O Άγγλος στρατιώτης που ο Χίτλερ είχε ισχυριστεί ότι του χάρισε τη ζωή στον Α’ Παγκόσμιο. Η διάσωση έγινε πίνακας που είχε στην κατοχή του ο Αδόλφος. Γιατί αμφισβητείται η ιστορία

Κείμενο του αναγνώστη μας Βασίλη Δημόπουλου

Η ιστορία που έγινε θέμα αντιπαραθέσεων για το αν ήταν πράγματι αληθινή ή απλώς ένας αστικός μύθος.

Ο Henry Tandey, γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου του 1891 στη περιοχή Leamington της Δυτικής Αγγλίας κοντά στην περιοχή που θεωρείται πως γεννήθηκε ο William Shakespeare.

Υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς στρατιώτες που υπηρετούσαν στον αγγλικό στρατό κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αρκετά παράσημα. Έγινε γνωστός, όταν ο Χίτλερ αναδείχθηκε στην εξουσία, καθώς υποστηρίζεται, ότι κατά τη διάρκεια του μεγάλου πολέμου, χάρισε την ζωή στον μετέπειτα Δικτάτορα και ηγέτη της Ναζιστικής Γερμανίας, το 1918.

Το 1938, ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας, Neville Chamberlain, επισκέφθηκε τον Αδόλφο Χίτλερ στην εξοχική του κατοικία στο Berghof στις Βαυαρικές Άλπεις, ώστε να συζητήσουν την επονομαζόμενη Συμφωνία του Μονάχου. Κατά την διάρκεια της παραμονής του εκεί, παρατήρησε έναν πίνακα του γνωστού Ιταλού καλλιτέχνη Fortunino Metania, ο οποίος είχε ζωγραφίσει ένα στρατιώτη να κουβαλάει έναν τραυματία, κοντά στην περιοχή Menen το 1914, στην περίφημη μάχη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Διαβάστε επίσης: Τα τελευταία γενέθλια του Χίτλερ. Ο Γκαίμπελς κάλεσε τους κατοίκους του πολιορκημένου Βερολίνου να γιορτάσουν και οι Σοβιετικοί στρατιώτες του έστειλαν «ευχητήριες οβίδες» …

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χίτλερ, όταν ρωτήθηκε από τον Άγγλο πρωθυπουργό αναφορικά με τον πίνακα και τι συμβόλιζε για εκείνον, ο Γερμανός καγκελάριος απάντησε, ότι αυτός ήταν ο τραυματίας που τον κουβαλούσε ο Βρετανός. Η ιστορία διαδραματίζεται στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1918, όταν ο Tandey υπηρετούσε στο 5ο Σύνταγμα του Δούκα του Ουέλλινγκτον.

Μπροστά από το πεδίο βολής του, εμφανίστηκε ένας καταπονημένος και αδύναμος να αντισταθεί Γερμανός στρατιώτης, ο οποίος φαίνεται να ήταν τόσο πληγωμένος που δεν μπορούσε καν να σηκώσει το όπλο του. Σύμφωνα, λοιπόν, με την ιστορία, ο Tandey αποφάσισε να μην τον πυροβολήσει. Χαμήλωσε το όπλο του κα του χάρισε τη ζωή. Ο τραυματισμένος στρατιώτης κατέβασε το κεφάλι με ευγνωμοσύνη και ο Tandey έφυγε από το σημείο.

Ύστερα από λίγο χρονικό διάστημα, ο Χίτλερ εντόπισε έναν άρθρο το οποίο υμνούσε τον Henry Tandey, καθώς έγινε αποδέκτης του Victoria Cross, του πιο υψηλού και γνωστού μεταλλίου που μπορεί να αποδοθεί σε μέλος των Βρετανικών Ένοπλων Δυνάμεων. Ευθύς αμέσως, ο Χίτλερ αναγνώρισε τον Tandey και μετά από λίγο καιρό υποστήριξε πως ήταν εκείνος που του χάρισε τη ζωή, τον Σεπτέμβρη του 1918. Δύο δεκαετίες αργότερα, πληροφορήθηκε για τον πίνακα που παρουσίαζε τον στρατιώτη Tandey και αποφάσισε να τον αγοράσει.

Η γνησιότητα της παραπάνω ιστορίας έχει γίνει εκτενές αντικείμενο μελέτης από διάφορους ιστορικούς. Ο  ο Tandey, όταν ρωτήθηκε κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εάν θυμάται την ιστορία που διηγούνταν ο Χίτλερ, απάντησε ότι θα μπορούσε να έχει συμβεί αλλά δεν μπορούσε να ξέρει αν ήταν ο Χίτλερ.

Άλλωστε ο Φύρερ είχε δημιουργήσει ένα σύστημα προπαγάνδας με ιστορίες που σκοπό είχαν να αναδείξουν τον ηρωισμό του στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Κατά τη διακυβέρνησή του, οι δεκάδες, γνωστές ή μη, περιπτώσεις που κατάφερε να μείνει ζωντανός και απέφυγε οργανωμένες ή ατομικές προσπάθειες δολοφονίας του, κοινοποιούνταν στους κατοίκους της Γερμανίας και προσπαθούσαν να αποδείξουν την εικόνα του «Μεσσία». Έγκριτοι βιογράφοι του Χίτλερ δεν αναφέρουν την πολεμική ιστορία στα βιβλία τους, ούτε προσπαθούν να αποδείξουν πως κάτι τέτοιο δεν συνέβη.

Άλλοι ερευνητές αναφέρουν ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που ισχυρίζεται ο Χίλτερ πως έγινε το περιστατικό, είχε άδεια για 2 ή 3 μέρες στο τέλος Σεπτεμβρίου.

Κάποιοι θεωρούν πως κατά το τέλος του πολέμου, που συμπίπτει χρονικά με το γεγονός, ο Χίτλερ βρισκόταν στο νοσοκομείο λόγω της εκτεταμένης χρήσης χημικών ουσιών κατά την διάρκεια της μάχης, οπότε το περιστατικό μπορεί και να είναι αποτέλεσμα της δικής του φαντασίας και ονειροπλασίας.

Το περιστατικό αυτό ίσως να έγινε, ίσως να παραποιήθηκε, πολύ πιθανόν και να μη συνέβη ποτέ και να είναι μια ιστορία που σκάρωσε ο Αδόλφος. Σίγουρα πάντως ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν η ιστορία ήταν αληθινή, και ο Βρετανός είχε λυτρώσει τον αντίπαλό του από τα τραύματά του και την ανθρωπότητα από τις μελλοντικές επιλογές του.

Η «Μηχανή του Χρόνου» δέχεται κείμενα αναγνωστών και αν είναι στο πνεύμα της σελίδας, τα δημοσιεύουμε. Η ευθύνη για το περιεχόμενο ανήκει στους συγγραφείς των άρθρων. Μπορείτε να στέλνετε τα κείμενα με ένα σύντομο βιογραφικό σας στο [email protected]

Διαβάστε επίσης: Η μέρα που ο Χίτλερ έκλαψε. Οι δραματικές ώρες στο Βερολίνο και η απόφαση να αυτοκτονήσει με υδροκυάνιο. Το θρίλερ με την εκταφή του από τους Σοβιετικούς …