Ο Χορός των φαντασμάτων. Η θρησκευτική τελετή των Ινδιάνων για την ανάσταση των προγόνων τους. Πώς κατέληξε σε ομαδική σφαγή από τους λευκούς αποικιοκράτες

Ο “χορός των φαντασμάτων” είναι μια θρησκευτική τελετή, μεταξύ των Ιθαγενών Αμερικανών. Έχει τις ρίζες του από τα τέλη του 19ου αιώνα, στην Νεβάδα των ΗΠΑ. Μέσα από την τελετή, προσπαθούσαν να ανακαλέσουν τα πνεύματα των προγόνων τους.

Στις αρχές του 1890 οι διακρίσεις σε βάρος των Ινδιάνων στις ΗΠΑ ήταν πλέον ένα καθημερινό πρόβλημα, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης για ένταξή τους στη κοινωνία.

Ένας μεγάλος καταυλισμός των Σίου στη Νότια Ντακότα, διαλύθηκε, δημιουργώντας έξι μικρότερους. Το έκαναν μετά από πίεση των λευκών εποίκων και των χρυσοθήρων. Ο ζωτικός χώρος των Ινδιάνων, άρχισε να μειώνεται. Τα θηράματα λιγόστευαν, ενώ παράλληλα η γη γινόταν όλο και πιο άγονη.

Ένας προφήτης, ο Γουοβόκα ή αλλιώς Τζακ Ουίλσον, προφήτευε την εξαφάνιση των λευκών ανθρώπων και την επιστροφή της ανωτερότητας του Ινδιάνικου λαού. Μέσα από τους χορούς, τα τραγούδια, αλλά και την σκληρή δουλειά θα επιτύγχαναν το στόχο τους. Δηλαδή, την ανάσταση των νεκρών συγγενών τους και την αποκατάσταση της ινδιάνικης ευημερίας, με άφθονους βίσωνες για τροφή.

Κατά τη διάρκεια μιας ηλιακής έκλειψης τον Ιανουάριο του 1889, ο Γουβόκα, είχε ένα όραμα ότι πέθανε, μιλώντας με το Θεό και του ανέθεσε να διδάξει τον νέο χορό και το χιλιετές μήνυμα.

Οι ιθαγενείς Αμερικανοί από πολλές φυλές, ταξίδεψαν για να ακούσουν τον Γουοβόκα. Ο Γουοβόκα προκάλεσε στον εαυτό του κάποια στίγματα στα χέρια και τα πόδια του, τα οποία ενθάρρυναν την πίστη προς αυτόν, ως τον νέο Μεσσία, Ιησού Χριστό, από τους Ιθαγενείς Αμερικανούς οι οποίοι τον εκθείαζαν.

Η εξάπλωση του χορού

Ο πρώτος “χορός φάντασμα”, έγινε τον Απρίλιο του 1890 στη Γουατόγκα της Οκλαχόμα. Τον Σεπτέμβριο του 1890, περίπου τρεις χιλιάδες Ινδιάνοι, συγκεντρώθηκαν στον ποταμό του Νότιου Καναδά. Ήταν από τις φυλές Ινδιάνων των Τσεγιέν, Αραπάχο, Κάϊοβα, Κάντο, Βιτσίνα και Απάτσι. Xόρευαν κάθε βράδυ για δύο εβδομάδες.

Ο χορός, εξαπλώθηκε στις Μεγάλες Πεδιάδες το 1889. Οι κύριοι χορευτές, κουνούσαν φτερά αετού μπροστά από τα πρόσωπα των υπόλοιπων χορευτών,για να προκαλέσουν έκσταση.

Σε αυτή τη φάση, οι χορευτές, μεταφέρονταν σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου μπορούσαν να δουν τους απομακρυσμένους συγγενείς τους. Ζούσαν, την παλιά, ευτυχισμένη ζωή της εποχής, που υπήρχε ευημερία στις ινδιάνικες φυλές.

Κατά τη διάρκεια του 1891 και του 1892, ο χορός των φαντασμάτων εξαπλώθηκε στους Παόνι, Ότι-Μισσούρια, Ιώνα, Οσάγκι και Κουάπαο. Κάθε φυλή συνέθεσε τα δικά της τραγούδια και προσάρμοσε τον χορό σύμφωνα με τα οράματα των συμμετεχόντων.

Χρησιμοποιούσαν αντικείμενα, όπως παλιά ρούχα, όπλα και παιχνίδια για να βοηθήσουν τη φαντασία τους στη τελετουργία του χορού.

