Ο άνθρωπος που έκανε τα Χριστούγεννα κοσμική γιορτή, πίστευε στα φαντάσματα, ταρίχευε τα κατοικίδιά του και έπασχε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Ο άγνωστος Ντίκενς

Τα “Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα” του Κάρολου Ντίκενς αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα βιβλία του βρετανού συγγραφέα, το οποίο συνέβαλε σημαντικά στην καθιέρωση του εορτασμού των Χριστουγέννων στη Δύση από τα μέσα του 19ου αιώνα. 

Αφορμή για τη συγγραφή του μυθιστορήματος ήταν η επίσκεψη του Ντίκενς στις γειτονιές του βιομηχανικού Μάντσεστερ, όπου οι εργάτες ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Ο άνθρωπος όμως  που ανακάλυψε τα Χριστούγεννα και έκανε γνωστά μέσα από τα βιβλία του τα κοινωνικά προβλήματα της Βικτωριανής Αγγλίας ήταν μία πολύ παράξενη προσωπικότητα.

Πίστευε στα φαντάσματα, είχε κατοικίδια κοράκια τα οποία ταρίχευσε, και έδινε στα παιδιά του περίεργα παρατσούκλια.

Αναγκάστηκε να δουλέψει από τα 12 για να επιβιώσει

Γεννημένος στις 7 Φεβρουαρίου 1812 στο Πόρτσμουθ της Αγγλίας, ο Ντίκενς ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του Τζιν και της Ελίζαμπεθ Ντίκενς.

Τα παιδικά χρόνια του Ντίκενς ήταν  χαρούμενα. Ο πατέρας του εργαζόταν στο Βρετανικό Ναυτικό και ο Κάρολος ήταν από τα λίγα παιδιά της εποχής εκείνης που φοιτούσε σε ιδιωτικό σχολείο.

Στα 12 όμως, η τύχη του άλλαξε.

Τα χρέη του πατέρα του ήταν τεράστια και χωρίς τη δυνατότητα άμεσης αποπληρωμής τους, όλη η οικογένεια εκτός από τον Κάρολο και τη μεγαλύτερη αδερφή του, Φάνυ, στάλθηκαν στη φυλακή “Marshalsea”.

Ο Ντίκενς παράτησε το σχολείο, μετακόμισε στο Λονδίνο και για να επιβιώσει έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο βερνικιών κοντά στον ποταμό Τάμεση, κερδίζοντας έξι σελίνια την εβδομάδα.

Όταν ο πατέρας του βγήκε από τη φυλακή, δεν θέλησε να πάρει τον γιο του πίσω στο σπίτι.

Έτσι, ο Ντίκενς πέρασε τα εφηβικά του χρόνια μόνος και φτωχός.

Μάλιστα στα βιβλία του, που όλα περιείχαν βιογραφικά στοιχεία είχε αναφέρει μέσα από τον χαρακτήρα του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ότι “δεν είχα καμία καθοδήγηση, καμία συμβουλή, καμία υποστήριξη, καμιά παρηγοριά από κανέναν, από όσο μπορώ να ανακαλέσω στο μυαλό μου”.

Δεν το έβαλε κάτω και στα 15 του εργάστηκε στο δικηγορικό γραφείο “Ellis and Backmore”.

Αντί όμως να ακολουθήσει τη δικηγορία, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη λογοτεχνία αλλά και στη στενογραφία.

Η ικανότητα αυτή του έδωσε την ευκαιρία να εργαστεί ως ρεπόρτερ, αρχικά καλύπτοντας τις βρετανικές εκλογές για την λονδρέζικη εφημερίδα “Morning Chronicle”.

Οι “παραξενιές” του συγγραφέα

Τα έργα του Ντίκενς πρωτοεμφανίστηκαν το 1833 σε εφημερίδες της Αγγλίας. Αρχικά, ο συγγραφέας υπέγραφε με το ψευδώνυμο “Μποζ”.

Μέχρι τον θάνατό του, στις 9 Ιουνίου 1870, ο Ντίκενς μέσα από τα βιβλία του κατάφερε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς όλων των εποχών, γνωστοποιώντας ενοχλητικές αλήθειες της Βικτωριανής Αγγλίας και το πρόβλημα του βρετανικού κοινωνικού και ταξικού συστήματος.

Πίσω όμως από τις λέξεις, ο Ντίκενς ήταν ένας πολύ ιδιόρρυθμος χαρακτήρας.

Χωρίς να έχει επιβεβαιωθεί, φημολογείται ότι ο Ντίκενς σε νεαρή ηλικία έπασχε από επιληψία.

Οι χαρακτήρες Μονκς και Γκάστερ από τον Όλιβερ Τουίστ” και το “Bllack House” αντίστοιχα έπασχαν από επιληπτικές κρίσεις.

Κάποιες συνήθειες που ακολουθούσε ο Ντίκενς στην προσωπική του ζωή με σχεδόν “τελετουργικές” διαδικασίες  σε συνδυασμό με τον εμμονικό τρόπο που αντιμετώπιζε τη δουλειά, οδήγησε μεταγενέστερους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι έπασχε από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Είχε μανία με την καθαριότητα και την τάξη. Κάθε πρωί έπαιρνε έναν καθρέφτη και χτένιζε τα μαλλιά του πάνω από 100 φορές.

