Ο Αυστραλός πρωθυπουργός που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς ενώ κολυμπούσε. Ήταν μεταρρυθμιστής και αναπτύχθηκαν πολλές θεωρίες συνομωσίας

Δεκέμβριος 1967. Η Αυστραλία κηρύσσει εθνικό πένθος, καθώς ο πρωθυπουργός της χώρας, Χάρολντ Χολτ, είναι νεκρός. Στην κηδεία που τελείται στον Καθεδρικό της Μελβούρνης παρίστανται χιλιάδες πολίτες. Όλοι θρηνούν πάνω από ένα κενό φέρετρο. 

Πτώμα δεν υπάρχει, ούτε θα βρεθεί ποτέ. Όπως δεν υπάρχει και κανένα άλλο απτό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τον θάνατό του.

Ήταν 17 Δεκεμβρίου του 1967. Σε έναν μήνα, ο Χάρολντ Χολτ θα έκλεινε αισίως δύο χρόνια θητείας στην πρωθυπουργική καρέκλα της Αυστραλίας. Επί των ημερών του, εισήχθησαν ριζοσπαστικές καινοτομίες, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον εκσυγχρονισμό της χώρας.

Η πολιτική του ήταν πολύ πιο φιλελεύθερη από των προκατόχων του. Ο Χολτ “άνοιξε” τα σύνορα της Αυστραλίας για τους μη Ευρωπαίους, που μέχρι τότε ήταν σχεδόν αδύνατο να μεταναστεύσουν στη χώρα. Παράλληλα, δημιούργησε διαύλους επικοινωνίας με ασιατικά κράτη, ενώ φρόντισε να διατηρήσει τις διαχρονικές σχέσεις φιλίας με την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Ο Χολτ υποστήριζε ανοιχτά μία άποψη που ξένιζε πολλούς εθνικόφρονες Αυστραλούς: ότι η Αυστραλία, γεωγραφικά τουλάχιστον, αποτελούσε μέρος της Ασίας. Στη σύντομη θητεία του, ο Αυστραλός πρωθυπουργός συναντήθηκε με ομολόγους του από πολλά κράτη της γείτονος ηπείρου, ενώ περιόδευσε και ο ίδιος σε πολλά από αυτά.

Ωστόσο, το σπουδαιότερο επίτευγμά του, αναμφίβολα, ήταν η διεξαγωγή δημοψηφίσματος προκειμένου οι αυτόχθονες κάτοικοι να λογίζονται ως Αυστραλοί πολίτες. Μέχρι τότε, οι Αβορίγινες δεν προσμετρούνταν στον επίσημο πληθυσμό και ζούσαν ως πολίτες Β’ κατηγορίας.

Χάρη στον Χολτ, έγιναν τα πρώτα βήματα αποτίναξης των ρατσιστικών καταλοίπων και τέθηκαν οι βάσεις της μετάβασης της Αυστραλίας σε ένα διεθνοποιημένο μοντέλο διακυβέρνησης. Δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως ο “πρώτος μοντέρνος Αυστραλός πρωθυπουργός”.

Τέσσερις αυτόπτες μάρτυρες και μία εξαφάνιση

Παρά τα 60 του χρόνια, ο Χάρολντ Χολτ ήταν αρκετά δραστήριος. Εκτός των πολιτικών του καθηκόντων, λάτρευε να αθλείται και να περνά χρόνο στη φύση. Έτρεφε μία ιδιαίτερη αγάπη για τη θάλασσα. Ήταν δεινός χειμερινός κολυμβητής, ασχολούταν με τις καταδύσεις και το ψαροντούφεκο και όποτε το επέτρεπαν οι πρωθυπουργικές του υποχρεώσεις, “δραπέτευε” στο εξοχικό του στο παραθαλάσσιο Portsea.

Έτσι κι εκείνο το καλοκαιρινό σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου (στο νότιο ημισφαίριο ο Δεκέμβρης είναι ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού). Ο Χάρολντ Χολτ πέρασε ένα χαλαρό διήμερο στο σπίτι του στο Portsea, ενώ η γυναίκα του έμεινε πίσω στην Καμπέρα για να προετοιμάσει το μεγάλο χριστουγεννιάτικο τραπέζι της επόμενης εβδομάδας.

