Ο άγνωστος Τσαρλς Μπρόνσον. Άλλαξε όνομα για να γλυτώσει από τον Μακαρθισμό, πολέμησε και παρασημοφορήθηκε. Δούλευε στα ανθρακωρυχεία και ήταν ένας ήσυχος οικογενειάρχης που ζωγράφιζε

Ήταν ο πιο όμορφος – άσχημος του σινεμά. Και σχεδόν σε καμία ταινία δεν μιλούσε πολύ.

Ένα βλέμμα του αρκούσε για να δείξει ποιος ήταν ο σκληρός της υπόθεσης.

Αν χρειαζόταν έριχνε και το απαραίτητο ξύλο ενώ και στα όπλα ήταν άσσος.

Ο Charles Bronson με την ιδιαίτερη και χαρακτηριστική φυσιογνωμία, μπήκε στον κόσμο του κινηματογράφου λίγο πριν από τα 30 του.

Σταρ έγινε όμως κοντά στα πενήντα του χρόνια.

Αν και ερμήνευε «μάτσο» ρόλους όπως το σκληρό ινδιάνο, τον κατάδικο, τον ατίθασο καουμπόη, τον σκληροτράχηλο μποξέρ, τον αδίστακτο γκάνγκστερ, τον στρατιωτικό κοκ, στην προσωπική του ζωή δεν ήταν παρά ένας αφοσιωμένος οικογενειάρχης, που του άρεσε πολύ η ζωγραφική.

«Μπορώ να σχεδιάσω ότι θες, χωρίς καν να σηκώσω τη μύτη του μολυβιού από το χαρτί», έλεγε κάποτε σε συνέντευξή του.

Για χρόνια όμως, συντηρούσε το μύθο του «σκληρού» και εκτός κινηματογράφου.

Γι αυτό έλεγε ψέμματα στους δημοσιογράφους, ότι είναι νευρικός στην καθημερινότητά του, ότι είχε κάνει φυλακή ως νέος και ότι ήταν άσσος στα μαχαίρια και ειδικά στο πέταγμά τους.

Όπως αφηγήθηκε κάποτε στην εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ, βρέθηκε στη Ρώμη για επαγγελματικούς λόγους.

Εκεί κάποιος τον πλησίασε από πίσω και του κόλλησε ένα όπλο στην πλάτη.

“Δώσε μου τα λεφτά σου», του είπε με σπαστά αγγλικά.

Ο Charles Bronson γύρισε αργά το κεφάλι του και του απάντησε «καλύτερα να μου δώσεις εσύ τα δικά σου», κάνοντας τον ληστή να τραπεί σε φυγή. 

Ο κλειστοφοβικός «σκληρός»

Στην ταινία του 1962, «Η μεγάλη απόδραση», ο ηθοποιός Charles Bronson, έπαιζε το ρόλο του Πολωνού αιχμαλώτου Danny Velinski.

Το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι άλλοι αιχμάλωτοι ήταν «The Tunnel King», επειδή υποτίθεται ότι ήξερε να φτιάχνει σήραγγες.

Η σκηνή όμως της απόδρασης, ήταν δύσκολο να γυριστεί.

Ο Τσαρλς Μπρόνσον, όταν έπαιρνε τη θέση του στο πλατό και έβλεπε το τούνελ, τον έπιανε φοβία και ίδρωνε. Ήταν κλειστοφοβικός επειδή από τα δέκα του χρόνια δούλευε στα ανθρακωρυχεία.

Κάποτε εγκλωβίστηκε σε ένα από αυτά.

Σώθηκε τελευταία στιγμή, όταν τον εντόπισαν και τον απεγκλώβισαν μεγαλύτεροι εργάτες.

Έτσι, όταν στην ταινία έπαιρνε θέση μπροστά στο τούνελ, κυριολεκτικά έτρεμε.

Χρειάστηκαν πολλές λήψεις για να καταφέρει ο Μπρόνσον να τελειώσει η σκηνή.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Ο Charles Dennis Buchinsky γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου του 1921 στην Πενσιλβανία των ΗΠΑ.

Ήταν το ενδέκατο από τα δεκαπέντε παιδιά των Λιθουανών μεταναστών Walter και Mary Buchinsky.

Τα περισσότερα μέλη της οικογένειας δούλευαν στα ανθρακορυχεία της πόλης μαζί με τον πατέρα, για να επιβιώσουν.

Η οικογένεια ήταν τόσο φτωχή, που όταν ήρθε η ώρα να πάει ο μικρός Charles στο σχολείο, η μητέρα που δεν είχε άλλα ρούχα να του βάλει, τον έντυνε με κοριτσίστικα, όπως γινόταν με πολλά παιδιά εκείνη την εποχή. Σε ηλικία 10 ετών, ο πατέρας του πέθανε και έτσι για να βοηθήσει και αυτός, πήρε τη θέση του στα ανθρακωρυχεία. Για κάθε τόνο άνθρακα που έβγαζε ο Charles, έπαιρνε ένα δολάριο.

