Ο Δαρβίνος παράτησε την Ιατρική γιατί δεν άντεχε να βλέπει αίμα. Παρολίγον να γίνει ιερέας αλλά στο Κέμπριτζ έγινε φυσιοδίφης και μπάρκαρε με το θρυλικό πλοίο Μπίγκλ

Ο πατέρας και ο παππούς του Δαρβίνου ήταν επιτυχημένοι γιατροί.

Ο παππούς του, ο Έρασμος Δαρβίνος, είχε διατυπώσει μια θεωρία για την ανάπτυξη των φυτών και των ζώων, αλλά έγραφε και ποιήματα για την επιστήμη.

Ο Κάρολος ήταν ένα χαρούμενο παιδί, παρότι έχασε τη μητέρα του όταν ήταν οκτώ ετών.

Ανακάλυψε την αγάπη του για τη φύση και άρχισε να πειραματίζεται με χημικά όργανα.

Στο σχολείο ήταν μέτριος μαθητής και παρολίγον να γίνει ιερέας

Ο πατέρας του τον έστειλε στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για να σπουδάσει ιατρική, όμως αυτός ενδιαφερόταν πολύ περισσότερο για τη φυσική ιστορία και τη βιολογία.

Όταν είδε γα πρώτη φορά από κοντά μια χειρουργική επέμβαση, ανακατεύτηκε και από εκείνη τη στιγμή κατάλαβε ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει γιατρός.

Ο Δαρβίνος παρέμεινε για πάντα εξαιρετικά ευαίσθητος στον πόνο.

Μετά τις αποτυχημένες σπουδές στο Εδιμβούργο, πήγε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ για να αποκτήσει το βασικό πτυχίο, με απώτερο σκοπό να γίνει ιερωμένος. Πέρασε οριακά στις εξετάσεις του.

Παρ’ όλα αυτά, το Κέμπριτζ αποδείχθηκε άκρως σημαντικό εξαιτίας των φιλικών δεσμών που απέκτησε με τους καθηγητές βοτανικής και γεωλογίας.

Αυτοί τον ενέπνευσαν να γίνει φυσιοδίφης.

Με τον Τζον Χένσλοου συνέλεξε φυτά στην ύπαιθρο του Κέιμπριτζ.

Ο Άνταμ Σέτζγουικ πήγε μαζί του στην Ουαλία για να μελετήσει τα τοπικά πετρώματα και απολιθώματα.

Η ώρα του υδρογραφικού πλοίου Μπικλ 

Μετά από αυτή την περιοδεία με τον Σέτζγουικ, ο Δαρβίνος αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο χωρίς να γνωρίζει τι θα έπραττε στη συνέχεια.

Η λύση ήρθε από μία αναπάντεχη προσφορά: του ζητήθηκε να γίνει “κύριος φυσιοδίφης” σε ένα ταξίδι επόπτευσης με το υδρογραφικό πλοίο Μπικλ του Βασιλικού Ναυτικού, με επικεφαλής τον κυβερνήτη Ρόμπερτ Φίτζροϋ.

Ο πατέρας του ήταν αρνητικός, όμως ο θείος του τον έπεισε ότι τελικά ήταν μια καλή ιδέα.

Το ταξίδι με το Μπιγκλ διαμόρφωσε τον Κάρολο Δαρβίνο.

“Ταξιδεύοντας με το Μπιγκλ”

Για σχεδόν πέντε χρόνια, από τον Δεκέμβριο του 1831 μέχρι τον Οκτώβριο του 1836, ο Δαρβίνος έπλεε μακριά από την πατρίδα του στις θάλασσες του κόσμου.

Όσο βρισκόταν εν πλω πάθαινε συνήθως ναυτία, ωστόσο περνούσε και αρκετό χρόνο στη στεριά, ιδιαίτερα στη Νότια Αμερική.

Ήταν ένας εξαιρετικός παρατηρητής που εξέταζε προσεκτικά, τοπία, ανθρώπους και έθιμα, φυτά, ζώα και απολιθώματα.

Συνέλεξε χιλιάδες δείγματα και τα έστειλε στην πατρίδα του, όλα προσεκτικά ονοματισμένα.

Διατηρούσε ένα υπέροχο ημερολόγιο, το οποίο δημοσίευσε μετά την επιστροφή του.

Το “Ημερολόγιο Ερευνών – 1939” έγινε αμέσως δημοφιλές και παραμένει μια κλασική εξιστόρηση ενός από τα πιο σημαντικά επιστημονικά ταξίδια που έγιναν ποτέ.

Σήμερα είναι γνωστό ως “Ταξιδεύοντας με το Μπιγκλ”.

Οι ιδέες του Δαρβίνου περί εξέλιξης θα αναλύονταν στο μέλλον, αλλά ήδη από τότε είχε αρχίσει να αναρωτιέται για το πώς τα φυτά και τα ζώα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.

