Νιλ Γιανγκ. Ο επιληπτικός καλλιτέχνης που παράτησε το σχολείο για να γίνει μουσικός. Αρνείται την αμερικάνικη υπηκοότητα, ταξίδεψε με μια νεκροφόρα και παραμένει πρωτοπόρος

Από το 1966 ζει στην Αμερική, αρνούμενος την αμερικανική υπηκοότητα. Ο ακούραστος Νιλ Γιανγκ έχει βγάλει πάνω από 35 δίσκους, είτε ως σόλο καλλιτέχνης είτε ως κιθαρίστας/τραγουδιστής συγκροτήματος. Ξεκίνησε από τη φολκ και κάντρι μουσική και πειραματίστηκε με αρκετά μουσικά είδη, μεταξύ των οποίων η ηλεκτρονική και η γκραντζ μουσική.

Ο μελωδικός ήχος της κιθάρας του και η ακατέργαστη χροιά του παραμένουν το σήμα κατατεθέν του δραστήριου καλλιτέχνη.

Καναδάς

Ο Νιλ Πέρσιβαλ Γιανγκ γεννήθηκε στο Τορόντο του Καναδά στις 12 Νοεμβρίου του 1945.

Στα 12 του, η μητέρα του ζήτησε διαζύγιο από τον άντρα της.

Ο Σκοτ Γιανγκ ήταν αθλητικός δημοσιογράφος και συγγραφέας και ένας άντρας με πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις.

Μετά το διαζύγιο ο Νηλ μετακόμισε με την μητέρα του στο Γουίνιπεγκ του Καναδά ενώ ο μεγαλύτερος αδερφός του έμεινε μαζί με τον πατέρα του στο Τορόντο.

Σε ηλικία 15 χρόνων, στο λύκειο ο Nηλ Γιανγκ έφτιαξε το πρώτο του συγκρότημα, τους “Jades”.

Το συγκρότημα κράτησε 2 χρόνια και το 1963 ο Νηλ Γιανγκ δημιούργησε τους Squires, μια τετραμελή μπάντα (σύντομα προστέθηκε ακόμη ένα μέλος) όπου ηχογράφησαν και τα πρώτα τους ντέμο τραγούδια.

Ο Νηλ παράτησε το λύκειο και αφοσιώθηκε στη μουσική.

Η μικρή πόλη του Καναδά τον έπνιγε και δεν έμεινε αδρανής.

Παράτησε το συγκρότημα και έκανε περιοδεία σε όλο τον Καναδά ως σόλο τραγουδιστής. Άσημος ακόμη θα λέγαμε ότι μάλλον έγινε πλανόδιος καλλιτέχνης.

Στην περιοδεία του γνώρισε τον επίσης τραγουδοποιό της φολκ, Τζόνι Μίτσελ.

Το 1966, ο Γιανγκ μαζί με τον φίλο του, τον μπασίστα Μπρους Πάλμερ, ταξίδεψαν από τον Καναδά στο Λος Άντζελες με την «Μορτ», τη νεκροφόρα που είχε στην κατοχή του ο Γιανγκ.

Η μουσική του πορεία

Στο Λος Άντελες, ο Γιανγκ μαζί με τον Πάλμερ, τον Στέφαν Στιλς, τον Ρίτσι Φάρεϊ και τον Ντιούι Μάρτιν ίδρυσαν το συγκρότημα “Buffalo Springfield”.

Αν και κράτησε μόλις δυο χρόνια, το συγκρότημα γνώρισε μεγάλη επιτυχία και κυκλοφόρησε τρεις δίσκους, τους “Buffalo Springfield”, “Buffalo Springfield Again” και “Last Time Around”.

Οι “Buffalo Springfield” ήταν μια ροκ μπάντα που δοκίμασε πολλά είδη ροκ, από κάντρι ροκ μέχρι χαρντ ροκ ενώ η αρμονία στους στίχους και την μουσική συνεπήρε πολλούς φαν εκείνη την περίοδο.

