Ο χημικός που εφηύρε τυχαία το γυαλί ασφαλείας στο παρμπρίζ των αυτοκίνητων το 1909. Πώς ο τραυματισμός ενός κοριτσιού σε τροχαίο τον κινητοποίησε

Ο Εντουάρ Μπενεντικτίς δημιούργησε το προστατευτικό γυαλί μετά από ένα ατύχημα που είχε στο εργαστήριό του. Η εφεύρεσή του έχει κάνει πιο ασφαλή τα αυτοκίνητα και έχει σώσει χιλιάδες ζωές από αυτοκινητιστικά ατυχήματα.

Το προστατευτικό γυαλί χρησιμοποιείται στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου για να προστατεύει τους οδηγούς από τραυματισμούς και στις τράπεζες για να διαχωρίζει τους ταμίες από το κοινό. Η δημιουργία του αποτελεί εφεύρεση του γάλλου επιστήμονα Εντουάρ Μπενεντικτίς, ο οποίος δεν ήταν γνωστός μόνο ως χημικός αλλά και ως ζωγράφος.

Η εφεύρεση προέκυψε από ένα ατύχημα στο εργαστήριό του. Το 1903 έσπρωξε κατά λάθος ένα δοχείο και το έριξε στο πάτωμα. Το αξιοπερίεργο που αντίκρισε είναι ότι παρόλο που το δοχείο θρυμματίστηκε, τα κομμάτια του δεν σκόρπισαν, αλλά διατήρησαν το σχήμα τους. Ο χημικός ξεκίνησε την έρευνα προκειμένου να κατανοήσει πως δεν καταστράφηκε το σχήμα του δοχείου. Διαπίστωσε ότι το δοχείο περιείχε διάλυμα νιτροκυτταρίνης, ένα είδος υγρού πλαστικού. Το υγρό στέγνωσε, κόλλησε μέσα στο φιαλίδιο και δημιούργησε μια λεπτή επικάλυψη στο εσωτερικό του. Αυτή είχε συγκρατήσει το δοχείο, ενώ το γυαλί είχε θρυμματιστεί.

Ο χημικός δεν ασχολήθηκε με το περιστατικό, παρά μερικά χρόνια αργότερα όταν άκουσε για το πρόσωπο ενός κοριτσιού που παραμορφώθηκε άσχημα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα από θραύσματα γυαλιού.

“Ξαφνικά είδα ξανά μπροστά στα μάτια μου το σπασμένο φιαλίδιο. Σηκώθηκα, έτρεξα στο εργαστήριο μου και επικεντρώθηκα στις πρακτικές δυνατότητες της ιδέας μου”. Ο Μπενεντίκτις είχε ήδη διαβάσει ένα άρθρο σε γαλλική εφημερίδα που επεσήμανε πόσοι οδηγοί είναι σοβαρά τραυματισμένοι από το γυαλί του παρμπρίζ που θρυμματίζεται και σπάει πάνω τους σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα.

Ο γάλλος χημικός δούλεψε για 24 ώρες στο εργαστήριο του για να συγκολλήσει δύο κομμάτια από γυαλί με μια στρώση κυτταρινούχας κόλλας ανάμεσα τους. Μέσα σε μία ημέρα είχε δημιουργήσει το πρώτο κομμάτι προστατευτικού γυαλιού. Το 1909 τελειοποίησε την ιδέα και κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία. H παραγωγή του ήταν εύκολη και φθηνή, γι’ αυτό και χρησιμοποιήθηκε στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Συγκεκριμένα οι φακοί από τις μάσκες του στρατιωτικού προσωπικού ήταν καλυμμένοι με το προστατευτικό γυαλί, που είχε δημιουργήσει ο γάλλος χημικός. Οι στρατιώτες χάρη στο προστατευτικό γυαλί είχαν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Το γυαλί ασφαλείας χρησιμοποιήθηκε σε χιλιάδες αντικείμενα, από ματογυάλια μέχρι αυτοκίνητα. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες άρχισαν να χρησιμοποιούν το προστατευτικό γυαλί τη δεκαετία του 1920. Πιο πριν εκτιμάται ότι περίπου 50% των τραυματισμών σε αυτοκινητιστικά ατυχήματα ήταν κοψίματα από σπασμένα γυαλιά. To 1919 ήταν η πρώτη φορά που ο Χένρυ Φορντ τοποθέτησε το προστατευτικό γυαλί στα αμάξια του. Δέκα χρόνια αργότερα το γυαλί ασφαλείας αποτελούσε απαραίτητο συστατικό όλων των αυτοκινήτων της Φορντ.

Η τυχαία ανακάλυψη του προστατευτικού γυαλιού έσωσε χιλιάδες ζωές από αυτοκινητιστικά ατυχήματα και καλλιέργησε το έδαφος για τον εκσυγχρονισμό του υλικού.

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Το μυστήριο πίσω από την εφεύρεση της ραπτομηχανής. Πολλοί προσπάθησαν να την προωθήσουν αλλά κατέληξαν σε πτωχοκομείο. Πώς ο Σίνγκερ έκανε τη διαφορά…