Nίκος Παπαχρήστος. Έγινε γνωστός από δεύτερους ρόλους και τον “Άγνωστο πόλεμο”, αλλά ήταν πρωταγωνιστής στην όπερα και τη Λυρική Σκηνή

Ο Νίκος Παπαχρήστος γεννήθηκε στον Βόλο τo 1919 και μεγάλωσε με τον αδερφό του Κώστα.

Τα δυο αδέρφια τέλειωσαν το σχολείο στη Θεσσαλονίκη και ο καθένας ακολούθησε τη δική του επαγγελματική πορεία.

Ο Κώστας έγινε ηθοποιός.

Ο Νίκος έκανε σπουδαία καριέρα στο κλασικό τραγούδι στη Λυρική Σκηνή.

O αδερφός του έμεινε γνωστός για τους “ένστολους” ρόλους του

Ο Κώστας ήταν ένα από τα πιο γνωστά “άγνωστα” πρόσωπα που παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Η μορφή του γνωστή σε όλους, ωστόσο το όνομά του λίγοι το ξέρουν. Στον κινηματογράφο ταυτίστηκε με ρόλους αστυνομικού ή στρατιωτικού.

Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις στολές, τόσο που δυσκολεύεται κανείς να τον θυμηθεί σε ρόλο με πολιτικά.

Οι στολές ήταν προσωπικές του δημιουργίες. Το πάθος του είχε σαν αποτέλεσμα να κάνει μια εκπληκτική συλλογή με στρατιωτικές στολές κάθε είδους, τις οποίες η γυναίκα του τις δώρισε μετά τον θάνατό του στο ΓΕΣ.

Ο Νίκος στη Λυρική Σκηνή

Ο αδερφός του ο Νίκος ήταν ακριβώς το αντίθετο.

Μακριά από στολές, πολέμους και παράσημα.

Η αγάπη της μητέρας του για τη μουσική τον οδήγησε το 1936 να ξεκινήσει τραγούδι στο Μακεδονικό Ωδείο. Συμμετείχε σε ερασιτεχνικές παραστάσεις και συναυλίες μέχρι την πρώτη του επαγγελματική συναυλία στο θέατρο “Διονύσια” στη Θεσσαλονίκη. Τελειώνοντας το γυμνάσιο κατέβηκε στην Αθήνα για να υπηρετήσει στο Ναυτικό. Οι εξελίξεις όμως ήταν ραγδαίες και τα γεγονότα τον πρόλαβαν. Κηρύχθηκε ο πόλεμος, έπεσε το μέτωπο και ο Νίκος έμεινε στην Αθήνα, όπου ήρθε και η υπόλοιπη οικογένεια. Ακολουθώντας τη συμβουλή ενός φίλου του πήγε στη Λυρική Σκηνή όπου έμεινε 35 χρόνια και συμμετείχε συνολικά σε 56 όπερες.

Ήταν μπάσος και κρατούσε ρόλους των κλασικών έργων που ήθελαν “ιδιαίτερη φινέτσα”.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Κώστας Παπαχρήστος. Συμμετείχε σε 200 ταινίες, αγαπούσε τον στρατό και έραβε τις στολές των ρόλων του …

Από τη Λυρική στο σανίδι του θεάτρου

Στην Αθήνα έκανε σπουδαία καριέρα στη Λυρική. Στη σκηνή του θεάτρου όμως το βάπτισμα το πήρε στη Θεσσαλονίκη, όταν έπαιξε Οιδίποδα Τύραννο στο στάδιο της ΧΑΝΘ.

Ο Νίκος δεν είχε καμία μανία με τις στολές και τον στρατό όπως ο αδερφός του. Μέχρι που κάποια στιγμή οι πορείες τους συναντήθηκαν. Η τέχνη τα έφερε έτσι, ώστε και αυτός, για το ευρύ κοινό, να ταυτιστεί με την εικόνα του αξιωματικού.