Το 1997, το συγκρότημα μπήκε στη λίστα του “Rock and Roll Hall of Fame”.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Γιανγκ ακολούθησε για άλλη μια φορά σόλο καριέρα. Μαζί με μια μπάντα συνοδείας, τους “Crazy Horse” το 1969 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, που περιλάμβανε και τις επιτυχίες “Cinnamon Girl”, “Down by the River” και “Cowgirl in the Sand”.

Παράλληλα ήταν και μέλος του συγκροτήματος “CSN&Y”, της μπάντας που δημιούργησε το πρώην μέλος των “Buffalo Springfield”, Στέφαν Στιλς μαζί με τον Ντέιβιντ Κρόσμπυ και Γκράχαμ Νας.

Η πίεση και ο χαρακτήρας του Γιανγκ οδήγησε πάλι στην αποχώρησή του από την μπάντα, έπειτα από μια επιτυχημένη περιοδεία και μια εμφάνιση στο εμβληματικό φεστιβάλ του Γούντστοκ.

Την δεκαετία του 1970 ο Γιανγκ ασχολήθηκε μόνο με την σόλο πορεία του με τους Crazy Horse.

Ο ήχος του έγινε πιο σκοτεινός και μυστηριακός.

Σε αυτό οφείλεται το γεγονός ότι το 1972, ο κιθαρίστας των Crazy Horse, Ντάνι Γουίτεν, πέθανε έπειτα από υπερβολική δόση ηρωίνης.

Ο δίσκος Harvest κυκλοφόρησε εκείνη την χρονιά και περιέχει το κομμάτι Heart of Gold,το καλύτερο τραγούδι που, κατά πολλούς, έχει γράψει και ερμηνεύσει ο Νηλ Γιανγκ.

Τα επόμενα χρόνια ο Γιανγκ παρέμεινε δημιουργικός και πειραματίστηκε με την κιθάρα, προσθέτοντας ηλεκτρονικό ήχο.

Το 1979 κυκλοφόρησε τον επίσης επιτυχημένο δίσκο Rust Never Sleeps, ένα πάντρεμα ακουστικής και ηλεκτρονικής μουσικής με αρκετές πανκ ροκ επιρροές.

Η δεκαετία του 1980 αποτελεί μια αμφιλεγόμενη περίοδο της μουσικής καριέρας του Γιανγκ.

Ο Νιλ μεταπηδά από το ένα μουσικό είδος στο άλλο και πειραματίζεται συνέχεια.

Η τρανς μουσική αρχίζει και ενοχλεί τους θαυμαστές που τον ακολουθούσαν χρόνια.

Ο κάντρι ροκ μουσικός φαίνεται πως έχει χάσει λίγο τον δρόμο του.

Ορισμένα ντέμο που κυκλοφόρησε αποτυγχάνουν παταγωδώς και πολλοί κριτικοί κάνουν λόγο για το τέλος μιας λαμπρής καριέρας.

«Είμαι αφοσιωμένος στην μούσα της μουσικής. Δεν είμαι εδώ για να πουλήσω πράγματα. Αυτό το κάνουν άλλοι. Εγώ τα δημιουργώ. Αν δεν πετύχει, λυπάμαι, θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω. Με προσλάβατε να κάνω αυτό που ξέρω, όχι αυτό που θέλετε. Όσο ο κόσμος δεν θα μου λέει τι να κάνω, δεν θα έχω κανένα πρόβλημα» απαντά ο καλλιτέχνης.

Ο Γιανγκ εκείνη την εποχή πραγματοποιεί πολλές εμφανίσεις σε γκαλά και συναυλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Το 1989 κυκλοφορεί τον δίσκο Freedom, που περιέχει και το κομμάτι Rockin’ in the Free World.

Το τραγούδι αυτό του χάρισε και το παρατσούκλι ο «Νονός της γκρατζ» , καθώς μέσα από το συγκεκριμένο τραγούδι μπήκαν οι βάσεις για την ανάπτυξη της γκρατζ μουσικής.

