Ο άγνωστος χωρισμός του Τζον Λένον με την Γιόκο Όνο. Ο “ρόλος” του Νίξον και οι αποκαλύψεις του σκηνοθέτη Μακντόναλντ

Ο σκηνοθέτης της ταινίας «One to One: John & Yoko», Kέβιν Μακντόναλντ, αποκάλυψε ένα μυστικό του θρυλικού ζευγαριού.

Μιλώντας στη βρετανική Guardian αποκάλυψε ότι απέκτησε πρόσβαση στο προσωπικό και οικογενειακό αρχείο του ζευγαριού και απο αυτό προκύπτει ότι ο Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο χώρισαν για ένα διάστημα τη δεκαετία του ’70 εξαιτίας του Ρίτσαρντ Νίξον.

O Τζον Λένον και η Γιόκο Όνο έφτασαν στη Νέα Υόρκη το 1971. Και οι δύο έφυγαν από την Αγγλία, από τον σάλο που προέκυψε μετά τη διάλυση των Beatles αλλά και τον τρομερό μισογυνισμό και ρατσισμό απέναντι στην Όνο.

Νέα τους πατρίδα θα ήταν οι ΗΠΑ και ειδικά η καλλιτεχνική σκηνή της Νέας Υόρκης.

«Αυτή είναι η χρονική περίοδος που προσπάθησα να αναπαραστήσω στην ταινία μου, χρησιμοποιώντας μια πληθώρα από άγνωστες μέχρι σήμερα τηλεφωνικές ηχογραφήσεις, οικιακές ταινίες και αρχεία. Πρόκειται για μια αντισυμβατική ταινία από πολλές απόψεις, που ρίχνει τον θεατή με τα μούτρα στην πολιτική και τη μουσική της εποχής χωρίς τις συνήθεις “κατευθυντήριες γραμμές” των μουσικών ντοκιμαντέρ», λέει ο Μακντόναλντ.

Στο επίκεντρό της είναι η συναυλία «One to One», που έδωσε το ζευγάρι στο Madison Square Garden το καλοκαίρι του 1972, που αποδείχθηκε ότι ήταν η μοναδική ολοκληρωμένη συναυλία του Lennon μετά την αποχώρησή του από τους Beatles.

Πως προέκυψε ο ακτιβισμός του Λένον

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Lennon υπέβαλλε τον εαυτό του σε ένα σύνολο ερωτημάτων: τι συνέβη στο flower power κίνημα και τους ίδιους τους χίπηδες; Γιατί η νεολαία ήταν τόσο απαθής;

Ως πρώην Beatle, πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη διασημότητά του για να κάνει τον κόσμο καλύτερο; Και θα μπορούσε ποτέ να διεκδικήσει μια ιδιωτική ζωή, όταν ο περισσότερος κόσμος φαινόταν να τον βλέπει ακόμα ως έναν Beatle;

«Μέσα από αυτά τα ερωτήματα και τις αλληλεπιδράσεις του με τον Jerry Rubin, τον άνθρωπο της αντικουλτούρας, τους Yippies (Youth International party) και πολλούς ακτιβιστές που βρίσκονταν στη Νέα Υόρκη εκείνη την εποχή, ο Lennon και η Ono έγιναν τακτικά μέλη σε πορείες ειρήνης και πολιτικές συγκεντρώσεις.

Ο Λένον άρχισε να βλέπει τον εαυτό του ως έναν τροβαδούρο και για μοναδική φορά στη ζωή του ασπάστηκε για λίγο την ιδέα της βίαιης επανάστασης ως μοναδική απάντηση στους συνεχείς βομβαρδισμούς αμάχων στο Βιετνάμ», σημειώνει ο σκηνοθέτης.

Ο Kέβιν Μακντόναλντ, αποκαλύπτει πώς του δόθηκε πρόσβαση σε έναν πραγματικό θησαυρό πληροφοριών αναφορικά με το ζευγάρι

Μερικές φορές, αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, νιώθεις ότι ο Lennon δεν είναι σίγουρος για τον εαυτό του.

Έψαχνε για απαντήσεις, δοκιμάζοντας διαφορετικές προσωπικότητες στον χαρακτήρα του. Ήταν πρόθυμος να μιλήσει με οποιονδήποτε και να βρει ενδιαφέρον και έμπνευση όπου κι αν κοιτάξει. Έγινε εκπληκτικά ανοιχτός, κάτι που μερικές φορές αγγίζει τα όρια της αφέλειας και τον έκανε βαθιά συμπαθή ως χαρακτήρα.

«Όταν με πλησίασαν για πρώτη φορά για να γυρίσω αυτή την ταινία ένιωσα αμφιβολία για το αν θα έπρεπε να την κάνω. Πώς μπορείς να πεις κάτι νέο και ενδιαφέρον για τους Beatles;

Αλλά κάτι άλλαξε όταν διάβασα ένα απόσπασμα όπου ο Lennon μιλούσε για την πρώτη του εντύπωση από την Αμερική, το ότι περνούσε τον περισσότερο χρόνο του βλέποντας τηλεόραση και ότι η εικόνα του για τη χώρα διαμορφώθηκε μέσω αυτού του μέσου» τονίζει ο Μακντόναλντ, και προσθέτει εμφατικά:

«Ήθελα να προσπαθήσω να αναπαραστήσω ακριβώς αυτό χρησιμοποιώντας τηλεοπτικά αποσπάσματα από την εποχή εκείνη. Αυτό με οδήγησε στην επιθυμία να κάνω μια πολύ διαφορετική ταινία και μου θύμισε μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, ένα ντοκιμαντέρ του Maximilian Schell για τη Marlene Dietrich, στο οποίο ανακατασκεύασε το διαμέρισμά της σε ένα κινηματογραφικό στούντιο.