Το πρωί της Κυριακής 17 Δεκεμβρίου 1967, ο Αυστραλός πρωθυπουργός συναντήθηκε με μία οικογενειακή φίλη, την κόρη της και ένα φιλικό ζευγάρι. Είχαν κάνει σχέδια για ολόκληρη την ημέρα, καθώς θα επέστρεφαν στην Καμπέρα το βράδυ. Το μεσημέρι, λίγο πριν από το φαγητό, ο Χολτ πρότεινε να κάνουν μία βουτιά στην απόμερη, αλλά ειδυλλιακή παραλία Cheviot. Είχε ζέστη, όμως φυσούσε αρκετά. Έτσι, τον ακολούθησε μόνο ο Άλαν Στιούαρτ, ο μοναδικός άντρας της παρέας.

Οι δύο άντρες βούτηξαν και άρχισαν να κολυμπούν. Ο Στιούαρτ προτίμησε να μείνει στα ρηχά. Ο Χολτ, από την άλλη, ανοίχτηκε αρκετά, όπως άλλωστε συνήθιζε. Οι φίλοι του από την παραλία τον έβλεπαν σταδιακά να απομακρύνεται. Κάποια στιγμή, ενώ ήταν πλέον πολύ βαθιά, άρχισαν να του φωνάζουν. Ο 60χρονος δεν αποκρίθηκε, ούτε σήκωσε τα χέρια του για να τους κάνει κάποιο σήμα. Συνέχισε ακάθεκτος να κολυμπά. Λίγα λεπτά αργότερα, είχε χαθεί πλήρως από το οπτικό τους πεδίο.

Η μεγαλύτερη επιχείρηση αναζήτησης στην ιστορία

Η ώρα περνούσε, ο αέρας δυνάμωνε και η θάλασσα αγρίευε. Ο Χάρολντ Χολτ όμως παρέμενε άφαντος και οι φίλοι του άρχισαν να ανησυχούν. Ο Άλαν Στιούαρτ είχε βγει προ πολλού από τη θάλασσα και δεν θεωρούσε τον εαυτό του τόσο ικανό κολυμβητή ώστε να μπει ξανά και να τον αναζητήσει στα βαθιά. Αποφάσισε, ωστόσο, άμεσα να απευθυνθεί στις αρχές.

Περί τη 1:30 το μεσημέρι, τρεις ντόπιοι ερασιτέχνες δύτες βούτηξαν στο σημείο και ξεκίνησαν να αναζητούν τον Χολτ. Λίγη ώρα αργότερα, κατέφτασαν ενισχύσεις από αέρα, ξηρά και θάλασσα: ελικόπτερα, σκάφη, βατραχάνθρωποι και δύο καταδυτικές ομάδες του πολεμικού ναυτικού. Μέχρι τη δύση του ηλίου, είχαν επιστρατευτεί πάνω από 190 ειδικά εκπαιδευμένοι δύτες και ερευνητές στην αναζήτηση του πρωθυπουργού. Την επόμενη μέρα ο αριθμός τους ξεπέρασε τους 340.

Διαβάστε ακόμα: Η ανεξιχνίαστη δολοφονία του σοσιαλιστή Ούλωφ Πάλμε. Το κίνημα των Αδεσμεύτων και οι θεωρίες συνωμοσίας για την CIA και την Σοβιετική Ένωση

Οι έρευνες συνεχίστηκαν ακατάπαυστα για δύο 24ωρα. Οι δύτες “σκάναραν” όλο το βυθό της παραλίας σε ακτίνα εκατοντάδων μέτρων. Η επιχείρηση χαρακτηρίστηκε ως “η μεγαλύτερη επιχείρηση αναζήτησης στην αυστραλιανή ιστορία”. Ωστόσο, δεν απέφερε καρπούς. Δεν εντοπίστηκε κανένα ίχνος που να μαρτυρά ότι ο Χολτ πέρασε από το σημείο.

