Νίκι Λάουντα. Το “παιδί” της Φερράρι παραμορφώθηκε σε ένα σοκαριστικό ατύχημα. Ένα μήνα μετά ήταν ξανά στην πίστα της Φόρμουλα 1. Είχε ζητήσει την αναβολή του μοιραίου αγώνα

Ήταν ο πρώτος οδηγός που πλήρωσε για να αποκτήσει μια θέση σε μονοθέσιο της Φόρμουλα και από νωρίς είχε μιλήσει για την έλλειψη επαρκών μέτρων ασφαλείας στις αγωνιστικές πίστες.

Κανείς υπεύθυνος δεν συμμερίστηκε σοβαρά τις προτάσεις του, με αποτέλεσμα να είναι πρωταγωνιστής στο τραγικό ατύχημα που συνέβη στο γερμανικό Γκραν Πρι το 1976. Ο Νίκι Λάουντα επέζησε, επέστρεψε στην ενεργό δράση και ολοκλήρωσε την καριέρα του κατακτώντας τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα.

Το ατύχημα στην “Πράσινη Κόλαση”

Το 1976 ήταν η χρονιά του Νίκι Λάουντα. Ο πιλότος της Φόρμουλα 1 είχε διανύσει μια εξαιρετική σεζόν και ήταν το φαβορί για τον τίτλο του πρωταθλητή.

Την 1η Αυγούστου όμως συνέβη το τραγικό γεγονός που θα άλλαζε τη ζωή του.

Ο δέκατος αγώνας της περιόδου θα γινόταν στην πίστα Νίρμπουργκρινγκ, γνωστή και ως “Πράσινη Κόλαση”. Η διαδρομή ήταν πολύ επικίνδυνη, με τις 177 στροφές όπου μέσα σε περίπου μισό αιώνα είχαν καταγραφεί 130 θάνατοι οδηγών.

Ο Λάουντα, στις κατατακτήριες δοκιμές, ζήτησε από τους υπόλοιπους οδηγούς που συμμετείχαν να μποϊκοτάρουν τον αγώνα γιατί δεν υπήρχαν αρκετά μέτρα ασφαλείας.

Ο αγώνας έγινε κανονικά. Στο άλμα της Νίρμπουργκρινγκ, στο σημείο Μπεργκβεργκ, ο Λάουντα έχασε τον έλεγχο του μονοθέσιου της Φερράρι και χτύπησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στις μπαριέρες της επικίνδυνης πίστας.

Με 193 χλμ/ώρα το μονοθέσιο σηκώθηκε στον αέρα, στροβιλίστηκε και κατέληξε στη μέση της πίστας. Τυλίχτηκε στις φλόγες και ο Λάουντα έμεινε εγκλωβισμένος για 55 δευτερόλεπτα.

Την ίδια στιγμή περνούσαν από το σημείο άλλα τρία αγωνιστικά και δημιουργήθηκε καραμπόλα. Αμέσως οι οδηγοί Γκάι Έντουαρντς, Μπρετ Λάνγκερ, Χάραλντ Ερτλ και Αρτούριο Μερζάριο έτρεξαν να βοηθήσουν τον Νίκι Λάουντα χωρίς επιτυχία.

Ο οδηγός ήταν παγιδευμένος μέσα στις φλόγες και χρειάστηκαν να έρθουν τα σωστικά συνεργεία για να τον απεγκλωβίσουν. Το κράνος του είχε στραβώσει, η μπαλακλάβα που φορούσε στο κεφάλι του έπιασε φωτιά και το πρόσωπο του κάηκε.

Ο Λάουντα μεταφέρθηκε σε ειδική κλινική στο Μάνχαϊμ. Υπέστη σοβαρά εγκαύματα στο κεφάλι και τους καρπούς, μέρος από το αυτί του αποκολλήθηκε και υπέστη κατάγματα σε πλευρά, στην κλείδα και στα ζυγωματικά.