«Τα χρόνια που δούλεψα ως ανθρακωρύχος, ήμουν παιδί. Είχα πειστεί όμως, ότι ανήκα στο κατώτερο είδος ανθρώπου. Δεν γεννήθηκα με ένα κουτάλι στο στόμα μου αλλά με ένα φτυάρι στα χέρια», έλεγε ενθυμούμενος τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.

Μέσα στο σπίτι όλοι μιλούσαν ρώσικα και έτσι ο Charles έμαθε τη γλώσσα της χώρας που ζούσε, σχεδόν όταν έγινε έφηβος. 

Ο ήρωας πολέμου που κέρδισε το μετάλλιο της Πορφυρής Καρδιάς

Ο μετέπειτα σταρ του παγκόσμιου κινηματογράφου, δούλεψε στα ανθρακωρυχεία μέχρι την ηλικία των 22 ετών.

Τα χρόνια ήταν δύσκολα και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στην κορύφωσή του.

Το μόνο που σκεφτόταν ο Charles Bronson ήταν πως θα ξέφευγε από τα ορυχεία. Έτσι το 1943 κατατάχτηκε στην Αεροπορία των ΗΠΑ. Εκπαιδεύτηκε ως πολυβολητής και πετούσε με τα βομβαρδιστικά B-29, εναντίον ιαπωνικών στόχων.

Έκανε 25 αποστολές και παρασημοφορήθηκε με το μετάλλιο της Πορφυρής Καρδιάς, που απονέμεται για πράξεις ξεχωριστής ανδρείας.

Άλλαξε το όνομά του για να ξεφύγει από το Μακαρθισμό

Το 1946 ο Charles Bronson αποστρατεύτηκε.

Πήγε στη Νέα Υόρκη και δούλεψε περιστασιακά σε οικοδομές χτίζοντας τούβλα, έγινε βοηθός μάγειρα σε μικρά εστιατόρια και αγρότης σε καλλιέργειες με κρεμμύδια.

Μετά εγκαταστάθηκε στο Ατλάντικ Σίτι, όπου νοίκιαζε ξαπλώστρες σε παραλία.

Εκεί γνώρισε μια θεατρική ομάδα από τη Φιλαδέλφεια.

Χωρίς δεύτερη σκέψη ζήτησε να τον αφήνουν, να ζωγραφίζει τα σκηνικά τους. Η ομάδα τον πήρε μαζί της.

Που και που όμως έπαιζε και κανένα μικρό ρόλο, που δεν είχε πολλά λόγια.

Ο Charles Bronson άρχιζε να συνειδητοποιεί σταδιακά ότι, η ηθοποιία του άρεσε περισσότερο από τη ζωγραφική.

Το 1949 πήγε στην Καλιφόρνια για να σπουδάσει καλές τέχνες, όπου τον πρόσεξε ένας από τους καθηγητές του.

Το 1950 τον σύστησε στο σκηνοθέτη Henry Hathaway με σκοπό να παίξει στην ταινία του 1951 «Torpilakatos 1168».

Αργότερα έμαθε ότι τον είχαν πάρει επειδή ήταν ο μοναδικός από αυτούς που έκαναν οντισιόν, που μπορούσε να βρίσει στην κάμερα και να φαίνεται φυσικό.

Εκείνη τη χρονιά, ο Charles Bronson πήρε ένα μικρό ρόλο στην ταινία «You’re in the Navy Now», με πρωταγωνιστή τον Γκάρι Κούπερ. Τα επόμενα τρία χρόνια πήρε κι άλλους μικρούς ρόλους και πάντα στους τίτλους εμφανιζόταν με το Λιθουανικό του επώνυμο.

Το 1954 ο μακαρθισμός ήταν στα φόρτε του και φοβόταν ότι εξαιτίας της καταγωγής των γονιών του αλλά και του επωνύμου του, θα έμπαινε στο στόχαστρο.

Έτσι, άλλαξε το «κομμουνιστικό» επώνυμο Buchinsky.

Για νέο διάλεξε το Bronson, από την Bronson Gate των στούντιο Παραμάουντ, που βρισκόταν στη συμβολή των οδό Μελρόουζ και Μπρόνσον. Ήλπιζε ότι οι μακαρθικοί δεν θα τον ενοχλούσαν ποτέ, όπως και έγινε. Με νέο όνομα ήταν έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο του κινηματογράφου.

                                                                                                                                                                                                        Η καθιέρωση

Μέχρι το 1960 ο Charles Bronson έπαιζε πλέον κανονικά σε σειρές της τηλεόρασης και σε κινηματογραφικές ταινίες. Δεν ήταν όμως κανένα μεγάλο όνομα, παρά ένας καλός δευτεραγωνιστής.

Το 1960 ο σκηνοθέτης John Sturges τον κάλεσε να παίξει στην ταινία «Και οι επτά ήταν υπέροχοι».

Ο Bronson δεν μίλαγε με κανέναν στα γυρίσματα και καθόταν διαρκώς μόνος του και αμίλητος.