Η σφαγή του Γούντεν Νι

Οι λευκοί, ανησύχησαν και παρερμήνευσαν το νόημα της προφητείας του Γουοβόκα, διαμηνύοντας στην κυβέρνηση ότι οι Σιου είναι έτοιμοι για εξέγερση. Έτσι, το πρωί της 29ης Δεκεμβρίου, έφθασαν 3.000 άνδρες του 7ου Συντάγματος Ιππικού με τέσσερα ταχυβόλα τύπου «Χότσκις» και επικεφαλής τον συνταγματάρχη Τζέιμς Φορσάιθ στο Γούντεν Νι.

Οι Ινδιάνοι πίστευαν στον χορό των φαντασμάτων και είχαν εφοδιαστεί με τα «ιερά ενδύματα», που θα τους προστάτευαν απ’ τις σφαίρες. Γι’ αυτό δεν υπάκουσαν αμέσως στις εντολές των στρατιωτών. Εκνευρισμένος, ένας στρατιώτης άρπαξε το όπλο από έναν Ινδιάνο, που αποκαλούνταν, το Μαύρο Κογιότ.

Δεν ήξερε όμως, ότι ο Ινδιάνος ήταν κουφός και δεν κατάλαβε τι γινόταν.

                                                  Η ταφή των θυμάτων της Σφαγής του Γούντεν Νι. Flickr

Το Μαύρο Κογιότ έφερε αντίσταση, γιατί νόμισε ότι του επιτέθηκε ο στρατιώτης και μες στη συμπλοκή τον πυροβόλησε με το τουφέκι του. Όταν οι στρατιώτες άκουσαν τον πυροβολισμό, επιτέθηκαν στους Ινδιάνους. Στην αρχή έγινε κανονική μάχη, αλλά σύντομα οι Ινδιάνοι συνειδητοποίησαν ότι τα «ιερά ενδύματα» δεν τους έσωζαν απ’ τις σφαίρες.

Τελικά, οδήγησε σε μια αιματηρή επίθεση, σκοτώνοντας 146 άτομα των Λακότα Σιου και (84 άνδρες, 44 γυναίκες, 18 παιδιά) και 50 τραυματίες. Ο πόλεμος, τελείωσε όταν ο αρχηγός του Σιου Κίκιγκ Μπέαρ, παραδόθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1891 .

Το Γούντεντ Νι έγινε σημείο αναφοράς και σύμβολο του αγώνα των Ινδιάνων για αξιοπρέπεια και δικαίωση και θεωρείται η τελευταία συμπλοκή μεταξύ Αμερικάνων και Ινδιάνων. Μετά το 1970, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα κριτικά κείμενα για το αιματηρό περιστατικό.

Η πορεία του Χορού σήμερα

Το Γραφείο Ινδικών Υποθέσεων προσπάθησε να απαγορεύσει τον Χορό των φαντασμάτων, συμβάλλοντας στην ιδέα ότι είχε τελειώσει. Στην πραγματικότητα, η τελετή συνέχισε να εκτελείται στις αρχές του 20ου αιώνα και μερικά από τα τραγούδια διατηρούνται στις παραδόσεις των Ινδιάνων σήμερα, σε απλουστευμένη μιρφή, ανάμεσα σε μερικές φυλές.

Η ανοιχτή συμμετοχή στο κίνημα του Χορού των φαντασμάτων, μειώθηκε σταδιακά, λόγω του φόβου βίας, εναντίον των ασκούμενων. Γινόταν συνήθως παράνομα, όπως και πολλές άλλες ινδιάνικες τελετές.

Η σφαγή του Γούντεν Νι, δεν έδωσε τέλος στην πραγματοποίηση του “Χορού των φαντασμάτων”. Ο Γουοβόκα συνέχισε να διαδίδει το προφητικό του μήνυμα μαζί με άλλους πνευματικούς ηγέτες.

Το 1973, άνδρες και γυναίκες της Λακότα, μαζί με την ακτιβίστρια Μαίρη Μπρέιβ Μπερντ, έκαναν την τελετή “χορού των φαντασμάτων” στον τόπο όπου είχαν σκοτωθεί οι πρόγονοί τους, στο σημείο σφαγής. Στο βιβλίο της, η Μπρέιβ, γράφει ότι οι χοροί συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, ως ιδιωτικές τελετές.

Αρχική εικόνα: Picryl 

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Το κάψιμο της μάγισσας, στην Ευρώπη για να φύγει η αύρα του κακού και η βαρυχειμωνιά