Η ζωή του όμως βρισκόταν σε κίνδυνο εξαιτίας της εισπνοής των τοξικών αερίων από τα καύσιμα που είχαν χυθεί στη πίστα  και από τον αφρό του πυροσβεστήρα κατά τη διάρκεια κατάσβεσης της φωτιάς.

Οι γιατροί δεν έδιναν πολλές ελπίδες στον Λάουντα, αλλά ο οδηγός πεισματικά τους διέψευσε. Μετά από επίπονες πλύσεις στους πνεύμονες και πολύωρες επεμβάσεις, κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να επιστρέψει ξανά στη Φόρμουλα 1!

Η οικογένειά του δεν ήθελε να συμμετέχει σε αγώνες

Ο Αντρέας Νικολάους “Νίκι” Λάουντα γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1949 στη Βιέννη. Η οικογένειά του ανήκε στην τάξη των μεγαλοαστών και είχε είχε έντονη παρουσία στους επιχειρηματικούς κύκλους  και στην πολιτική. Ο Λάουντα από μικρή ηλικία έδειξε το πάθος του για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό και συνήθιζε να οδηγεί τα γρήγορα και πανάκριβα αμάξια της οικογένειάς του στην αυστριακή ύπαιθρο.

Ο πατέρας του, Χουάν Λάουντα Κρέσπο, ήταν κατηγορηματικά αντίθετος με την απόφαση του νεαρού Νικολάους να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ράλι.

Παρά τις αντιδράσεις του, ο Λάουντα χωρίς την οικονομική βοήθεια των γονιών του, συμμετείχε το 1968 στον πρώτο του αγώνα και τερμάτισε δεύτερος. Ο έφηβος Νίκι αγωνιζόταν με ένα “Mini” και συμμετείχε αρχικά σε αγώνες της “Formula Vee”.

Όταν κατάλαβε ότι χωρίς χρήματα δεν μπορούσε να κυνηγήσει διεθνή καριέρα, πήρε δάνειο τριάντα χιλιάδων λιρών (πολλοί ισχυρίζονται ότι τα χρήματα τα έδωσε ο παππούς του) και εξαγόρασε μια θέση οδηγού στην ομάδα της “March” για το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 2 του 1971.

Έγινε έτσι ο πρώτος οδηγός που με χρηματική πληρωμή κέρδιζε μια θέση σε αγώνες ράλι.

Το έμφυτο ταλέντο του και οι συνεχείς επιτυχίες του γρήγορα τον οδήγησαν στην ανώτατη κατηγορία του  κορυφαίου πρωταθλήματος της Φόρμουλα 1.

Καθώς όμως η πορεία του με την “March” παρέμενε για πολύ καιρό στάσιμη, ο Λάουντα με δεύτερο δάνειο, που επέτρεπε το βαρυσήμαντο επώνυμό του, έγινε μέλος της ομάδας της “BRM”, το 1973.

Ο Κλέι Ρεγκατζόνι και η πορεία με τη Φερράρι

Ο  Λάουντα έμεινε στην “BRM” για ένα χρόνο, αποδεικνύοντας τις τρομερές οδηγικές ικανότητές του. Στην ίδια ομάδα τύχαινε να είναι ένας επίσης σπουδαίος οδηγός, ο Κλέι Ρεγκατζόνι. Όταν ο τελευταίος πήγε στην ομάδα του Ένζο Φερράρι, ο μεγιστάνας ζήτησε τη γνώμη του για τον νεαρό Λάουντα.

Ο Ρεγκατζόνι είπε τα καλύτερα για τον αυστριακό συναθλητή του και έτσι το 1974, ο Λάουντα έγινε οδηγός της Φερράρι και με το υψηλό συμβόλαιο που υπέγραψε κατάφερε να αποπληρώσει σταδιακά τα χρέη του.

Η αρχή βέβαια δεν ήταν ιδανική. Στον πρώτο αγώνα με τη νέα του ομάδα τερμάτισε δεύτερος και τεχνικά προβλήματα στο μονοθέσιο του του στέρησαν αρκετές πρωτιές.

