Ο αληθινός κυνηγός του Αγίου Δισκοπότηρου, που ενέπνευσε το σενάριο του Ιντιάνα Τζόουνς. Η ιστορία του Ότο Ραν που αναγκάστηκε να συνεργαστεί με τους Ναζί. Όταν έμαθαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος, τον εξόντωσαν

O Ότο Ραν ήταν συγγραφέας, ποιητής, μελετητής του Μεσαίωνα, αξιωματικός των SS, αναζητούσε το Άγιο Δισκοπότηρο και ενέπνευσε τον χαρακτήρα του Ιντιάνα Τζόουνς.

Τα περισσότερα από τα έργα του που έχουν δημοσιευθεί αφορούν το σπουδαίο κειμήλιο. Όσα πίστευε γύρω από το θέμα αυτό ταίριαζαν απόλυτα με τις ιδέες των Ναζί οι οποίοι είχαν την ίδια εμμονή για την ανεύρεσή του. Αυτό ήταν άλλωστε που τον έριξε στα δίχτυα τους.

Γοητευμένος από παιδί με θρύλους του Μεσαίωνα, σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Giessen και θαύμαζε τον σπουδαίο αρχαιολόγο Ερρίκο Σλήμαν.

Ο καθηγητής του Baron von Gall τον παρότρυνε να μελετήσει το “κίνημα των Καθαρών”, μιας χριστιανικής σέχτας που αντιμετωπίστηκε με απερίγραπτη σκληρότητα ακόμη και με ολοκαύτωμα στο Μοντσεγκούρ.

Σε αυτό το κάστρο της νότιας Γαλλίας το 1244 καθολικοί σταυροφόροι σκότωσαν εκατοντάδες γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους.

Νωρίτερα όμως ορισμένοι ιππότες των Καθαρών κατάφεραν να ξεφύγουν παίρνοντας μαζί τους πολύτιμους θησαυρούς. Φημολογείται ότι μεταξύ αυτών ήταν και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Το 1931 ο Ραν ταξίδεψε στη νότια Γαλλία για έρευνες. Ήταν πεπεισμένος ότι το κάστρο έκρυβε τα μυστικά του Άγιου Δισκοπότηρου, ενώ “έβλεπε” μια σχέση με το επικό ποίημα Perzival που γράφτηκε τον 13ο αιώνα για έναν Αρθουριανό ιππότη που αναζητούσε το θησαυρό.

Δύο χρόνια αργότερα έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Σταυροφορία για το Άγιο Δισκοπότηρο” στο οποίο περιέγραφε την αναζήτησή του, που βέβαια δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η γνωριμία με τον Χίμλερ

Την ίδια χρονιά, το 1933, ο Ραν λαμβάνει ένα μυστηριώδες τηλεγράφημα στο οποίο διαβάζει ότι του προσφέρουν ένα μεγάλο μισθό για να γράψει τη συνέχεια του βιβλίου του.

Το τηλεγράφημα τον προσκαλούσε σε ένα σπίτι στο Βερολίνο.

Ο Ραν έμεινε έκπληκτος όταν τον υποδέχθηκε ο επικεφαλής των SS Χάινριχ Χίμλερ.

Ο νεαρός εξεπλάγη ακόμα περισσότερο όταν διαπίστωσε πόσο καλά γνώριζε το βιβλίο του ο Χίμλερ και είχε την ίδια εμμονή για την ανεύρεση του Άγιου Δισκοπότηρου. Ίσως και περισσότερη.

Ο αρχηγός των SS είχε ήδη ετοιμάσει ένα κάστρο στη Βεστφαλία για να υποδεχθεί το κειμήλιο. Θα το τοποθετούσε σε ένα βάθρο ανάμεσα σε προτομές επιφανών ναζί.

