Ο ασύλληπτος “Δράκος της Θράκης” που δολοφονούσε κυρίως ζευγάρια. Έκαιγε τα αυτοκίνητα και η αστυνομία δεν βρήκε κίνητρο

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80,  ένας βιαστής και δολοφόνος είχε σκορπίσει  τον τρόμο σε Έβρο και Ροδόπη.  Στόχος του ήταν κυρίως νεαρά ζευγάρια και η Ελληνική Αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην σύλληψη του.

Τα στοιχεία που άφηνε πίσω του, μετά την διάπραξη των εγκλημάτων ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Eξέταση DNA δεν υπήρχε τότε στην Ελλάδα και ο μόνος μάρτυρας που επιβίωσε, έπαθε αμνησία και δεν ήταν σε θέση να συνδράμει τις αρχές.

Ονομάστηκε ο «Δράκος της Θράκης», από τα ΜΜΕ της εποχής και η μέθοδος των εγκλημάτων του θύμιζε το διαβόητο Ζόντιακ

Ο “Δράκος του Έβρου” εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 30 Αυγούστου του 1988. Τα θύματα του ήταν 23χρονη φοιτήτρια, η Φανή Π και ο 34χρονος Γιώργος Κ. Βρέθηκαν σε ερημική περιοχή, γυμνοί, χωρίς εσώρουχα και τους είχαν πυροβολήσει με περίστροφο, από κοντινή απόσταση. Οι αστυνομικοί βρήκαν την κοπέλα νεκρή, αλλά ο νεαρός ζούσε.

Το κίνητρο της ληστείας αποκλείστηκε, καθώς τα χρήματά τους βρίσκονταν στην τσέπη του 34χρονου και στην τσάντα της κοπέλας. Ο άνδρας σώθηκε μετά από πολυήμερη νοσηλεία στην μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης. Όταν συνήλθε όμως δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τον δράστη στην Αστυνομία, καθώς  είχε βασανιστεί τόσο που είχε πάθει αμνησία.

“Έκαιγε” τα στοιχεία

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1988 ο «δράκος» χτύπησε ξανά. Ο 35χρονος Βαγγέλης Κ και η 27χρονη Αυστριακή φίλη του Γκαμπριέλα Φ, που επέστρεφαν στην Αθήνα από την Τουρκία, βρέθηκαν δολοφονημένοι μέσα στο αυτοκίνητο τους, σε ένα πάρκινγκ στο 15ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Κομοτηνής – Ξάνθης.

Ο δράστης τους εκτέλεσε με καραμπίνα, ασέλγησε στην κοπέλα και στη συνέχεια προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να κάψει τα πτώματα τους, τα οποία τύλιξε σε μια κουβέρτα, που είχε περιχύσει με βενζίνη από το ρεζερβουάρ τους. Τα δύο χτυπήματα εμφάνιζαν ομοιότητες και οι αστυνομικές υπηρεσίες της Θράκης τέθηκαν σε συναγερμό.

Έγιναν προσαγωγές υπόπτων, δεκάδες περιπολίες, στήνονταν παγίδες με «δολώματα» αστυνομικούς που παρίσταναν τα ζευγαράκια,  χωρίς κανένα αποτέλεσμα

Το “διάλειμμα”

Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών είχαν τρομοκρατηθεί και οι έρευνες της αστυνομίας παρέμεναν άκαρπες. Στις 24 Ιουλίου 1989 χτύπησε για τρίτη φορά.

Δολοφόνησε με καραμπίνα τον 52χρονο Αντώνη Ζ, μετανάστη που ζούσε στην Σουηδία και την 78χρονη μητέρα του, οι οποίοι είχαν σταματήσει με το αυτοκίνητό τους  για να ξεκουραστούν, στο ύψος του 27ου χιλιομέτρου του δρόμου Αλεξανδρούπολης – Κήπων, λίγα μέτρα από την εθνική οδό.

Στη συνέχεια έκοψε το σωληνάκι της βενζίνης, έθεσε σε λειτουργία τη μηχανή και έβαλε φωτιά με αποτέλεσμα μάνα και γιος να απανθρακωθούν. Για μία ακόμη φορά οι αρχές βρέθηκαν σε αδιέξοδο, χωρίς να έχουν κανένα στοιχείο στα χέρια τους.

Το πρωί των εκλογών της 6ης Νοεμβρίου 1989 ένα παντρεμένο ζευγάρι, ο 43χρονος αστυφύλακας Βασίλης Τ. και 36χρονη σύζυγος του Μαρία από την Χρυσούπολη Καβάλας, ξεκίνησαν από την Χρυσούπολη Καβάλας για να ψηφίσουν και να επισκεφθούν συγγενείς τους στο χωριό Νίψα στην Αλεξανδρούπολη.

Δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.  Εντοπίστηκαν από περαστικούς σε ερημική περιοχή κοντά στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης απανθρακωμένοι.

Ο δράστης είχε πυροβολήσει εξ επαφής τα θύματα με καραμπίνα και έβαλε φωτιά στο αυτοκίνητο των θυμάτων

Οι αποτυχημένες έρευνες και οι τρομοκρατημένοι οδηγοί

Μετά από αυτό το έγκλημα οι αστυνομικοί οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι ο δράστης είναι Έλληνας και ενδεχομένως μόνιμος κάτοικος εξωτερικού. Οι προηγούμενες επιθέσεις του έγιναν καλοκαίρι, άρα ίσως είχε έρθει για διακοπές,  όσο για την τελευταία, που ήταν ημέρα εκλογών, υπέθεσαν ότι είχε έρθει για να ψηφίσει.