Στο Ημερολόγιο Ερευνών έκανε τρεις ιδιαίτερα σημαντικές παρατηρήσεις

Πρώτον, όταν ο Δαρβίνος βρισκόταν στη Χιλή, έζησε ένα βίαιο σεισμό που ανύψωσε δραματικά το επίπεδο της ακτογραμμής κατά 4,5 περίπου μέτρα.

Ο Δαρβίνος είχε μαζί του το “Αρχές της Γεωλογίας” του Λάυελ και είχε εντυπωσιαστεί βαθιά από την ιδέα ότι βίαια γεγονότα όπως οι σεισμοί θα μπορούσαν να εξηγήσουν το παρελθόν.

Ο σεισμός στη Χιλή έπεισε τον Δαρβίνο για την ορθότητα των απόψεων του Λάυελ.

Δεύτερον, ο Δαρβίνος εντυπωσιάστηκε από τις σχέσεις μεταξύ των ζωντανών ειδών και των σχετικά πρόσφατων απολιθωμάτων φυτών και ζώων.

Στην ανατολική πλευρά της Νότιας Αμερικής ανακάλυψε μεγάλους ζώντες αρμαδίλους και παρόμοια απολιθώματα. Παρόμοια, όμως ξεκάθαρα δεν άνηκαν στο ίδιο είδος.

Ανακάλυψε πολλές ακόμη τέτοιες περιπτώσεις, προσθέτοντας τα δικά του δειγματα σε εκείνα που είχαν βρεθεί από άλλους φυσιοδίφες.

Τρίτον και σημαντικότερο, ήταν οι ανακαλύψεις που έκανε στα νησιά Γκαλαπάγκος.

Πρόκειται για μια συστάδα νησιών η οποία απέχει εκατοντάδες χιλιόμετρα από τη δυτική ακτή της Νότιας Αμερικής.

Εκεί βρήκε μερικά εκπληκτικά φυτά και ζώα, όπως γιγαντιαίες χελώνες και πανέμορφα πουλιά, πολλά από τα οποία ζούσαν αποκλειστικά σε ένα μόνο νησί.

Ο Δαρβίνος επισκέφτηκε αρκετά νησιά και συνέλεξε με μεγάλη προσοχή δείγματα.

Γνώρισε μάλιστα έναν γηραίο άντρα ο οποίος μπορούσε να καταλάβει από ποιο ακριβώς νησί προερχόταν κάθε χελώνα, τόσο ιδιαίτερη ήταν η εμφάνισή τους σε εκείνα τα νησιά.

Μόνο όμως αφότου επέστρεψε στην Αγγλία, άρχισε να συνειδητοποιεί τη σημασία των ευρημάτων του.

Ένας ειδικός στα πτηνά εξέτασε τους σπίνους που είχε συλλέξει από τα διάφορα νησιά και ανακάλυψε ότι ουσιαστικά ανήκαν σε διαφορετικά είδη.

Κάθε νησί των Γκαλαπάγκος ήταν, απ’ ότι φαινόταν, ένα μικρό εργαστήριο αλλαγών.

Αποπλέοντας από τη Νότια Αμερική, το Μπιγκλ κατευθύνθηκε μέσω του Ειρηνικού προς την Αυστραλία και έπειτα προς το νοτιότερο άκρος της Αφρικής.

Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία το 1836, ο Δαρβίνος είχε εξελιχθεί σε πρώτης τάξεως φυσιοδίφη, πολύ διαφορετικό από εκείνο τον νευρικό νεαρό που ήταν όταν ξεκίνησε το ταξίδι.

Επίσης, μέσω των αναφορών, των επιστολών και των ειδών που έστελνε στην πατρίδα του, είχε αποκτήσει τη φήμη σημαντικού επιστήμονα.

Αφιέρωσε τα επόμενα χρόνια στα δείγματα που είχε συλλέξει στην αποστολή, συγγράφοντας παράλληλα τρία βιβλία.

Παντρεύτηκε την εξαδέλφη του Εμμά Γουέτζγουντ και μετακόμισε σε ένα μεγάλο σπίτι στην περιοχή του Κεντ.

Του άρεσε να δουλεύει στο σπίτι του γιατί έπασχε από μία μυστηριώδη ασθένεια, η οποία συχνά τον κατέβαλε.

Ό,τι κι αν ήταν αυτή η ασθένεια, και ακόμη δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς του συνέβαινε, δεν έπαψε να γράφει με σταθερό ρυθμό βιβλία και άρθρα.

Μεταξύ αυτών και το σημαντικότερο βιβλίο στην ιστορία της βιολογίας: “Η Καταγωγή των Ειδών”, το οποίο δημοσιεύθηκε το 1859.

ΠΗΓΗ: “Μικρή Ιστορία της Επιστήμης“, William Bynum, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ο Δαρβίνος παντρεύτηκε την ξαδέλφη του, απέκτησαν δέκα παιδιά, αλλά τα τρία πέθαναν λόγω της «αιμομιξίας». Η Έμμα, αν και θρησκόληπτη, τον στήριξε να εκδώσει την «Καταγωγή των Ειδών»…