Με τη “Ferrari 312T”, ο Λάουντα ήταν απίστευτα ταχύς, σημείωσε έξι συνεχόμενες πολ ποζίσιον και οι τρομερές ικανότητες του φάνηκαν για ακόμη μια φορά στους δύσκολους δρόμους του πριγκιπάτου του Μονακό. Ο Νίκι κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο και η Φερράρι πανηγύρισε το τρόπαιο, το οποίο αγνοούσε από το 1964.

Την ίδια χρονιά, στο ολλανδικό Γκραν Πρι, ξεκίνησε και η περίπλοκη σχέση του Νίκι Λάουντα με τον ανατρεπτικό βρετανό οδηγό Τζέιμς Χαντ. Ο τελευταίος κέρδισε τον Λάουντα, αλλά ο Αυστριακός κατέκτησε το πρωτάθλημα.

Το 1976 ο Λάουντα έγινε ο πρώτος οδηγός που ολοκλήρωσε ένα ολόκληρο γύρο στην επικίνδυνη πίστα Νίρμπουργκρινγκ κάτω από επτά λεπτά. Στην ιστορία έμεινε γνωστός όμως όχι για το ρεκόρ, αλλά για το τρομαχτικό του ατύχημα στη γερμανική “Πράσινη Κόλαση”.

Η επική επιστροφή του Λάουντα

Μετά από καιρό, ο Λάουντα μίλησε για τη σοκαριστική του εμπειρία: “Δεν έχω αναμνήσεις από τον πόνο, μόνο από τον φόβο του θανάτου. Τον ένιωθα να πλησιάζει και προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Το θυμάμαι ακόμα αλλά ο πόνος, ήταν δευτερεύουσας σημασίας εκείνη τη στιγμή. Δεν έσπασα τίποτα, έχασα μόνο το αυτί μου που ήταν πεσμένο στην άσφαλτο.

Αλλά μπορείς να ζήσεις και να ακούς πολύ καλά και χωρίς αυτί. Φυσικά, ο κόσμος κάνει πλάκες σχετικά, αλλά το σημαντικό είναι να συμβιβαστείς με αυτό γιατί αν δεν το κάνεις και κάποιος κοροϊδέψει την εμφάνισή σου, θα σε πειράξει.

Σκέφτομαι μόνο τις εικόνες που έχουν δει όλοι γιατί έχω στο μυαλό μου μόνο όσα έχω δει από την τηλεόραση, αλλά καμία ανάμνηση από το ατύχημα. Ξέρω ότι έπεσα στις μπαριέρες κι έπειτα κατέληξα στην μέση της πίστας. Αν οι άλλοι οδηγοί, δεν είχαν έρθει να με βοηθήσουν, δεν θα είχα επιβιώσει.

Γιατί, ενώ είχα μείνει μέσα στο μονοθέσιο για 55 δευτερόλεπτα με τη θερμοκρασία στους 800 βαθμούς, με έβγαλαν την τελευταία στιγμή και αυτό με έσωσε. Εξέπληξα τον εαυτό μου γιατί κοιτούσα συνεχώς το χέρι μου που προφανώς πονούσε.

Ο σερ Τζον Γουότσον κρατούσε το κεφάλι μου και τον ρώτησα πώς ήταν το πρόσωπό μου. -Όπως και πριν-, μου απάντησε, πράγμα που φυσικά δεν ήταν αλήθεια. Ένα-δυο δεύτερα παραπάνω και θα ήμουν νεκρός”

Ο Λάουντα, όταν απεγκλωβίστηκε, είχε τις αισθήσεις του. Αμέσως μετά έπεσε σε κώμα. Για τρεις ημέρες, η κατάσταση της υγείας του ήταν κρίσιμη. Εμφάνισε σταδιακή βελτίωση και σε μόλις έξι εβδομάδες αγωνίστηκε στο ιταλικό Γκραν Πρι, στο οποίο τερμάτισε τέταρτος.

Οι πληγές του δεν είχαν επουλωθεί πλήρως και γι’ αυτό τον λόγο φορούσε κράνος ειδικά κατασκευασμένο για την περίπτωσή του.

Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δεν είχε καταφέρει βέβαια να ξεπεράσει το σοκ του τραυματισμού. Έτσι, στον τελευταίο αγώνα για το 1976, στο Γκραν Πρι της Ιαπωνίας, ο Λάουντα εγκατέλειψε τη διαδρομή. Η ισχυρή βροχόπτωση έκανε απίστευτα ολισθηρή την άσφαλτο, ενώ ο Νίκι είχε ελάχιστη ορατότητα, καθώς μετά το ατύχημα έχασε τα βλέφαρά του και η βροχή τον στράβωνε.

Μετά την αποχώρηση του, ο Τζέιμς Χαντ ήταν αυτός που κατέκτησε εκείνη τη χρονιά το πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1.

Το 1977, ο προσεχτικός πλέον Λάουντα, κέρδισε με ευκολία το δεύτερο πρωτάθλημα της καριέρας του με τη Φερράρι ωστόσο αυτό δεν ήταν αρκετό για να παραμείνει στην ομάδα στου Ένζο και στο τέλος της αγωνιστικής χρονιάς, μετακινήθηκε στη “Brabham”.

Τα συνεχή προβλήματα που εμφάνιζε το μονοθέσιο της ομάδας δεν επέτρεψαν στον Λάουντα να διεκδικήσει κάτι αξιόλογο και το 1979, μετά τη λήξη του καναδικού Γκραν Πρι, ο έμπειρος πιλότος ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τις πίστες της Φόρμουλα 1.

Παράλληλα, στις 27 Απριλίου λειτούργησε για πρώτη φορά η αεροπορική εταιρία που ίδρυσε ο Λάουντα, η “Lauda Air” και επικεντρώθηκε στη νέα του επιχείρηση.

Το μονοπώλιο της αυστριακής αεροπορικής εταιρείας “Austrian Airlines” δεν επέτρεψε κανέναν ανταγωνισμό και εξαφάνισε κάθε ελπίδα για επέκταση της “Lauda Air”. Αναγκαστικά, ο Λάουντα το 1981 επέστρεψε στην ενεργό δράση.

Με την ομάδα της ΜακΛάρεν-Πόρσε, έτρεξε μέχρι το 1985, όπου ύστερα από 25 νίκες σε Γκραν Πρι, ο Λάουντα ανακοίνωσε την οριστική του απόσυρση. Το 1984, σε ηλικία 35 χρόνων, στέφθηκε γα τρίτη φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Ο αστείος κύριος Λάουντα

Ο Νίκι επικεντρώθηκε εκ νέου στην αεροπορική του εταιρεία και λίγο καιρό μετά την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, η αγαπημένη του Φερράρι, τον προσέλαβε ως τεχνικό σύμβουλο. Παράλληλα, εμφανίστηκε αρκετές φορές στην τηλεόραση ως σχολιαστής αγώνων της Φόρμουλα 1.

Έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει αποκτήσει δύο γιους, εκ των οποίων ο Λούκας, ακολουθεί τα βήματα του.

Για τον Αυστριακό έχουν ακουστεί πολλά. Κυρίως αναφέρονται στο καυστικό και μερικές φορές μακάβριο χιούμορ του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν μετά από πολλά χρόνια επέστρεψε ως επισκέπτης στην “Πράσινη Κόλαση” έκανε πως έψαχνε κάτι. Ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε τι θέλει να βρει, με τον Λάουντα να του απαντά: “Είχα χάσει ένα αυτί εδώ πριν μερικά χρόνια και ίσως το βρω”!

Ο Νίκι Λάουντα γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1949 στη Βιέννη και έφυγε από τη ζωή στις 20 Μαΐου 2019.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Άιρτον Σένα. Πίστευε ότι είδε τον Θεό, ενώ οδηγούσε. Είχε δωρίσει 400 εκ. δολλάρια, στην κηδεία του τον συνόδευσαν 3 εκατομμύρια θαυμαστές…