Ο Χίτλερ εξαπολύει διώξεις εναντίον των ομοφυλοφίλων, που τους αντιμετώπιζε ως ψυχικά ασθενείς. Η “θεραπεία” περιελάμβανε, ξυλοδαρμούς, καταναγκαστικά έργα και δολοφονίες

Στις 6 Μαΐου 1933 μέλη των ναζιστικών Ταγμάτων Εφόδου εισβάλλουν στο «Ινστιτούτο Σεξουαλικών Ερευνών» του Βερολίνου.

Το ίδρυμα απασχολούσε ειδικευμένους ψυχολόγους οι οποίοι παρείχαν συμβουλές και υποστήριξη σε όσους είχαν σεξουαλικά προβλήματα και σε ομοφυλόφιλους.

Το προσωπικό του ιδρύματος προπηλακίστηκε και οι φάκελοι με τα αρχεία των ασθενών κατασχέθηκαν.

Τα αρχεία του ιδρύματος και 20.000 βιβλία αφιερωμένα στη μελέτη της ομοφυλοφιλίας κάηκαν δημόσια στις 10 Μαΐου.

Ωστόσο, είναι βέβαιο πως τα ονόματα των επισκεπτών του ιδρύματος καταγράφηκαν.

Η επίθεση εναντίον του ινστιτούτου ήταν η αρχή των διώξεων εναντίον των ομοφυλόφιλων σε ολόκληρη την επικράτεια της Γερμανίας.

Η εκστρατεία κατά των ομοφυλόφιλων

Ήδη, από τον Μάρτιο του 1933 είχε συσταθεί η «Επιτροπή Δημοσίων Ηθών» η οποία ξεκίνησε εκστρατεία κατά των ομοφυλοφίλων, των τσιγγάνων και των Εβραίων.

Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους η επιτροπή απαίτησε από όλα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας να παραδοθούν τα αρχεία με τους δηλωμένους ομοφυλόφιλους. Ο κατάλογος είχε συμπληρωθεί.

Από τις διώξεις δεν γλύτωσαν ούτε υψηλόβαθμα στελέχη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.

Στις 30 Ιουνίου 1934 άνδρες των SS συνέλαβαν 100 μέλη των Ταγμάτων Εφόδου με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Μεταξύ αυτών και τον Ερνστ Ράιμ, αρχηγό των Ταγμάτων και ομοφυλόφιλο που δεν έκρυβε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις.

Οι συλληφθέντες εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Αν και τα κίνητρα της σύλληψης και εκτέλεσης ήταν πολιτικά, ο Χίτλερ βρήκε μια θαυμάσια ευκαιρία να επικαλεστεί το κοινό αίσθημα ηθικής το οποίο απαιτούσε την εκκαθάριση του κόμματος από τους ομοφυλόφιλους και τους διεφθαρμένους.

Η στείρωση

Τον επόμενο χρόνο, βάσει νόμου, υποβλήθηκαν υποχρεωτικά σε στείρωση 56.000 άτομα τα οποία ήταν ψυχικά ασθενείς, διανοητικά ανάπηροι, ναρκομανείς και ομοφυλόφιλοι.

Οι τελευταίοι θεωρούνταν από τους Ναζί ψυχολογικά ασθενείς οι οποίοι έχρηζαν άμεσης θεραπείας.

Ως θεραπεία εννοούσαν τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα καταναγκαστικά έργα, κάθε είδους ταπεινώσεις και ξυλοδαρμούς.

Μέχρι την κατάρρευση του Γ΄ Ράιχ, το 1945, γνώρισαν αυτή τη «θεραπεία» πάνω από 50.000 ομοφυλόφιλοι. Υπολογίζεται πως 10.000-15.000 υπέκυψαν στις κακουχίες ή δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ.

Από τους επιζώντες κανένας δεν δικαιώθηκε μετά τον πόλεμο, ούτε καν ηθικά.

Κι αυτό γιατί οι νόμοι εναντίον των ομοφυλόφιλων ίσχυαν στην Γερμανία έως το 1969!

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών». Όταν ο Χίτλερ εκτέλεσε όσους τον ανέβασαν στην εξουσία. Εξόντωσε το άλλοτε «δεξί του χέρι», Ερνστ Ρεμ για προδοσία και ομοφυλοφιλία