Nέος Ρασπουτίν στη Ρωσία, γράφει την Τελευταία Διαθήκη και μιλάει για τα ούφο

Στην καρδιά του δάσους Τάιγκα της Σιβηρίας, στην Πετροπάβλοκα, ζει, οραματίζεται και διδάσκει τον λόγο του Θεού από το 1991, ο νέος… Χριστός.

Όχι ο Ναζωραίος, αλλά ο ρωσικής καταγωγής, Σεργκέι Ανατόλιεβιτς Τόροπ, που θεωρεί εαυτόν ως Μετενσάρκωση του Υιού, του Μονογενούς.

Ο ίδιος θέλει να τον αποκαλούν Βησσαρίων και η ομοιότητά του με τον Ιησού, όπως απεικονίζεται στις αγιογραφίες, ή τον κινηματογράφο, είναι εκπληκτική.

Το μούσι, τα μακριά μαλλιά και τα λευκά ριχτά ρούχα, σε συνδυασμό με τα γαλαζοπράσινα μάτια του, όχι μόνο παραπέμπουν, αλλά πείθουν κόσμο, ότι πρόκειται για… μετενσάρκωση.

Ο Βησσαρίων, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80, εργαζόταν ως στρατιωτικός και αργότερα τροχονόμος.

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης, αποφάσισε να «αγιοποιηθεί», αρχίζοντας με απλά κηρύγματα.

Έπειτα ανακάλυψε μια έκταση, περίπου 2.000 μίλια μακριά από τη Μόσχα και με μερικούς «πιστούς», έφτιαξε ένα χωριό, που σταδιακά μετέτρεψε σε κοινόβιο και Οίκο του Θεού.

Εκεί ζει και αυτός, μαζί με τη γυναίκα του και τα έξι παιδιά του.

Η διαφορά του οικισμού είναι, ότι διαθέτει φωτοβολταϊκά, δορυφορικές τηλεοράσεις, βιολογικές καλλιέργειες και γραφείο Τύπου.

Ο αυτοαποκαλούμενος “νέος Μεσσίας” κηρύττει κανονικά στην «εκκλησία» του και γράφει διαρκώς την Τελευταία Διαθήκη, στην οποία αναπτύσσει το «δόγμα του».

Αυτό δεν είναι ο Χριστιανισμός, αλλά μια περίεργη μείξη στοιχείων από Βουδισμό, Ινδουισμό, Παγανισμό και άλλες θρησκευτικές θεωρίες.

Επίσης, εμμέσως πλην σαφώς, ο Βησσαρίων αναπτύσσει και θεματολογία για τον ερχομό των «εκτός κόσμου» πλασμάτων, δηλαδή των ούφο.

Συχνά ευλογεί παιδιά, ψωμιά, ψάρια και άλλα. Φυσικά, η εικόνα του ως αγιογραφία, βρίσκεται σε ευδιάκριτο σημείο σε όλα τα σπίτια.

Οι υποστηρικτές του πλέον, ξεπερνούν τις πέντε χιλιάδες και μεταξύ αυτών είναι περισσότερες από 300 οικογένειες, που άφησαν πίσω την πατρογονική τους γη, για να ακολουθήσουν τον δρόμο του Βησσαρίωνα.

Ζουν σε ξύλινα σπίτια, γύρω από τον Ναό, μαζί με ζώα, ντύνονται στις γιορτές με λευκές ρόμπες ιουδαϊκού στιλ και τηρούν τους κανόνες του κοινοβίου, οι οποίοι είναι αυστηροί.

Απαγορεύεται το κάπνισμα, το ποτό, εννοείται οι βωμολοχίες, η κατανάλωση κρέατος και οι επί χρήμασοι συναλλαγές.

Επίσης, τρεις φορές την ημέρα χτυπάει η καμπάνα και τότε παρατούν τις δουλειές τους, για να γονατίζουν και να προσευχηθούν.

Όσο για τη χρονολογία, στην οποία διάγουν βίο με τον «Θεόσταλτο», αυτή δεν προσμετράται από τη γέννηση του Χριστού, αλλά από τη γέννηση του Βησσαρίωνα.

Έτσι, το έτος που διανύουμε δεν είναι το 2013 μ.Χ., αλλά το 51ο μ.Β. (μετά Βησσαρίων).

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα Χριστούγεννα δεν εορτάζονται την 25η Δεκεμβρίου, αλλά την 18η Αυγούστου, που έκανε το πρώτο του κήρυγμα.

Οι αρχές της Ρωσίας τον κατηγορούν, ότι έχει βρει ένα καλό τρόπο, για να «μαδάει» τους «πιστούς», αλλά αυτό δεν φαίνεται να τον ταράζει.

Ακάθεκτος και έχοντας να φοβηθεί μόνο τον Θεό –εξάλλου είναι, όπως λέει, ο Πατέρας του– κάνει και περιοδείες προσηλυτισμού νέων μελών στη Γαλλία, την Ολλανδία και την Ιταλία.

Θου Κύριε φυλακείν τω στόματί μου…