΄Εφυγε από τη ζωή ο Έλληνας υποσμηναγός που δραπέτευσε με ντακότα από την χούντα. Οι συνταγματάρχες ζήτησαν από την Τουρκία να τον καταρρίψει.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών ο ιπτάμενος υποσμηναγός Μιχάλης Μανιαδακης που ήταν χαρακτηρισμένος ως αντιφρονών από το καθεστώς των συνταγματαρχών, διέφυγε στη Σοβιετική Ένωση με μια ντακότα στις 9 Σεπτεμβρίου 1970.

Η χούντα αιφνιδιάστηκε και δεν δίστασε να ζητήσει από τους Τούρκους να καταρρίψουν το αεροπλάνο. Οι Τούρκοι δίστασαν.

Ο υποσμηναγός Μανιαδακης μετά από περιπετειώδη πτήση έφθασε στη Σεβαστούπολη. Η χούντα αποσιώπησε την είδηση. Οι πολίτες δεν την  διάβασαν ποτέ.

Οι αξιωματικοί του καθεστώτος προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ως ψυχοπαθή. Οι συνάδελφοι του όμως, θεώρησαν ότι πέτυχε έναν αεροπορικό άθλο.

Το «κυνήγι» του αντιφρονούντα και οι απανωτές μεταθέσεις

Όταν οι συνταγματάρχες έβαλαν την Ελλάδα στον γύψο, στο στράτευμα υπήρξαν λίγοι αλλά ηρωικοί αξιωματικοί που αντιστάθηκαν. Οι περισσότεροι υπάκουσαν στις διαταγές.

Την πρωτοκαθεδρία είχε ο στρατός και οι άλλοι ακολουθούσαν. Οι αξιωματικοί δεν έχουν δικές τους πεποιθήσεις, αλλά ο υποσμηναγός Μιχάλης Μανιδάκης από την αρχή είχε καταγραφεί ως αντιφρονών.

Ανήμερα του πραξικοπήματος λογομάχησε έντονα με τον προϊστάμενό του, ο οποίος τον διέταξε να κοιμηθεί στο πάτωμα επειδή τα κρεβάτια δεν έφθαναν για όλους.

Είχαν κοπεί οι άδειες λόγω της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως.

Αυτός αρνήθηκε. Ο διοικητής του είπε ότι μπορεί να τον στήσει στα πέντε μέτρα και ο Μανιαδάκης του απάντησε ότι οι αξιωματικοί σκοτώνονται, αλλά δεν εξευτελίζονται.

Μετά άρχισαν τα καψώνια. Μέσα σε λίγους μήνες, ο υποσμηναγός μετατέθηκε στην Τανάγρα, από εκεί στην Πάτρα, μετά στη Σούδα, τη Λάρισα και πάλι στη Σούδα.

Τον Απρίλιο του 1970 παίρνει εντολή μετάθεσης στο Τατόι στη σχολή πολέμου, όπου θα έπρεπε να δώσει κι εξετάσεις εθνικοφροσύνης.

Η διαταγή τον βρίσκει στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου. Εκεί αποφασίζει να αφήσει καριέρα και οικογένεια και να δραπετεύσει στη Σοβιετική Ένωση, όπου κατά τη γνώμη του μπορούσε να δράσει κατά της χούντας. Δεν ήταν ούτε καπιταλιστής ούτε κομμουνιστής, ήταν απλώς ένας ανένταχτος δημοκράτης.

Η «τρελή» πτήση  

Ο Μανιαδάκης κατέστρωσε το σχέδιο. Το μέσο διαφυγής ήταν η ντακότα με την οποία είχε πετάξει την προηγούμενη ημέρα.

Το βράδυ της 9^ης Σεπτεμβρίου στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής ετοιμάζεται να απογειωθεί. Ακριβώς από πίσω βρίσκεται η στρατιωτική ντακότα.

Ο υποσμηναγός ανεβαίνει στο αεροπλάνο και περιμένει να ξεκινήσει το αεροσκάφος της Ολυμπιακής. Η ντακότα απογειώθηκε στις 21.36 και κράτησε ίδια πορεία με το πολιτικό αεροσκάφος.

Ο Έλληνας πιλότος δεν είχε χάρτη, πυξίδα και δεν λειτουργούσαν τα φώτα στο ταμπλό!