Αφού μετά από τόσες ώρες, η θάλασσα δεν τον είχε ξεβράσει -σώο ή πεθαμένο- σε κάποια ακτή και δεν είχε δώσει άλλο σημάδι ζωής, οι αρχές θεώρησαν ότι οι πιθανότητες να έχει επιβιώσει ήταν μηδαμινές. Έτσι, στις 19 Δεκεμβρίου του 1967 τον ανακήρυξαν και επίσημα νεκρό.

Θεωρίες

Η ευρέως διαδεδομένη θεωρία υποστηρίζει ότι ο Αυστραλός πρωθυπουργός υπερεκτίμησε τις ικανότητές του στο κολύμπι, παρασύρθηκε από το δυνατό ρεύμα και, μην μπορώντας να επιστρέψει στην παραλία, πνίγηκε. Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ καθώς, λόγω καιρού, μέχρι να ξεκινήσουν οι έρευνες, είχε ήδη φτάσει στον αχανή ωκεανό.

Άλλοι θεώρησαν πιο πιθανό να τον τσίμπησε τσούχτρα και να έχασε τις αισθήσεις του ή ακόμη και να του επιτέθηκε καρχαρίας. Δεν απέκλειαν μάλιστα, το ενδεχόμενο να έπαθε ανακοπή καρδιάς ενώ κολυμπούσε.

Βέβαια, όπως σε κάθε θάνατο σημαντικού προσώπου, δεν έλειψαν και οι θεωρίες συνωμοσίας. Πολλοί υποστήριξαν ότι ο Χολτ έπεσε θύμα της CIA. Παρά την προσωπική φιλία που τον συνέδεε με τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Λύντον Τζόνσον, είναι γεγονός ότι η πρόθεσή του να άρει την ανάμιξη της Αυστραλίας στον πόλεμο του Βιετνάμ, είχε δυσαρεστήσει τους Αμερικανούς. To σενάριο συνομωσίας αναφέρει ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες αποφάσισαν να τον βγάλουν από τη μέση.

Ένα ακόμη σενάριο που ακούστηκε ήταν αυτό της αυτοκτονίας. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, ο Χολτ δεν άντεξε την ψυχολογική πίεση και τις απειλές που ίσως δεχόταν παρασκηνιακά, και έθεσε τέλος στη ζωή του.

Το πιο ακραίο όλων ήταν το σενάριο που τον ήθελε να σκηνοθετεί το θάνατό του. Σύμφωνα με αυτό, εξαιτίας των πιέσεων και των δήθεν κομμουνιστικών του αντιλήψεων, σχεδίασε να διαφύγει στην Κίνα. Είχε ειδοποιήσει κινέζους βατραχανθρώπους, οι οποίοι μπόρεσαν να τον φυγαδεύσουν μέσα σε υποβρύχιο χωρίς να το αντιληφθεί κανείς.

Προς απάντηση αυτής της θεωρίας, η γυναίκα του, Ζάρα, είχε δηλώσει ειρωνικά: “Δεν του άρεσε καν το κινέζικο φαγητό”.

Εν τέλει, το 2005 ο φάκελος της υπόθεσης έκλεισε οριστικά, αναφέροντας ως αιτία θανάτου τον πνιγμό. Μέχρι σήμερα ωστόσο, το μυστήριο παραμένει. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι πραγματικά συνέβη στον Αυστραλό πρωθυπουργό, καθώς ποτέ δεν βρέθηκε κανένα απτό στοιχείο που να επιβεβαιώνει ή να διαψεύδει κάποια από τις θεωρίες.

αρχική εικόνα: YouTube (The Day Harold Holt Went Missing)

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο Έλληνας πρωθυπουργός που αυτοκτόνησε 12 μέρες αφού είπε το δεύτερο «ΟΧΙ» στους Γερμανούς. Γιατί πολλοί πιστεύουν ότι τον δολοφόνησαν οι Βρετανοί, τι έλεγαν οι φήμες της εποχής