Ντιόρ. Η εντυπωσιακή ιστορία του κορυφαίου οίκου μόδας. Άντεξε μετά τον αιφνίδιο θάνατο του ιδρυτή του και ανέδειξε τους Ιβ Σεν Λοράν- Μαρκ Μπόαν – Φερρέ – Γκαλιάνο

Ο οίκος Ντιόρ μετρά 75 χρόνια ζωής. Ο Κριστιάν Ντιορ έζησε μόλις τα πρώτα 10. Και παρόλο που ο οίκος δεν εξελίχθηκε σε οικογενειακή δυναστεία, όπως οι ανταγωνιστές Versace και Armani, κατάφερε να διατηρήσει τον χαρακτήρα του και να παραμείνει διαχρονικά στην κορυφή της υψηλής ραπτικής.

Ο Κριστιάν Ντιορ ίδρυσε τον ομώνυμο οίκο το 1946. Η οικογένειά του δεν είχε σχέση με τη μόδα. Ο πατέρας του ήταν βιομήχανος.

Ο νεαρός Γάλλος όμως είχε βρει από νωρίς την κλίση του. Δεν ακολούθησε την πεπατημένη και αποφάσισε να γίνει σχεδιαστής. Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου, παρότι πολέμιος της ναζιστικής ιδεολογίας, έραβε ακριβά φορέματα για τις συζύγους των Γερμανών αξιωματικών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Κριστιάν Ντιορ. Ο διάσημος μόδιστρος που ανέδειξε την κλασσική κομψότητα. Έντυσε τις γυναίκες των Ναζί και πέθανε ανεξήγητα στα 52 του χρόνια

Η ανέλιξη του οίκου Ντιορ στα διεθνή σαλόνια της υψηλής ραπτικής δεν ήταν μία αργή και σταθερή διαδικασία. Από την πρώτη κολεξιόν, ο οίκος έκανε πάταγο και οι μετοχές του εκτοξεύτηκαν. Η πρώτη σειρά ρούχων κυκλοφόρησε στις αρχές του 1947 με την ονομασία «Corolle» και περιλάμβανε 90 δημιουργίες.

Η καινοτομία που έμελλε να αλλάξει τα δεδομένα στον χώρο της μόδας ήταν ένα συγκεκριμένο κομμάτι: οι φαρδιές μακριές φούστες με τη στενή μέση.

Η φιλοσοφία του Ντιορ ήταν ότι τα ρούχα έπρεπε να “αγκαλιάζουν” τις γυναικείες καμπύλες. Τα φορέματα έπρεπε να ράβονται πάνω στο θηλυκό σώμα και να το τονίζουν. Εναντιωνόταν δηλαδή στην πεποίθηση ότι το γυναικείο κορμί έπρεπε να προσαρμοστεί στις ανάγκες του ρούχου.

Η πρώτη επίδειξη προκάλεσε παγκόσμια αίσθηση και έμεινε γνωστή ως «new look» -«νέο λουκ». Μάλιστα, η φράση αυτή εξελίχθηκε σε σήμα κατατεθέν του οίκου.

Νέα εποχή

Μέσα σε μία δεκαετία, ο οίκος Ντιορ είχε εξελιχθεί σε αυτοκρατορία. Τα ρούχα του Γάλλου σχεδιαστή έντυναν από επώνυμες κυρίες του κινηματογράφου και της πολιτικής, μέχρι μέλη της βασιλικής οικογένειας. Τίποτα δεν έδειχνε να μπορεί να σταματήσει την ραγδαία ανοδική πορεία της εταιρείας. Μέχρι που ο ξαφνικός θάνατος του ιδιοκτήτη και ιδρυτή ήρθε να ανατρέψει τα πάντα.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο μυστηριώδης θάνατος του Κριστιάν Ντιορ στα 52 του. Δεν έγιναν ποτέ γνωστά τα αίτια, ενώ ο οίκος ανέβηκε ραγδαία μετά τον θάνατό του

Ο Κριστιάν Ντιορ πέθανε αιφνίδια κάτω υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες το 1957. Ο οίκος αναγκαστικά περνούσε σε νέα εποχή, καθώς καλούταν να προσαρμοστεί “βίαια” στα νέα δεδομένα. Αρχικά υπήρξαν σκέψεις να κλείσει εντελώς. Δίχως την κεφαλή, ο γενικός διευθυντής Ζακ Ρουέ δεν πίστευε ότι θα κατάφερναν να επιβιώσουν και να συνεχίσουν να στέκονται στο ύψος των προσδοκιών.