Οι στολές που δεν φόρεσε φαίνεται ότι τον κυνηγούσαν

Το 1970 ο αδερφός του τον ενημέρωσε ότι τον ήθελε ο Δαλιανίδης για ένα ρόλο στην πολεμική ταινία:”Αυτοί που μίλησαν με το θάνατο”, με τη Ζωή Λάσκαρη και τον Γιάννη Φέρτη.

Ταυτόχρονα, ήρθε και ο ρόλος του στρατιωτικού γιατρού στην ταινία: “Υπολοχαγός Νατάσσα”.

Από εκεί ξεκίνησε μια μακρά και επιτυχημένη πορεία στον κινηματογράφο δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής και σε τηλεοπτικές διασκευές σπουδαίων μυθιστορημάτων, όπως έργα του Μ. Καραγάτση και του Γ. Ξενόπουλου.

Αντισυνταγματάρχης Τσόκρης

Το ξεκίνημά του στην τηλεόραση έγινε το 1971 με τη συμμετοχή του στη σειρά, Άγνωστος Πόλεμος, ως Αντισυνταγματάρχης Τσόκρης στο πλευρό του Συνταγματάρχη Βαρτάνη (Άγγελος Αντωνόπουλος).

Η τηλεθέαση αγγίζει ως και το 83%, ενώ στην επαρχία, όπου υπάρχουν κτήματα που πιάνει ο αναμεταδότης τα δίνουν προίκα, γιατί θεωρούνται πολύτιμα.

Τη μέρα που προβάλλεται η σειρά, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα μένουν κλειστά, ενώ οι δρόμοι αδειάζουν. Ο κόσμος είναι στο σπίτι ή σε κάποιο φιλικό ζευγάρι, που διαθέτει τηλεόραση για να δει τη σειρά.

Το “ένστολο σκηνικό” της σειράς ενθουσιάζει ακόμα και τον Γεώργιο Παπαδόπουλο (για τους δικούς του λόγους), ο οποίος ζητά η σειρά να μεταδίδεται Κυριακή κάτι που δεν εισακούστηκε. Ήταν η ιδανικότερη αρχή για τον Νίκο Παπαχρήστο στην τηλεόραση.

Από εκεί και πέρα ακολουθούν μεγάλες παραγωγές όπως το “Εν τούτω Νίκα”, ο “Ρωμανός Διογένης” και άλλα σπουδαία έργα.

Οριστική στροφή στην καριέρα του

Αυτή η εξέλιξη στην καριέρα του τον έκανε να βγει στο ελεύθερο θέατρο, αφήνοντας οριστικά τη Λυρική Σκηνή.

Πήρε μέρος σε πολλές ελληνικές ταινίες, σε επιθεωρήσεις, σε ραδιοφωνικές παραγωγές, συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Είχε μεγάλη επιτυχία: ως «κονφερανσιέ» σε θιάσους «βαριετέ» και ως «κομπέρ» σε επιθεωρησιακούς θιάσους, έγραψε επίσης αρκετά τραγούδια, καθώς και επιθεωρήσεις, όπως: «Ασπρογάλαζα μοτίβα», «Τέσσερις στο γύρο», και «Βόλτα στο λιμάνι». Όλοι όμως τον θυμούνται ως αντισυνταγματάρχη Τσόκρη.

Τα τελευταία χρόνια της ζωή του τα πέρασε συντροφιά με τη γυναίκα του Έμιλυ Κιούση. Τη γνώρισε στην όπερα όταν εκείνος ήταν ήδη μεγάλο όνομα. Τους συνέδεσε μια βαθιά φιλία, αλλά οι δρόμοι τους χώρισαν. Μετά από πολλά χρόνια βρέθηκαν ξανά.

Ώριμοι πια, ήξεραν ότι ήθελαν να ζήσουν μαζί.

Παντρεύτηκαν και γέρασαν παρέα. Πρώτος έφυγε ο Νίκος Παπαχρήστος, το 2005.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Γεωργία Βασιλειάδου: «Θέλω να φύγω με ζήτω και όχι με γιούχα». Έφυγε ήσυχα στα 83 και ο θάνατος της δεν έγινε πρώτη είδηση. Γιατί την αποκαλούσαν «πέτρινη»