Ένα είδος εναλλακτικού πανκ ροκ που χρησιμοποιεί ως βασικά όργανα την ηλεκτρική κιθάρα, το μπάσο και τα ντραμς.

Η δεκαετία του ‘90 βρίσκει τον Νηλ Γιανγκ να επιστρέφει στο είδος μουσικής που τον έκανε διάσημο.

Μαζί με τους Crazy Horse κυκλοφορεί τον δίσκο Harvest Moon, που περιείχε κομμάτια με φολκ και ροκ ήχο.

Το 1995 πραγματοποίησε περιοδεία με τους Pearl Jam.

Ο Γιανγκ συνέχισε ακούραστος και την νέα χιλιετία τα τραγούδια του αποκτούν ένα πολιτικό και πατριωτικό περιεχόμενο.

Το τραγούδι Let’s Roll γράφτηκε προς τιμήν των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου.

Σήμερα ασχολείται με την επανακυκλοφόρηση των γνωστότερων τραγουδιών του, ένα μεγαλεπήβολο έργο που το έχει ονομάσει Neil Young Archives.

Προσωπική ζωή

Ο Νιλ Γιανγκ, πέρα από την μουσική ασχολήθηκε και με άλλα πράγματα.

Είναι ένθερμος ακτιβιστής και επιχειρηματίας.

Είναι πατέρας δύο παιδιών.

Ο γιος του πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και η κόρη του είναι επιληπτική, όπως και ο ίδιος.

Το 2005 εγχειρήθηκε επιτυχώς για εγκεφαλικό ανεύρυσμα.

Το 1980, ίδρυσε μαζί με την γυναίκα του το Bridge School στο Σαν Φρανσίσκο, ένα κέντρο για παιδιά που αντιμετωπίζουν κινητικές και διανοητικές δυσκολίες.

Η συντήρηση του κέντρου ενισχύεται με συναυλίες που δίνονται κάθε χρόνο.

Καλλιτέχνες όπως ο Κάρλος Σαντάνα και ο Έντι Βέντερ έχουν συμμετάσχει αρκετές φορές στην ετήσια συναυλία του Bridge School.

Ο Γιανγκ στηρίζει επίσης την οργάνωση Farm Aid,μια οργάνωση περιβαλλοντικού περιεχομένου.

Ο Νιλ Γιανγκ έμεινε στο προσκήνιο της μουσικής σκηνής για παραπάνω από μισό αιώνα ακριβώς επειδή κατάφερε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και τις καινούριες μουσικές απαιτήσεις.

Το 1997 μπήκε πάλι στην λίστα του Rock and Roll Hall of Fame, αυτή την φορά ως σόλο καλλιτέχνης.

Η εξέλιξη της τεχνολογίας στη μουσική βιομηχανία τον βοήθησε να συνεχίσει την μουσική του πορεία, χωρίς να τον φοβίσουν και να τον απομακρύνουν τα νέα μέσα.

Το πάθος του και η ανάγκη να μην λησμονηθεί ως καλλιτέχνης τον κράτησαν ζωντανό, επίκαιρο, γεμάτο φαντασία και νέες ιδέες.

Όπως κι ο ίδιος έχει αναφέρει σε συνέντευξη του: « Όσο μεγαλώνω, μικραίνω. Βλέπω πράγματα που δεν είχα παρατηρήσει προηγουμένως. Από διαφορετική οπτική γωνία. Βλέπω έξω από τον εαυτό μου συχνότερα».

Τα περισσότερα από 35 άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει άφησαν το στίγμα τους στην μουσική κοινότητα.

Ο Νιλ Γιανγκ δικαίως θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, αφήνοντας πλούσια παρακαταθήκη για τους μετέπειτα μουσικούς.

Άοκνος και ενεργητικότατος, η πορεία του είναι γεμάτη μουσική, συναυλίες, ντοκιμαντέρ και ταινίες.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Flickr

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Lynyrd Skynyrd. Το συγκρότημα που ξεκληρίστηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Από ποιον εμπνεύστηκαν το όνομά τους και γιατί είχαν μουσική βεντέτα με τον Νιλ Γιανγκ