Ωστόσο, οι Γάλλοι υψηλά ιστάμενοι ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Η οικονομική σταθερότητα της εγχώριας βιομηχανίας μόδας βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στην “αυτοκρατορία Ντιορ”. Ένα ενδεχόμενο λουκέτο θα ήταν καταστροφικό.

Ο Ρουέ υπέκυψε στις πιέσεις και αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. Προήγαγε στη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή τον 21χρονο Ιβ Σεν Λοράν. Ο ταλαντούχος νεαρός είχε επιλεχθεί δύο χρόνια νωρίτερα από τον ίδιο τον Ντιορ για τη θέση του πρώτου και μοναδικού Επικεφαλής Βοηθού.

Το έργο που καλούταν να επωμιστεί τώρα όμως ήταν δυσανάλογα βαρύ.

60s-70s

Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Saint-Laurent δικαίωσε τον μέντορά του. Συνέχισε να χρησιμοποιεί τα ίδια υφάσματα, ενώ φρόντισε να διατηρήσει τις αναλογίες και τις σιλουέτες των κομματιών σχετικά παρόμοιες. Δεν παρέλειψε όμως να εισάγει και τη δική του φρέσκια ματιά στον σχεδιασμό.

Οι συλλογές του Saint Laurent περιείχαν κομμάτια που ήταν πιο μαλακά, ελαφριά και ευκολοφόρετα. Μάλιστα, αφού ξεπέρασε το αρχικό “μούδιασμα”, τα σχέδιά του άρχισαν να γίνονται πιο τολμηρά.

Η πρώτη σφοδρή κριτική που δέχθηκε ήρθε τη δεκαετία του ’60, με το λανσάρισμα της μποέμ κολεξιόν του. Συνέπεσε μάλιστα με το γράμμα που έλαβε ο Γάλλος σχεδιαστής για να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία. Η διοίκηση του οίκου εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να τον αντικαταστήσει. Στη θέση του τοποθετήθηκε ο καταξιωμένος Μαρκ Μπόαν. Ο Bohan αποφάσισε να ακολουθήσει μία διαφορετική γραμμή πλεύσης.

Απέταξε τον υπερβολικό μοντερνισμό και διάνθησε τις συλλογές του με ένα πιο συντηρητικό στυλ. Τα σχέδια του εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Η ηθοποιός Ελίζαμπεθ Τέιλορ παρήγγειλε δώδεκα φορέματα Ντιορ από τη συλλογή Άνοιξη-Καλοκαίρι 1961 που προωθούσαν το “Slim Look”.

Τα αρώματα

Σταθμό για την ιστορία του οίκου αποτέλεσε και η κυκλοφορία των αρωμάτων “Diorling” και “Eau Sauvage” στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Η ανέλπιστη επιτυχία οδήγησε στην ίδρυση ξεχωριστού παραρτήματος καλλυντικών το 1969 με την ονομασία “Christian Dior Cosmetics”.

Επί “θητείας” Bohan, ο οίκος έντυσε μεταξύ άλλων, την πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό, την πρώτη κυρία της Νικαράγουα, την πριγκίπισσα της Γιουγκοσλαβίας και την λαίδη Πάμελα Χικς.

Εν τέλει, ο θρυλικός σχεδιαστής έφυγε από την εταιρεία το 1989. Δούλεψε στον οίκο περισσότερα χρόνια από τον ίδιο τον Ντιορ και πολλοί υποστηρίζουν ότι η συμβολή του ήταν επίσης καθοριστικότερη.

Στην κορυφή του κόσμου

Στην θέση του Bohan τέθηκε για πρώτη φορά ένας μη Γάλλος σχεδιαστής: ο Ιταλός Τζανφράνκο Φερρέ. Ήταν ένα ακόμη ρίσκο που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Μέχρι το 1990, οι μπουτίκ Ντιορ είχαν κατακλύσει τα πολυτελή εμπορικά κέντρα της Νέας Υόρκης, του Λος Άντζελες και του Τόκιο.