Σκέφτηκα ότι το να κάνω κάτι τέτοιο ήταν ένας ενδιαφέρων τρόπος προσέγγισης. Και νομίζω ότι καταλήξαμε να φτιάξουμε κάτι που είναι πραγματικά ξεχωριστό και sui generis και σε κάνει να βλέπεις τον Lennon και τη γενική κληρονομιά των Beatles πολύ διαφορετικά».

Και συνεχίζει: «Έπρεπε όμως να ζητήσουμε την έγκριση των κληρονόμων των Lennon – ειδικά εκείνη του Sean Lennon. Του εξήγησα τι ήθελα να κάνω, πως αυτή θα ήταν μια βιωματική ταινία, και ανταποκρίθηκε πραγματικά σε αυτό. Νομίζω ότι ως μουσικός καταλαβαίνει τη δημιουργική διαδικασία με τρόπο που δεν καταλαβαίνουν πολλοί άλλοι εκεί έξω. Απλώς, είπε: ”Αυτό ακούγεται σαν μια ταινία που θα άρεσε στη μαμά μου”».

Ίσως το πιο ενδιαφέρον πράγμα που προκύπτει από την ταινία είναι η Ono, που εμφανίζεται ως ένας πολύ πιο ανθρώπινος, ευάλωτος χαρακτήρας, από ό,τι βλέπουμε συνήθως. Μιλάει συγκινητικά για την έλλειψη της κόρης της, Kyoko, την οποία δεν είδε από τότε που η μικρή ήταν 8 ετών μέχρι που έγινε 31 ετών κοπέλα. Η αίσθηση της απώλειας διαπερνά την ταινία.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι όταν ο Lennon και η Ono είδαν το συγκλονιστικό ρεπορτάζ του Geraldo Rivera για το σχολείο Willowbrook στο Staten Island για παιδιά με ειδικές ανάγκες επηρεάστηκαν βαθιά από τη θέα αυτών των νέων που ζούσαν σε βάρβαρες, σχεδόν μεσαιωνικές συνθήκες.

Η συναυλία «One to One» διοργανώθηκε προς όφελος των παιδιών με ειδικές ανάγκες

Ο Sean άνοιξε τα αρχεία της οικογένειας για χάρη του Μακντόναλντ. Ο σκηνοθέτης βρήκε εκεί μέσα καταπληκτικές ταινίες γυρισμένες με την Portapak -την αρχική οικιακή βιντεοκάμερα-, συν οικογενειακό υλικό σε κάμερα Super 8.

«Στα μισά του μοντάζ, ο κινηματογραφιστής Simon Hilton μου είπε ότι είχε βρει ένα κουτί με τηλεφωνικές ηχογραφήσεις του Τζον και της Γιόκο από τη χρονική περίοδο που με ενδιέφερε. Τις άκουγα επί ώρες, καθηλωμένος από την οικειότητα των συνομιλιών και από το πόσο διαφορετικοί -και, όμως, κατά κάποιον τρόπο ίδιοι- ήταν αυτοί οι δύο χαρακτήρες στην ιδιωτική τους ζωή», προσθέτει ο Μακντόναλντ.

Η «εμπλοκή» του Νίξον

Κατά την περίοδο που καλύπτει η ταινία δεν προαισθάνεσαι να υπάρχει κανένα πρόβλημα στη σχέση του Lennon και της Ono. Φαίνονται απόλυτα αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον, σχεδόν αλληλοεξαρτώμενοι. Αλλά γνωρίζουμε από βιβλία και συνεντεύξεις ότι κάτι σιγόβραζε κάτω από την επιφάνεια της σχέσης τους.

Ο χωρισμός τους το καλοκαίρι του 1973 επήλθε… έμμεσα λόγω της επανεκλογής του Νίξον τον προηγούμενο Νοέμβριο, ενώ το το ζευγάρι συμφιλιώθηκε και τα ξαναβρήκε πάλι το 1975.

«Τελικά, αυτή ήταν μια καταστροφική χρονική συγκυρία για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους στις ΗΠΑ. Όλα όσα είχαν κάνει ο Lennon, η Ono και οι φίλοι τους για να προσπαθήσουν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη είχαν αποτύχει πλήρως» σημειώνει ο σκηνοθέτης, και καταλήγει με νόημα:

«Ο Νίξον πέτυχε μια σαρωτική νίκη στις εκλογές, κερδίζοντας 49 από τις 50 Πολιτείες, και ο Λένον ήταν εξαιρετικά απογοητευμένος. Όλη αυτή η μετεκλογική κατάθλιψη τον οδήγησε τελικά στο να αποστασιοποιηθεί από τη σύζυγό του και εντέλει στο χωρισμό από την Όνο».