Το μόνο που είχε να κάνει ο Ραν ήταν να το βρει. Ο Χίλμερ τον ενέταξε στα SS και εκείνος δέχθηκε, καθώς δεν είχε άλλη επιλογή. Λίγες εβδομάδες αργότερα ένας φίλος του τον πλησίασε και τον ρώτησε “τι στο καλό κάνεις;”. Με κατεβασμένα τα μάτια ο Ραν του απάντησε: “ένας άνθρωπος πρέπει να φάει. Τι έπρεπε να κάνω; Να πω όχι στον Χίμλερ;”

Σύμφωνα με τον φίλο του, Γάλλο συγγραφέα Πολ Λαντάμ, ο Ραν όχι μόνο δεν ασπαζόταν ούτε στο ελάχιστο τις ναζιστικές ιδέες, αλλά θεωρούσε τους Ναζί γελοίους. Όμως, είχε μεγάλη οικονομική ανάγκη. Φόρεσε τη μαύρη στολή και συνέχισε ανενόχλητος τις έρευνες του,με τη χρηματοδότηση των SS.

Με την πλήρη υποστήριξη της οργάνωσης των SS, ο Ραν δεν είχε καμία δικαιολογία να μην εμφανιστεί με τα ευρήματα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Έγραψε άλλο ένα βιβλίο με τον όχι και τόσο ευρηματικό τίτλο “Αυλή του Εωσφόρου”, στο οποίο μιλούσε για τις προσπάθειες του να βρει το Άγιο Δισκοπότηρο.

Σε κάποιες γραμμές του βιβλίου ο Ραν υπονοούσε την απόγνωσή του για την αποτυχημένη έρευνα, θέλοντας ίσως να ξεφύγει από τα SS. Παρ’ όλα αυτά ο Χίμλερ αγάπησε το βιβλίο, τύπωσε 5.000 δερματόδετα αντίτυπα και το μοίρασε στην ελίτ των Ναζί. Ο Ραν ένιωσε παγιδευμένος όταν διάβασε κάποια αντισημιτικά σχόλια στο βιβλίο του, τα οποία δεν είχε γράψει ο ίδιος!

Σύμφωνα με τον Τζέρεμι Μόργκαν, ο θείος του οποίου ήταν φίλος του Ραν, ο ερευνητής ήταν ένας πολύ έντιμος και αξιοπρεπής άνθρωπος, που είχε πέσει σε μία παγίδα. Δεν ήταν αντισημίτης αλλά είχε πάρει τα λεφτά των SS επειδή χρειαζόταν χρηματοδότηση για τις έρευνές του. Από τη στιγμή που το έκανε, δεν μπορούσε να ξεφύγει.

Η ιστορία με τα SS δεν κράτησε πολύ.

O Ραν ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να είναι ένας αξιωματικός των Ναζί.

Ήταν ομοφυλόφιλος και όλοι του οι φίλοι αντιτίθεντο  στους παράφρονες κατακτητές.

Το 1937 ο  Ραν τιμωρήθηκε για ανάρμοστη συμπεριφορά. Η ποινή του ήταν τρεις μήνες αναγκαστική εργασία στο Νταχάου. Όσα είδε τον σόκαραν και αποφάσισε να φύγει από τα SS.

Έγραψε στον Χίμλερ ότι παραιτείται. Μια κίνηση τόσο αφελής και γενναία. Στη συγκεκριμένη οργάνωση δεν υπήρχε διαδικασία παραίτησης… Αν και ο Χίμλερ αποδέχθηκε την παραίτησή του δεν είχε κανέναν σκοπό να τον αφήσει να ξεφύγει. Ό,τι συνέβη μετά παραμένει θολό. Λέγεται ότι απειλήθηκε κι ότι του προσφέρθηκε η “επιλογή” να αυτοκτονήσει…

Ένα βράδυ του Μαρτίου του 1939 σκαρφάλωσε σε μια χιονισμένη πλαγιά στα βουνά του Τιρόλου και ξάπλωσε. Πιστεύεται ότι είχε καταπιεί δηλητήριο, αν και δεν ανακοινώθηκε ποτέ η αιτία θανάτου.

Την επόμενη μέρα η σορός του Ραν βρέθηκε παγωμένη.Ήταν μόλις 34 χρόνων.

Υπάρχουν θεωρίες ότι ο Ραν δολοφονήθηκε ή ότι δεν πέθανε στο Τιρόλο και πως επρόκειτο για μπλόφα με σκοπό την εξαπάτηση της Γκεστάπο που τον κυνηγούσε.

Η ζωή του Ραν ήταν μια πηγή έμπνευσης για το σενάριο του Ιντιάνα Τζόουνς.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο μύθος του Αγίου Δισκοπότηρου. Πώς η εκκλησία προσάρμοσε τον κέλτικο μύθο στα μέτρα της