«Νοσταλγία, είναι να στέκεσαι στο σιντριβάνι της Place de la Concorde στο Παρίσι και να νοσταλγείς την Ομόνοια». Μαρία Ρεζάν, η δημοσιογράφος που έγραψε ιστορία

Η Μαρία Ρεζάν είναι μία από τις «μεγάλες κυρίες της δημοσιογραφίας».

Ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και μνημονεύεται ακόμη και σήμερα για την ραδιοφωνική της εκπομπή «Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα», η οποία μεταδιδόταν με επιτυχία από τη συχνότητα της ΕΡΤ1.

Εκεί έδωσαν συνεντεύξεις σπουδαία ονόματα της ελληνικής πολιτικής και καλλιτεχνικής σκηνής, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Μιλτιάδης Έβερτ, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μανόλης Ανδρόνικος.

Η Ρεζάν βαπτίστηκε χριστιανή για να παντρευτεί τον Αντρέα Ιωσήφ

Η Μαρία Ρεζάν γεννήθηκε στην Αθήνα το Μάιο του 1921, ως Ρεζάν Μισραχή.

Οι γονείς της, Ιάκωβος Μισραχής και Μαρί-Ντουντού Πολίτη, ήταν Μικρασιάτες εβραϊκής καταγωγής.

Το επώνυμο Μισραχή σημαίνει στα εβραϊκά «εκείνος που κατάγεται από την Αίγυπτο», αλλά το όνομα Ρεζάν δεν είχε καμία σχέση με την καταγωγή του κοριτσιού.

Το επέλεξε ο πατέρας της, από θαυμασμό προς μία ηθοποιό του γαλλικού θεάτρου, που την έλεγαν έτσι.

Σε ηλικία 19 ετών, η Ρεζάν γνώρισε τον πρώτο μεγάλο της έρωτα Ανδρέα Ιωσήφ, τότε πολιτικό συντάκτη της εφημερίδας «Εστία» και αργότερα υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ στη δεύτερη κυβέρνηση Πλαστήρα.

Ο Ιωσήφ την ζήτησε σε γάμο και εκείνη για να μπορέσει να τον παντρευτεί, βαπτίστηκε χριστιανή.

Πήρε το όνομα Μαρία και κράτησε ως επώνυμο το Ρεζάν, για χατίρι του πατέρα της στον οποίο είχε αδυναμία.

Από το γάμο της με τον Ανδρέα Ιωσήφ, που κατέληξε σε χωρισμό, απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Η αυτοεξορία της στο Παρίσι και οι επαγγελματικές επιτυχίες

Το 1959, η Μαρία Ρεζάν χωρισμένη πια, βρέθηκε να αναζητά εργασία για να μπορέσει να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Τότε έκανε το ντεμπούτο της στο χώρο της δημοσιογραφίας, δουλεύοντας για την εφημερίδα «Ελευθερία».

Μόλις στάθηκε στα πόδια της, αγόρασε ένα ρετιρέ σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, στην οδό Σπευσίππου 27.

Ακολούθησε η συνεργασία της και με άλλες εφημερίδες, όπως το «Βήμα» και η «Καθημερινή».

Την πρώτη της ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Μια ώρα για τίποτα και για όλα» την έκανε μαζί με την ηθοποιό Τασσώ Καββαδία.

Η Ρεζάν, που δεν ήταν ακόμη συνηθισμένη να μιλάει στο μικρόφωνο, έλεγε τότε «πάρτε αυτό το παλούκι από μπροστά μου με ενοχλεί».

Την περίοδο της Χούντας  κάποιοι συνταγματάρχες πλησίασαν τη Μαρία Ρεζάν με σκοπό να επηρεάσουν την εκπομπή της. Εκείνη όμως αρνήθηκε να υιοθετήσει φιλοχουντικό τόνο και προτίμησε να παραιτηθεί, λέγοντας στην συμπαρουσιάστριά της «Τασσώ μου, η εκπομπή τελείωσε».

Η ανεύρεση εργασίας γινόταν όλο και πιο δύσκολη και έτσι η Ρεζάν πήρε την απόφαση να πάει στο Παρίσι να δουλέψει, αφήνοντας πίσω τα παιδιά της.

Ο γιος της ο Στέφανος την είχε ρωτήσει κάποτε για αυτό: «Αν γυρίζαμε το χρόνο πίσω θα έπαιρνες την ίδια απόφαση;»

Εκείνη έξαλλη είχε απαντήσει: «Είσαι με τα καλά σου; Καλύτερα πόρνη στην Γ’ Σεπτεμβρίου».

Το γεγονός ότι είχε απομακρυνθεί από την πατρίδα της και από τα παιδιά της για μεγάλο χρονικό διάστημα, της κόστισε ψυχολογικά.

Όταν κάποτε την ρώτησαν τι σημαίνει «νοσταλγία», απάντησε: «Νοσταλγία, είναι να στέκεσαι μπροστά στο σιντριβάνι της Place de la Concorde στο Παρίσι και να νοσταλγείς το συντριβανάκι της Ομονοίας στην Αθήνα».

Παρόλα αυτά, κατά την παραμονή της στο Παρίσι διέπρεψε στον επαγγελματικό τομέα.

Δούλεψε στα μεγάλα ειδησεογραφικά περιοδικά «L’EXPRESS» και «LE POINT» και γνώρισε σημαντικές προσωπικότητες της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με τις οποίες και συνδέθηκε προσωπικά. – μεταξύ αυτών ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, παρουσίασε εκπομπή στο ραδιόφωνο μαζί με τον μικρό της γιο Μίλτο.

Λίγο αργότερα, της προτάθηκε να παρουσιάσει την δική της ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο «Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα».

Η εκπομπή μεταδόθηκε για πρώτη φορά το 1980 από το Πρώτο Πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας και στέφθηκε με επιτυχία.

Δεν έλειψαν βέβαια και οι αντιδράσεις εκείνων που χαρακτήρισαν τις συνεντεύξεις της προκλητικές.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η εκπομπή να διακοπεί δύο φορές, μέχρι το 1984 οπότε σταμάτησε να μεταδίδεται οριστικά.

Ήταν μια δουλειά που την «ξεκλείδωσε» επαγγελματικά και όπως είπε και η ίδια το 2002 στην τελευταία της συνέντευξη: «Ευτυχώς λόγω του τίτλου, μπορούσα να λέω ό,τι θέλω».

Η τραχιά φωνή της Μαρίας Ρεζάν «έσβησε» στις 3 Ιανουαρίου του 2004, στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, εξαιτίας των εγκεφαλικών επεισοδίων που την ταλαιπωρούσαν επί χρόνια.

Η κηδεία της έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, σε τάφο που παραχώρησε ο Δήμος Αθηναίων προς τιμήν της.