Εκείνη τη χρονιά, τα έσοδα του οίκου ανήλθαν σε 129,3 εκατομμύρια δολάρια, με καθαρά κέρδη 22 εκατομμύρια. Το 1995 τα έσοδα έφτασαν τα 177 εκατομμύρια και τα καθαρά κέρδη τα 26,9 εκατομμύρια δολάρια.

Τη χρονιά εκείνη συνέβη κάτι ακόμη αξιοσημείωτο. Η Bernadette Chirac, σύζυγος του πρώην Γάλλου προέδρου, επικοινώνησε με τον οίκο εξηγώντας ότι επιθυμούσε να χαρίσει στην λαίδη Νταϊάνα, που θα επισκεπτόταν σύντομα το Παρίσι, μια μοναδική τσάντα. Έτσι, “γεννήθηκε” η Chouchou, ένα κομψό κομμάτι.

Η Chouchou αγαπήθηκε τόσο από τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας που ο οίκος αποφάσισε να την λανσάρει και επίσημα. Καθώς είχε τραβήξει τα διεθνή βλέμματα στο χέρι της αγαπημένης λαίδης, πήρε το όνομα Lady Dior και βγήκε στην αγορά με την ευλογία της ίδιας της πριγκίπισσας. Μέσα σε δύο χρόνια, πουλήθηκαν περισσότερα από 200 χιλιάδες κομμάτια, γεγονός που εκτόξευσε τον κύκλο εργασιών της Ντιορ στον τομέα των δερμάτινων ειδών.

Σκάνδαλο

Η αρχή της πορείας του Κριστιάν Ντιορ σημαδεύτηκε από την ατυχή σύνδεση των ρούχων του με τους ναζί. Το 2011 η ιστορία είχε κάνει τον κύκλο της και έμελλε να επαναληφθεί.

Ο πρώην σχεδιαστής του οίκου, Τζον Γκαλιάνο, φιγούραρε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, όχι για κάποια επαναστατική κολεξιόν, αλλά για ένα άκρως ρατσιστικό παραλήρημα. Σε κοινή θέα σε μπαρ του Παρισιού, o Galliano προέβη σε σωρεία αντισημητικών δηλώσεων.

Το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις και ο σχεδιαστής κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις στις δικαστικές αίθουσες. Ο γάλλος δικαστής τον έκρινε ένοχο για “δημόσια προσβολή” και του επέβαλε ένα υψηλό χρηματικό πρόστιμο. Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που ο Galliano κατηγορούνταν για ρατσισμό.

Όταν εργαζόταν ακόμη για την Ντιόρ, ορισμένα από τα σχέδιά του είχαν δεχθεί σφοδρή κριτική. Στη κολεξιόν Άνοιξη/Καλοκαίρι 2007, κάποια κομμάτια ήταν εμπνευσμένα από τον τρόπο ντυσίματος των γκέισα. Η οικειοποίηση μίας καταπιεσμένης κουλτούρας και η παρουσίαση πολιτισμικών προτύπων ως “άποψη” και “μόδα” δεν έτυχε ένθερμης υποδοχής από μεγάλη μερίδα του κοινού.

Σήμερα

Το 2021 ο οίκος Ντιορ κλείνει 75 χρόνια ζωής. Το brand name του έχει γίνει συνώνυμο της υψηλής ραπτικής και τα ρούχα του εξακολουθούν να ντύνουν τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας σε όλες τις χώρες του κόσμου. Οι επιδείξεις του μετατρέπονται σε εντυπωσιακά σόου και γίνονται πρώτο θέμα παντού.

Κεντρικά πρόσωπα στις καμπάνιες του είναι οι διασημότεροι καλλιτέχνες του παγκόσμιου στερεώματος.

Το εντυπωσιακό είναι ότι πλέον τα κομμάτια του έχουν εισχωρήσει σε πολλά σπίτια απλών γυναικών και αντρών. Το μυστικό της επιτυχίας του βέβαια παραμένει το ίδιο. Εξαρχής, ο οίκος Ντιορ δεν επιχείρησε να ακολουθήσει τις τάσεις της μόδας, αλλά να τις δημιουργήσει.

Μέχρι σήμερα το καταφέρνει ανελλιπώς.

αρχική εικόνα: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η δολοφονία του σχεδιαστή μόδας Gianni Versace. Ο δολοφόνος ήταν ένας ζιγκολό που, σύμφωνα με τους εγκληματολόγους, επεδίωκε τη χλιδή και τη δημοσιότητα