Τελικά αμείφθηκε με 50 χιλιάδες δολάρια και ήταν αυτός που τράβηξε την προσοχή των θεατών και των κριτικών. Το 1961 προτάθηκε για τα βραβεία Emmy για τη συμμετοχή σε σειρά του CBS και το 1962 έπαιξε μαζί με τον Έλβις Πρίσλεϊ. Την ίδια χρονιά ο σκηνοθέτης John Sturges, τον κάλεσε πάλι να παίξει στο έργο «Η μεγάλη απόδραση». Η επιτυχία ήταν μεγάλη.

Οι προτάσεις πλήθαιναν και ο Bronson εμφανιζόταν όλο και πιο συχνά, στη μικρή και στη μεγάλη οθόνη. Φυσικά κάνοντας πάντα τι άλλο ; τον σκληρό και ανίκητο άνδρα.

Το 1967 εμφανίστηκε στην ταινία «Και οι 12 ήταν καθάρματα», με πολλούς από τους γνωστούς θρύλους του Χόλιγουντ. Το 1968 πρωταγωνίστησε ως Harmonica στην ταινία «Κάποτε στη Δύση» του Σέρτζιο Λεόνε, ο οποίος έκτοτε δήλωνε ξετρελαμένος μαζί του. Το νερό πλέον είχε μπει στο αυλάκι.

                                              Η Ευρώπη τον έκανε πρώτο όνομα και στις ΗΠΑ

Όλα πήγαιναν καλά αλλά ο Charles Bronson, δεν ήταν ευχαριστημένος.

Έτσι, αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ευρώπη και να εργαστεί σε άλλες κινηματογραφικές παραγωγές.

Το 1970 έπαιξε στη γαλλική ταινία Rider on the Rain, που του χάρισε τη Χρυσή Σφαίρα για την καλύτερη ξένη ταινία. Ήταν πλέον 50 ετών.

Η μια επιτυχία ερχόταν μετά την άλλη και το 1975 θεωρούνταν ο 4^ος καλύτερος ηθοποιός του Χόλιγουντ, πίσω από τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, τη Μπάρμπαρα Στρέιζαντ και τον Αλ Πατσίνο.

Όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, είχε κερδίσει το σεβασμό των πάντων.

Ο φτωχός ανθρακωρύχος, τα είχε καταφέρει.

                                                                «Θα παντρευτώ τη γυναίκα σου»

1968. Στα γυρίσματα της ταινίας «Η Μεγάλη Απόδραση», ο Bronson έπρεπε να συνεργάζεται πολύ με τον ηθοποιό David McCallum.

Όταν γνώρισε τη γυναίκα του, επίσης ηθοποιό Jill Ireland, ο πάντα κοφτός Bronson είπε στο συνάδελφό του.

“Θα παντρευτώ τη γυναίκα σου”.

Ο David McCallum γέλασε και του απάντησε περιφρονητικά. Σύντομα ο Τσαρλς και η Τζίλ χώρισαν από τους συζύγους τους και παντρεύτηκαν.

Ξέσπασε σάλος με τις εφημερίδες να εκτοξεύουν μύδρους για το σκάνδαλο. Το ζευγάρι όμως δεν νοιάζονταν.

Εξάλλου ο Bronson είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του από την πρώτη στιγμή!

Από τη δεκαετία του 1970 μέχρι το 1990, οπότε η Jill Ireland πέθανε, ο Charles Bronson την είχε συμπρωταγωνίστρια σε 14 ταινίες του.

Πώς έκανε διάσημο τον Κλιντ Ίστγουντ

Ο σκηνοθέτης Σέρτζιο Λεόνε έλεγε ότι ο Charles Bronson, ήταν ο καλύτερος ηθοποιός που είχε δει ποτέ.

Όταν του ζήτησε να παίξει στην ταινία «Για μια χούφτα δολάρια», ο Bronson αρνήθηκε. Ούτε καν τον ενδιέφερε.

Ο Λεόνε επέμενε αλλά χωρίς επιτυχία. Τελικά στράφηκε στο νεαρό και ελπιδοφόρο Κλιντ Ίστγουντ.

Το ίδιο συνέβη και για την ταινία «Απόδραση από τη Νέα Υόρκη», του σκηνοθέτη John Carpenter.

Ο Bronson ένιωθε μεγάλος και κουρασμένος και αρνήθηκε.

Έτσι, το ρόλο του Snake Plissken έπαιξε τελικά ο Κέρτ Ράσελ.

Το 1998 ο Charles Bronson παντρεύτηκε για τρίτη φορά. Τότε αποσύρθηκε και από την ενεργό δράση. Το 2003 πέθανε σε ηλικία 81 ετών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Τσαρλς Μπρόνσον». Ο πιο διάσημος κατάδικος της Βρετανίας, που μπήκε φυλακή για 26 λίρες. Από το 1974 έζησε εκτός φυλακής 140 μέρες. Απρόβλεπτος, επιθετικός, συγγραφέας και ζωγράφος…