Ωστόσο οι έρευνες έφτασαν και πάλι σε αδιέξοδο. Ο δράστης, για ακόμη μία φορά, δεν είχε αφήσει κανένα ίχνος πίσω του.

Ο τρόμος είχε μεταδοθεί όχι μόνο στην τοπική κοινωνία, αλλά και σε όσους έπρεπε να ταξιδέψουν στην περιοχή της Ροδόπης, ή του Έβρου. Οι ταξιδιώτες απέφευγαν να κάνουν στάσεις, ενώ είναι  χαρακτηριστικό, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ότι οι οδηγοί απέφευγαν τους σκοτεινούς  δρόμους,  και αν έβλεπαν πίσω τους άλλο αυτοκίνητο με οδηγό άντρα, τρομοκρατούνταν.

Το τελευταίο χτύπημα

Το τελευταίο έγκλημα που αποδόθηκε στον «δράκο της Θράκης» έγινε στις 26 Ιουλίου 1990. Σε σε ένα χωράφι, στο ύψος του 25ο χιλιομέτρου της Εθνικής οδού Αλεξανδρούπολης – Κομοτηνής, εντοπίστηκε ένα φλεγόμενο αυτοκίνητο με Γιουγκοσλαβικές πινακίδες. Από το εσωτερικό του ανασύρθηκαν τα απανθρακωμένα πτώματα του Ντράγκαν Ε. και της φίλη του Μαριάνα Ν.

Ο δράστης είχε πυροβολήσει από το ανοιχτό παράθυρο δύο φορές τον άνδρα και μια φορά τη γυναίκα

Τα μόνα στοιχεία που βρήκαν οι αστυνομικοί, ήταν τρεις κάλυκες από φυσίγγια για αγριογούρουνα, και μισοκαμμένα χαρτιά στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου. Οι έρευνες δεν οδήγησαν και πάλι σε κανένα στοιχείο.

Ο τρόπος δράσης

Ο δράστης δρούσε πάντα με τον ίδιο τρόπο. Παρακολουθούσε ζευγάρια σε αυτοκίνητα που σταματούσαν σε ερημικά σημεία. Πλησίαζε τα αυτοκίνητα χωρίς να γίνει αντιληπτός και με την απειλή όπλου τους ακινητοποιούσε.

Πυροβολούσε πάντα πρώτα τον άνδρα στην καρδιά για να προκαλέσει άμεσο θάνατο. Στη συνέχεια βασάνιζε και πυροβολούσε την γυναίκα, συνήθως στην κοιλιά, αφήνοντας την να αιμορραγεί. Σε πολλές περιπτώσεις,  τις βίαζε ακόμη και νεκρές, γεγονός που οδήγησε τις αρχές να τον χαρακτηρίσουν νεκρόφιλο.

Έβαζε φωτιά στα αυτοκίνητα για να καταστρέψει όλα τα στοιχεία και εξαφανιζόταν

Οι αρχές δεν κατόρθωσαν ποτέ εξηγήσουν το κίνητρο των εγκλημάτων του. Για πολλά χρόνια διαδίδονταν στην περιοχή  διάφορα σενάρια για την ταυτότητα του δράστη, χωρίς όμως να επιβεβαιωθεί επίσημα κάτι από τις αρχές, ή να προκύψει κάτι συγκεκριμένο.

Η σύγκριση με τον Ζόντιακ

Ο Ζόντιακ  ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος, που έδρασε στη περιοχή της βόρειας Καλιφόρνια, από το 1965 έως περίπου το 1975. Θύματά του ήταν κυρίως νεαρά ζευγάρια και η ταυτότητα του δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, αφού ποτέ δεν συνελήφθη.

Το παρατσούκλι Ζόντιακ προέκυψε από την υπογραφή με αυτό το ψευδώνυμο, που έβαζε ο ίδιος στα γράμματα που έστειλε στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Οι επιστολές αυτές περιλάμβαναν επίσης, τέσσερα κρυπτογραφημένα μηνύματα, από τα οποία μόνο δύο είχαν αποκρυπτογραφηθεί.

Στον Ζόντιακ έχουν χρεωθεί πέντε διαπιστωμένες δολοφονίες, ενώ ο ίδιος είχε κάνει λόγο στα γράμματά του για 37 θύματα.

Τα κοινά τους στοιχεία, οι δολοφονίες νεαρών ζευγαριών και ότι δεν τους συνέλαβαν ποτέ, δημιούργησαν σε κάποιους συνειρμούς ομοιότητας των δύο δολοφόνων και υποθέσεις ότι ο “Δράκος της Θράκης” εμπνεύστηκε τα εγκλήματα του από τον σήριαλ κίλερ της Αμερικής. Δεν υπάρχει καμία πληροφορία για τον Δράκο της Θράκης, κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητα του, τα κίνητρα ή την κατάληξη του. Όπως ακριβώς συνέβη με τον Ζόντιακ.

Δύσκολος ακόμη και για σενάριο

Η υπόθεση του Δράκου του Έβρου μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη μέσω του επεισοδίου «Ο Συλλέκτης» της τηλεοπτικής σειράς «10η εντολή».

Η έλλειψη των στοιχείων υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τους σεναριογράφους. Έφτιαξαν έτσι έναν πλαστό χαρακτήρα με μια εντελώς φανταστική προσωπικότητα, για να μπορέσουν έστω να πλησιάσουν την υπόθεση.

Το επεισόδιο αυτό της σειράς χαρακτηρίστηκε ως το πιο ακαταλαβίστικο, το πιο μπερδεμένο και χωρίς συμπεράσματα, σε σχέση με τα υπόλοιπα.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας από αρχείο ΑΠΕ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΟΥΔΗΣ. Σύνθεση με δημοσιεύματα τύπου (Ιούλιος 1990)