Ο ανεξιχνίαστος βιασμός και δολοφονία δύο 15χρονων κοριτσιών σε παραλία του Σίδνεϋ. Πως μία εκδρομή έξι παιδιών κατέληξε σε τραγωδία. Τα σενάρια για τον δράστη

Καλοκαίρι 1965, Σίδνεϋ Αυστραλία. Τίποτα δεν προμήνυε ότι η εκδρομή έξι παιδιών στην θάλασσα θα κατέληγε στην μεγαλύτερη άλυτη τραγωδία στην ιστορία της χώρας.

Το ημερολόγιο έδειχνε 11 Ιανουαρίου. Για το νότιο ημισφαίριο ήταν τα μέσα του καλοκαιριού. Iδιαίτερα στην αυστραλιανή μεγαλούπολη του Σίδνεϋ η ζέστη ήταν ανυπόφορη.

Η 15χρονη Μαριάν Σμιντ αποφάσισε να πάρει τα 4 μικρότερα αδέρφια της και να πάνε στην παραλία της παραθαλάσσιας Κρονούλλα, ένα νοτιοανατολικό προάστιο της πόλης. Μαζί τους πήγε και η συνομήλικη φίλη της, Κριστίν Σαρόκ.

Η διαδρομή που είχαν να διανύσουν ήταν σχετικά μεγάλη, καθώς τα παιδιά έμεναν στο βορειοδυτικό προάστιο Γουέστ Ράιντ. Έτσι, νωρίς το πρωί της Δευτέρας, ετοίμασαν τα πράγματά τους, πήγαν μέχρι τον κοντινότερο σταθμό και επιβιβάστηκαν στο τρένο.

Μαριάν και Κριστίν

Η Μαριάν και η Κριστίν ήταν συνομήλικες, έμεναν στην ίδια γειτονιά και πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Πέρα από κοινές παραστάσεις και ενδιαφέροντα, υπήρχε κάτι βαθύτερο που ένωνε τα δύο κορίτσια: η έλλειψη της πατρικής φιγούρας. Η Κριστίν είχε χάσει τον πατέρα της όταν ήταν μόλις 3. Χρόνια αργότερα, η μητέρα της ξαναπαντρεύτηκε και μετακόμισε σε άλλη πόλη. Η Κριστίν όμως δεν τα πήγαινε καλά με τον πατριό της και προτίμησε να μείνει στο Γουέστ Ράιντ με τους παππούδες της.

Αντίθετα, η Μαριάν ήταν το δεύτερο παιδί μίας 9μελούς οικογένειας. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της στη Γερμανία, μέχρι που το 1958 οι Σμιντ αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, καθώς αναγκάστηκαν να αλλάξουν πολλά σπίτια και περιοχές. Τελικά το 1963 καταστάλαξαν στο Γουέστ Ράιντ. Την ίδια χρονιά, ο πατέρας της οικογένειας, Χέλμουτ, εμφάνισε μία επιθετική μορφή καρκίνου. Ένα χρόνο αργότερα, πέθανε.

Πίσω του άφησε μία καταρρακωμένη μητέρα με 7 ανήλικα παιδιά. Ανήμπορη να τα βγάλει πέρα, σύντομα μετέθεσε τις γονικές ευθύνες στα τρία μεγαλύτερα παιδιά. Ιδιαίτερα στη Μαριάν, που ήταν κορίτσι. Γι’ αυτό το λόγο, η εξόρμηση της 11ης Ιουλίου στην παραλία δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο.

Η εξαφάνιση

Η Κριστίν και η Μαριάν δεν διάλεξαν το προάστιο της Κρονούλλα τυχαία. Όπως αποκάλυψαν αργότερα τα ημερολόγιά τους, δέκα μέρες νωρίτερα είχαν επισκεφθεί την περιοχή. Η Μαριάν έγραφε ότι γνώρισαν δύο μεγαλύτερα αγόρια που τις κέρασαν μπύρες και αργότερα φιλήθηκαν. Αν και αυτή τη φορά θα συνοδεύονταν από τα αδέρφια της 15χρονης, οι αστυνομικοί εικάζουν ότι πήγαν στην ίδια παραλία με την ελπίδα να τους ξαναβρούν. Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούν οι επόμενες κινήσεις τους.

Η εξιστόρηση των γεγονότων της ημέρας εκείνης βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στις μαρτυρίες των τεσσάρων παιδιών ηλικίας 5 έως 10.

Έφτασαν στην τοπική παραλία Γουάντα στις 11 το πρωί. Καθώς φυσούσε αρκετά, ο μόνος που τελικά θέλησε να μπει στη θάλασσα ήταν ο 8χρονος Γουλφγκανγκ. Έτσι, αφού έκανε μία σύντομη βουτιά, τα κορίτσια έψαξαν ένα όμορφο ξέφωτο και έστρωσαν πετσέτες για να κάνουν πικνίκ με τα σνακ που είχαν φέρει. Κάποια στιγμή, η Κριστίν απομακρύνθηκε από τους υπόλοιπους. Όταν επέστρεψε, τα παιδιά είχαν φάει.

Αποφάσισαν λοιπόν, να θάψουν τα πράγματα στην άμμο για να τα βρουν αργότερα και να πάνε για περπάτημα στους αμμόλοφους που εκτείνονταν πίσω από την παραλία. Ενώ αρχικά η ιδέα της βόλτας ακούστηκε καλή, πολύ γρήγορα τα μικρά παιδιά κουράστηκαν από τον δυνατό άνεμο. Οι δύο φίλες, που ήδη περπατούσαν μόνες τους πιο μπροστά, τους είπαν να γυρίσουν στα πράγματα και να τις περιμένουν εκεί. Εκείνα υπάκουσαν.