Στη συνέχεια, πήγαινε στα δωμάτια των παιδιών του και επιθεωρούσε αν ήταν καθαρά. Σε περίπτωση που το κρεβάτι δεν ήταν στρωμένο σωστά ή κάποιο παιχνίδι δεν ήταν στη θέση του, τους άφηνε σημείωμα με οδηγίες!

Πάντα στα ταξίδια του, περνούσε ώρες με το να τοποθετεί “σωστά” τα έπιπλα σε δωμάτια ξενοδοχείου στα οποία διανυκτέρευσε.

Οποιοδήποτε αντικείμενο το άγγιζε 3 φορές, για να του φέρει τύχη, ενώ ανεξάρτητα πού κοιμόταν, φρόντιζε πάντα το κεφάλι του να “κοιτά” τον βορρά, καθώς έτσι πίστευε ότι θα βελτιωνόταν η συγγραφική του ικανότητα.

Ταριχευμένα κατοικίδια και περίεργα παρατσούκλια

Ο Κάρολος Ντίκενς αγαπούσε πολύ τα ζώα, και είχε στην κατοχή του ένα κοράκι που το είχε ονομάσει Γκριπ. Μάλιστα, ο Γκριπ ήταν και χαρακτήρας του βιβλίου του “Barnaby Rudge”.

Το 1841, το κοράκι του πέθανε όταν έφαγε ρινίσματα μολύβδου.

Ο Ντίκενς το αντικατέστησε με άλλο κοράκι, το οποίο επίσης ονόμασε Γκριπ.

Φημολογείται ότι ο δεύτερος Γκριπ ήταν η αφορμή πίσω το ποίημα “Το Κοράκι” του Έντγκαρ Άλαν Πόε.

Όταν και το δεύτερο κοράκι πέθανε, ο Ντίκενς το ταρίχευσε και το τοποθέτησε σε μία ξύλινη βάση στο γραφείο του.

Πέρα από την αγάπη του για τα πουλιά, ο Ντίκενς είχε για κατοικίδιο και μία γάτα, τον Μπομπ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Ντίκενς έλεγε συχνά στα αγαπημένα του πρόσωπα “Τι καλύτερο από το να σε αγαπά μία γάτα;”

Το 1862, όταν η γάτα του Ντίκενς πέθανε, ο συγγραφέας ως φόρο τιμής, έφτιαξε έναν χαρτοκόπτη από φίλντισι που στην κορυφή του είχε ένα κοφτερό νύχι από την πατούσα του Μπομπ και στη βάση του είχε χαραγμένο τη φράση ” C.D στην μνήμη του Μπομπ, 1862″.

Απέκτησε 10 παιδιά.

Ο Ντίκενς είχε τη συνήθεια να δίνει περίεργα παρατσούκλια στα παιδιά του.

Το καλύτερο όμως το άφησε για την αγαπημένη του κόρη που την φώναζε “Κουτί του Εωσφόρου”, καθώς ήταν ένα πολύ ατίθασο παιδί που συχνά εκνεύριζε τον Ντίκενς.

“Λέσχη Φαντασμάτων”

Ο Ντίκενς, παρά το υψηλό μορφωτικό του επίπεδο, πίστευε στον κόσμο των πνευμάτων. Μαζί με άλλους συγγραφείς της Βικτωριανής εποχής, όπως Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, ήταν μέλος της “Λέσχης Φαντασμάτων”, μιας ομάδας που είχε ως στόχο την επίλυση υπερφυσικών μυστηρίων και φαινομένων.

Μάλιστα, στα “Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα”, βασικός χαρακτήρας είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων που επισκέπτεται τον μίζερο και τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ.

Ο Ντίκενς πίστευε επίσης στον υπνωτισμό και τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Πολύ συχνά, υπνώτιζε τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Τα έργα του Ντίκενς επηρέασαν μεταγενέστερους συγγραφείς και μέχρι σήμερα, μετά από σχεδόν δύο αιώνες συναρπάζουν τους αναγνώστες και τους θεατές καθώς αρκετά έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο.

Μαζί με τις “Μεγάλες Προσδοκίες”, την πρωτοκαθεδρία στην κινηματογραφική μεταφορά των βιβλίων του Ντίκενς έχουν “Τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα”, τα οποία έχουν αποδοθεί με διαφορετικές προσεγγίσεις από πολλούς σκηνοθέτες.

Στις 19 Δεκεμβρίου θα προβληθεί από την COSMOTE TV το έργο “It’s Christmas, Carol!”, που προσεγγίζει με έναν διαφορετικό και σύγχρονο τρόπο το κλασικό βιβλίο του Ντίκενς, ενώ την παραμονή των Χριστουγέννων, κάνει πρεμιέρα η ταινία “The Man Who Invented Christmas”, η οποία αναφέρεται στη ζωή του μεγάλου βρετανού συγγραφέα.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons/ MaxPixel

Διαβάστε επίσης στην ΜτΧ: Είχε τεράστια περιουσία, αλλά έτρωγε χαλασμένο κρέας και ψόφια πουλιά, ενώ δάνειζε χρήματα που δεν τα ζήταγε πίσω. Τζον Μέγκοτ. Ο εκκεντρικός πλούσιος που ενέπνευσε τον χαρακτήρα του Σκρουτζ