, ο Δ. Τσιρίδης ο οποίος στη διαδρομή των 10 χλμ. ξεκούραζε τον κ. Χρυσοστομάκη, προκειμένου να πίνει νερό και να ξεκουράζει τα χέρια του.

«Από την αρχή της κούρσας ο κόσμος μας ενθάρρυνε και μας έδινε κουράγιο. Μου έπιαναν το χέρι, χάιδευαν το κεφάλι του Βαγγέλη, του φιλούσαν τα χέρια… ζήσαμε πολύ συγκινητικές στιγμές», λέει ο κ. Χρυσοστομάκης και προσθέτει: «Τα συναισθήματα ήταν πρωτόγνωρα. Αυτά που παίρνω εγώ από τον Βαγγέλη είναι πολύ περισσότερα από όσα δίνω. Το παιδί ήταν σε όλη τη διαδρομή χαμογελαστό, μου έδινε κουράγιο για να συνεχίσω, μου ζητούσε να πηγαίνω πιο σιγά για να απολαύσει τη διαδρομή». Η υποδοχή δε όταν επέστρεψαν στα Γιαννιτσά ήταν πανηγυρική. Όλο το σχολείο τους καλωσόρισε με χειροκροτήματα και οι συμμαθητές του περίμεναν στη σειρά για να τον κάνουν βόλτα με το καροτσάκι του.

Μας μίλησε πολύ κόσμος που δεν ξέραμε. Χάιδευαν το κεφάλι του μικρού και του φίλαγαν τα χέρια. Μας έλεγαν μπράβο και να συνεχίσουμε. Είναι στιγμές που σου μένουν για μια ζωή…

Στο πλευρό του Βαγγέλη σε όλο αυτό το ταξίδι εκτός από τον δάσκαλό του ήταν και η μητέρα του. Άλλωστε σ’ εκείνη αφιέρωσε ο μικρός τον τερματισμό του, φορώντας τόσο εκείνος, όσο και ο δάσκαλός του μια μπλούζα πάνω στην οποία είχε γράψει το εξής μήνυμα: «Μαμά σ’ ευχαριστώ για όσα έχεις κάνει για μένα και συνεχίζεις να κάνεις κάθε μέρα. Σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι πάντα γερή, δυνατή και να μου χαμογελάς. Σ’ αγαπώ πολύ. Βαγγέλης – Γιώργος».

«Βρήκα στο πρόσωπο του Βαγγέλη έναν συνοδοιπόρο στο Μαραθώνιο. Έζησα μαζί του μοναδικές στιγμές και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό.

Στην ερώτηση πώς φάνηκε στον μικρό η εμπειρία, ο δάσκαλος απάντησε:

Όσο πιο πολλά μέτρα κάναμε τόσο πιο πολύ μιλούσε και του άρεσε. Η φωτογραφία λίγο πριν τερματίσουμε τα δείχνει όλα! Το πρόσωπο μου και το πρόσωπο του μιλούν από μόνα τους. Δεν χρειάζονται λόγια.