Ο Χέμινγουεϊ αυτοκτόνησε επειδή τον κυνηγούσε το FBI για τη συνεργασία του με την ΚαΓκεΜπέ και τον Φιντέλ Κάστρο;

Στις 2 Ιουλίου του 1961, ο διεθνούς φήμης συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ ξύπνησε στο κρεβάτι του. Δίπλα του κοιμόταν η σύζυγός του, Μαίρη και ο Χέμινγουεϊ σηκώθηκε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε για να μην τη ξυπνήσει. Κατέβηκε τις σκάλες και έφτασε στο υπόγειο, όπου φυλάσσονταν οι πολύτιμες καραμπίνες του, με τις οποίες πήγαινε για κυνήγι.

Πήρε μία και ανέβηκε στο σαλόνι. Με τρομαχτική ηρεμία, έφερε την κάννη του όπλου στο στόμα του και πάτησε τη σκανδάλη.

Αν και ο θάνατός του ήταν ξεκάθαρη αυτοκτονία, η σύζυγός του και ο γιατρός του τον παρουσίασαν ως ατύχημα, στις εφημερίδες.

Όμως οι γνωστοί του συγγραφέα ήξεραν ότι είχε βάλει ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Αυτό που δεν ήξεραν, ήταν ο λόγος.

Η παρακολούθηση από το FBI

Ορισμένοι πίστευαν ότι αυτοκτόνησε επειδή γνώριζε ότι δεν θα κατάφερνε ποτέ ξανά να γράψει ένα έργο ισάξιο των παλαιότερών του.

Οι περισσότεροι υποστήριζαν ότι έπασχε από κατάθλιψη και πάθαινε συχνές κρίσεις παράνοιας.

Οι ισχυρισμοί τους δεν ήταν και τελείως αβάσιμοι.

Ο στενός φίλος του, Α. Ε. Χότσνερ, θυμόταν ότι λίγες βδομάδες πριν από την αυτοκτονία του, ο Χέμινγουεϊ ήταν πεπεισμένος ότι τον κυνηγούσε το FBI.

Παντού τριγύρω του έβλεπε πράκτορες του FBI, που κρυφάκουγαν τις τηλεφωνικές του συζητήσεις κι είχαν τοποθετήσει συσκευές εντοπισμού στο αυτοκίνητό του.

Δεν τον πίστευε κανείς και απ’ ότι φαίνεται, ούτε καν ο ίδιος τον εαυτό του.

Στις 30 Νοεμβρίου του 1960, ο Χέμινγουεϊ εισήλθε με τη θέλησή του σε ψυχιατρική κλινική, όπου υπέστη θεραπεία με ηλεκτροσόκ.

Πήρε εξιτήριο τον Ιανουαρίου του ’61, χωρίς καμία ουσιαστική αλλαγή.

Έβλεπε ακόμα τους πράκτορες και με την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε, προσπάθησε να αυτοκτονήσει.

Τον πρόλαβε η σύζυγος του και του έσωσε τη ζωή ή τουλάχιστον καθυστέρησε τον θάνατό του για μερικούς μήνες.

Ξαναμπήκε στο ψυχιατρείο, όπου έμεινε έως τις 30 Ιουνίου.

Στις 2 Ιουλίου έδωσε οριστικό τέλος στο μαρτύριό του.

Ούτε στιγμή δεν έπαψε να πιστεύει ότι τον κυνηγούσε το FBI και κάθε φορά που το ανέφερε, απλώς ενίσχυε την πεποίθηση των υπολοίπων ότι ήταν παρανοϊκός.

Συνέχισαν να τον χαρακτηρίζουν έτσι, μέχρι και το 1980, όταν δημοσιεύτηκε ο φάκελος που είχε συγκεντρώσει το FBI για τον συγγραφέα.

Αποτελούνταν από 120 σελίδες, εκ των οποίων οι 15 έχουν λογοκριθεί για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Ο διευθυντής του FBI, Τζ. Ε. Χούβερ, είχε τον Χέμινγουεϊ υπό παρακολούθηση από το 1942, όταν ο συγγραφέας προσπάθησε να ιδρύσει μια αντι-φασιστική, κατασκοπευτική οργάνωση στη Γαλλία.

Η μετέπειτα πορεία του Χέμινγουεϊ, που μόνο ως ανορθόδοξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, θορύβησε ακόμα περισσότερο τον Χούβερ.

Τον υποπτευόταν για πλήθος ενεργειών, από συνεργασία με τους Σοβιετικούς μέχρι και την κατάστρωση αντι-αμερικάνικων σχεδίων με τον Φιντέλ Κάστρο, όσο έμενε στην Κούβα.

Σύμφωνα με το βιβλίο «Spies: The Rise an Fall of the KGB in America», ο Χούβερ έκανε καλά που τον υποπτευόταν, καθώς ο Χέμινγουεϊ από το 1941 μέχρι το 1950, λειτούργησε ως κατάσκοπος για τη σοβιετική ΚαΓκεΜπέ, με το κωδικό όνομα «Αργώ».

Οι πληροφορίες βέβαια δεν έχουν επιβεβαιωθεί από επίσημες πηγές.

Όσο για τη διαμονή του στην Κούβα, έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Κάστρο και τους συνεργάτες του.

Στην πραγματικότητα, ο Χέμινγουεϊ χρησιμοποιούσε το νησί ως θέρετρο αναψυχής και απέφευγε τις πολιτικές περιπέτειες.

Είχε ελάχιστες επαφές με τον Κάστρο, αν και φαινόταν να τρέφει συμπάθεια προς το πρόσωπό του.

Ο Χέμινγουεϊ μπορεί πράγματι να παρακολουθούνταν από πράκτορες του FBI, αλλά η αυτοκτονία του δεν οφείλεται αποκλειστικά σε αυτούς.

Ήταν εμφανές ότι ο συγγραφέας αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, καθώς ακόμα και στις αναφορές τους, οι πράκτορες τον χαρακτήριζαν ως «άρρωστο, σωματικά και πνευματικά».

Σύμφωνα με τον ιατρικό του φάκελο, ο Χέμινγουεϊ είχε κληρονομήσει απ’ τον πατέρα του την ασθένεια «αιμοχρωμάτωση», εξαιτίας της οποίας ο οργανισμός του δεν μπορούσε να μεταβολίσει το σίδηρο, με αποτέλεσμα να προκαλούνται αλλοιώσεις σε νεύρα του εγκεφάλου.

Ο πατέρας του είχε επίσης αυτοκτονήσει, όπως και η αδερφή του, Ούρσουλα και ο αδελφός, Λέστερ!

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η μοναδική γυναίκα που ήταν στην απόβαση της Νορμανδίας και κατέγραψε την απελευθέρωση των αιχμαλώτων στο Νταχάου. Η Μάρθα Γκέλχορν χώρισε τον Χέμινγουεϊ και κάλυπτε πολέμους έως τα 85 της