Οι ώρες περνούσαν και η Κριστίν με την Μαριάν δεν ξαναφάνηκαν. Είχε πάει 5 το απόγευμα, όταν ο μεγαλύτερος, ο 10χρονος Χανς, πρότεινε να μαζέψουν τα πράγματα και να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Πράγματι, τα παιδιά πήγαν μόνα τους μέχρι τον σταθμό και επιβιβάστηκαν στο τρένο. Ώσπου να φτάσουν στο Γουέστ Ράιντ η ώρα είχε πάει 8.

Το έγκλημα

Η εξαφάνιση των δύο κοριτσιών δεν άργησε να δηλωθεί στις αρχές. Η γιαγιά της Κριστίν πανικοβλήθηκε όταν αντιλήφθηκε ότι η εγγονή της δεν είχε επιστρέψει και έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Οι έρευνες ξεκίνησαν το ίδιο κιόλας βράδυ. Η τραγική απάντηση δεν άργησε να δοθεί.

Το επόμενο πρωί ένας άντρας που περπατούσε στην παραλία Γουάντα με τα τρία ανίψια του, είδε από μακριά δύο πόδια να εξέχουν από την άμμο. Μόλις συνειδητοποίησε ότι ήταν το άψυχο κορμί ενός κοριτσιού, κάλεσε την αστυνομία. Οι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο αναγνώρισαν αμέσως την εξαφανισμένη Μαριάν. Λίγα μέτρα πιο δίπλα εντόπισαν θαμμένη και την Κριστίν.

Τα δύο κορίτσια είχαν δολοφονηθεί βάναυσα. Σύμφωνα με το πόρισμα του ιατροδικαστή, η Κριστίν είχε δεχθεί 14 μαχαιριές και η Μαριάν 6. Από τη μέση και κάτω ήταν γυμνές και είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά.

Η μεγαλύτερη έρευνα στην ιστορία της Αυστραλίας

Η δολοφονία των δύο κοριτσιών συγκλόνισε την αυστραλιανή κοινωνία. Το βάναυσο έγκλημα ήταν πρωτοφανές για τα δεδομένα της χώρας.

Οι έρευνες της αστυνομίας ήταν πυρετώδεις και η κινητοποίηση του κόσμου τεράστια. Μέσα στους πρώτους 3 μήνες οι αρχές ανέκριναν περισσότερους από 7 χιλιάδες ανθρώπους. Επιπλέον, τέθηκε αμοιβή ύψους 20 χιλιάδων δολαρίων για όποιον παρείχε κάποια χρήσιμη πληροφορία για τον δράστη.

Μέχρι σήμερα, η έρευνα των “φόνων της παραλίας Γουάντα” θεωρείται ως η μαζικότερη και η μεγαλύτερη στην ιστορία της Αυστραλίας.

Συνάμα αποτελεί και ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια.

Οι εκτενείς έρευνες αποδείχθηκαν άκαρπες. Οι μάρτυρες που είχαν δει τα κορίτσια λίγο πριν εξαφανιστούν ήταν ελάχιστοι και οι καταθέσεις τους συγκεχυμένες. Ο 8χρονος αδερφός της Μαριάν είπε στους αστυνομικούς ότι κάποια στιγμή είδε τα κορίτσια να μιλούν με ένα ξανθό αγόρι. Η περιγραφή που έδωσε στους αστυνομικούς οδήγησε στη δημιουργία ενός σκίτσο υπόπτου. Το σκίτσο, με τη σειρά του, δεν οδήγησε πουθενά.

Αναπόφευκτα, λίγα χρόνια αργότερα η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Παρότι οι αστυνομικοί είχαν συλλέξει σπέρμα του δράστη από τον τόπο του εγκλήματος, η τεχνολογία της δεκαετίας του ’60 δεν επέτρεπε την γενετική ανάλυσή του.

Όταν το 2000 η υπόθεση άνοιξε ξανά για να εξεταστούν εκ νέου τα στοιχεία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το γενετικό υλικό είχε χαθεί. Μαζί του χάθηκε και κάθε ελπίδα των συγγενών των κοριτσιών να πάρουν απαντήσεις. 35 χρόνια μετά τη δολοφονία, δεν υπήρχε τρόπος να συλλέξουν νέα στοιχεία ακόμα κι αν επιχειρούταν εκταφή των πτωμάτων.

Θεωρίες και εικασίες για τον δολοφόνο κυκλοφορούν πολλές, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες που η δημοφιλία της υπόθεσης αναζωπυρώθηκε λόγω διαδικτύου.

Μία από τις πιο διαδεδομένες είναι ότι τα κορίτσια ήταν τα πρώτα θύματα του 19χρονου τότε Κρίστοφερ Γουάιλντερ. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Αυστραλός θα ταξίδευε στις ΗΠΑ και θα γινόταν ένας από τους πιο διαβόητους κατά συρροή δολοφόνους των 80s. Η διαστροφή του ήταν να βιάζει κι έπειτα να σκοτώνει έφηβα κορίτσια.

Ωστόσο, όλες οι θεωρίες παραμένουν στο φάσμα της συνωμοσίας, καθώς στοιχεία δεν υπάρχουν. Η υπόθεση των “φόνων της παραλίας Γουάντα” είναι μέχρι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της χώρας.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο εγκληματίας που σόκαρε την Αμερική και ήταν φανατικός θαυμαστής του Τζέιμς Ντιν. Με τη 13χρονη κοπέλα του σκότωσαν 11 άτομα ξεκινώντας από τους γονείς της