Από θαύμα δεν έπαθε δυστύχημα με δεδομένο ότι η πτήση ήταν νυχτερινή, άνευ οργάνων. Ο Μανιαδάκης πετούσε 16 μέτρα πάνω από τη θάλασσα όπου οι ντακότες είναι απρόσβλητες από βλήματα και δεν τις εντοπίζει το ραντάρ.

Στο αρχηγείο στη Λάρισα σημαίνει συναγερμός.

Ο φυγάς κατευθύνεται προς την Αθήνα, αλλά πάνω από το Ηράκλειο ξαφνικά αλλάζει πορεία προς τη Ρόδο. Μέσω ασυρμάτου, οι αξιωματικοί προσπαθούν να τον πείσουν να επιστρέψει, ενώ δίνεται εντολή να ετοιμαστούν πύραυλοι μικρής εμβέλειας. Του υπόσχονται ότι ο αρχηγός είδε τον φάκελό του και δεν θα του κάνει τίποτα. Ο κυβερνήτης ζητά επαφή με το FIR της Άγκυρας.

Ο τελευταίος διάλογος πριν από την οριστική σιγή ασυρμάτου είναι δραματικός.

Ο πύργος ελέγχου του απαντά ότι είναι παράνομη η είσοδος στη χώρα και δεν έχει καν σχέδιο πτήσης. Ο Μανιαδάκης ζητά από τον πύργο ελέγχου να συνεργαστεί για την ασφάλεια των υπόλοιπων πτήσεων.

Η χούντα ζητάει από τους Τούρκους να τον καταρρίψουν και δένει τα αεροπλάνα …με αλυσίδες!

Ο Μανιαδάκης πετούσε πλέον πάνω από την Τουρκία και το καθεστώς δεν μπορούσε να του κάνει τίποτα. Όχι ακριβώς. Ο Δεληγιώργης είναι ο αξιωματικός επικεφαλής στο αρχηγείο της Λάρισας και με βάση το απομαγνητοφωνημένο κείμενο, ζήτησε δύο φορές την κατάρριψη του ελληνικού αεροπλάνου μέσω του επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Μουρ, στο αρχηγείο της Σμύρνης.

Οι Τούρκοι δεν τον βρήκαν και ο Έλληνας πιλότος πέτυχε το ακατόρθωτο.

Ξεγλίστρησε μέσα από ελληνικά, αμερικανικά και τουρκικά μαχητικά και πέταξε οκτώ ώρες χωρίς όργανα πλοήγησης μέχρι τη Σεβαστουπολη!

Εκεί λίγο έλλειψε να προσγειωθεί σε έναν αυτοκινητόδρομο που ήταν φωτισμένος. Δυο μιγκ όμως τον οδήγησαν στο αεροδρόμιο, όπου η περίεργη αεροπειρατεία έλαβε τέλος.

Η δικτατορία έκρυψε το θέμα από τις εφημερίδες, αλλά στην αεροπορία όλοι γνώριζαν τι συνέβη. Άλλωστε έλαβαν έκτακτα μέτρα σε βαθμό που έδεναν τα αεροπλάνα με αλυσίδες…

Το συμπέρασμα της ανάκρισης ήταν ότι ο Μανιαδακης έφυγε «εκ ψυχολογικών αιτιών αναγόμενων εις σύμπλεγμα κατωτερότητος». Επίσης, κατηγορήθηκαν αξιωματικοί επειδή πήγαν στο σπίτι του και δεν ανέφεραν ότι το περιβάλλον ήταν χίπικο και είχε βιβλία του Παπανδρέου!

Ο Μιχάλης Μανιαδακης λίγους μήνες μετά την πτώση της χούντας επέστρεψε στην Ελλάδα και αποστρατεύθηκε με το βαθμό του υποσμηναγού. Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως πιλότος ψεκαστικών και στη συνεχεία αναμείχθηκε στα κοινά της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος στο δήμο «Καλού Χωριού»του Λασιθίου. Αφιερώνει τη μαρτυρία του στη «ΜτΧ» στους αεροπόρους που θυσιάστηκαν εν ώρα καθήκοντος και σε όσους στρατιωτικούς αντιστάθηκαν στη χούντα χωρίς να διεκδικήσουν καμία αναγνώριση.