Nέα έρευνα δείχνει ότι ζωή προέρχεται από το διάστημα. Μετεωρίτες περιέχουν όλα τα δομικά στοιχεία του DNA και του RNA

Τα περισσότερα δομικά στοιχεία της ζωής έχουν βρεθεί σε μετεωρίτες.

Με δημοσίευση στο«Nature Communications» ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία αναφέρει ότι εντόπισε τις βασικές οργανικές ενώσεις του DNA του RNA.

Τα νουκλεοτίδια αποτελούν τις δομικές μονάδες των νουκλεϊκών οξέων (δηλ. του DNA και του RNA). Οι ερευνητές εντόπισαν τις αζωτούχες βάσεις των νουκλεϊκών οξέων. Πιο συγκεκριμένα εντόπισαν την αδενίνη, την γουανίνη την θυμίνη, την κυτοσίνη και την ουρακίλη.

Εάν αυτά τα βασικά συστατικά για τη ζωή προήλθαν αρχικά από το διάστημα ή αντ’ αυτού σχηματίστηκαν στη γη δεν είναι ακόμα γνωστό. Αλλά η ανακάλυψη προσθέτει στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι πρόδρομοι της ζωής προέρχονταν αρχικά από το διάστημα, λένε οι ερευνητές.

«Ολοκληρώσαμε το σύνολο όλων των βάσεων που βρίσκονται στο DNA και το RNA και τη ζωή στη Γη, και είναι παρούσες στους μετεωρίτες», λέει ο αστροχημιστής Daniel Glavin από το Goddard Space Flight Center της NASA στο Greenbelt, Md.

Πριν από μερικά χρόνια, ο γεωχημικός Yasuhiro Oba του Πανεπιστημίου Hokkaido στο Sapporo της Ιαπωνίας και οι συνεργάτες του βρήκαν μια τεχνική για την απαλή εξαγωγή και διαχωρισμό διαφορετικών χημικών ενώσεων σε υγροποιημένη σκόνη μετεωρίτη και στη συνέχεια την ανάλυση τους.

Πριν από τρία χρόνια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την ίδια τεχνική για να ανακαλύψουν τη ριβόζη, ένα σάκχαρο που απαιτείται για τη ζωή, σε τρεις μετεωρίτες.

Στη νέα μελέτη, συνδύασαν τις δυνάμεις τους με τους αστροχημιστές της NASA για να αναλύσουν ένα από αυτά τα τρία δείγματα μετεωριτών, αναζητώντας έναν άλλο τύπο κρίσιμου συστατικού για τη ζωή: τις νουκλεοβάσεις.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η πιο ήπια τεχνική εκχύλισης, η οποία χρησιμοποιεί κρύο νερό αντί για το συνηθισμένο οξύ, διατηρεί τις ενώσεις ανέπαφες. «Μοιάζει περισσότερο με κρύο, παρά με ζεστό τσάι».

Με αυτήν την τεχνική, οι Glavin, Oba και οι συνεργάτες τους μέτρησαν την αφθονία των βάσεων και άλλων ενώσεων που σχετίζονται με τη ζωή σε τέσσερα δείγματα από μετεωρίτες που έπεσαν πριν από δεκαετίες στην Αυστραλία, το Κεντάκι και τη Βρετανική Κολομβία. Και στα τέσσερα, η ομάδα ανίχνευσε και μέτρησε αδενίνη, γουανίνη, κυτοσίνη, ουρακίλη, θυμίνη, αρκετές ενώσεις που σχετίζονται με αυτές τις βάσεις και μερικά αμινοξέα.

Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική, η ομάδα μέτρησε επίσης την αφθονία χημικών στο έδαφος που συλλέχθηκε από την τοποθεσία της Αυστραλίας και στη συνέχεια συνέκρινε τις μετρημένες τιμές μετεωρίτη με αυτές του εδάφους. Για ορισμένες ενώσεις που ανιχνεύθηκαν, οι τιμές των μετεωριτών ήταν μεγαλύτερες από το περιβάλλον έδαφος, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι ενώσεις ήρθαν στη Γη σε αυτούς τους βράχους.

Αλλά για άλλες ανιχνευθείσες ενώσεις, συμπεριλαμβανομένης της κυτοσίνης και της ουρακίλης, η αφθονία του εδάφους είναι έως και 20 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στους μετεωρίτες. Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει γήινη μόλυνση, λέει ο κοσμοχημικός Μάικλ Κάλαχαν από το Πανεπιστήμιο Boise State στο Αϊντάχο.

«Νομίζω ότι [οι ερευνητές] αναγνώρισαν θετικά αυτές τις ενώσεις», λέει ο Callahan. Αλλά «δεν παρουσίασαν αρκετά συναρπαστικά δεδομένα για να με πείσουν». Ο Κάλαχαν εργάστηκε στο παρελθόν στη NASA και συνεργάστηκε με τον Glavin και άλλους για τη μέτρηση οργανικών υλικών σε μετεωρίτες.

Αλλά ο Glavin και οι συνεργάτες του επισημαίνουν μερικές συγκεκριμένες χημικές ουσίες που ανιχνεύθηκαν για να υποστηρίξουν την υπόθεση μιας διαπλανητικής προέλευσης. Στη νέα ανάλυση, οι ερευνητές μέτρησαν περισσότερες από δώδεκα άλλες ενώσεις που σχετίζονται με τη ζωή, συμπεριλαμβανομένων των ισομερών των νουκλεοβάσεων, λέει ο Glavin.

Τα ισομερή έχουν τους ίδιους χημικούς τύπους με τις σχετικές βάσεις τους, αλλά τα συστατικά τους είναι οργανωμένα διαφορετικά. Η ομάδα βρήκε μερικά από αυτά τα ισομερή στους μετεωρίτες αλλά όχι στο έδαφος. «Αν υπήρχε μόλυνση από το έδαφος, θα έπρεπε να είχαμε δει αυτά τα ισομερή και στο έδαφος. Και δεν το κάναμε», λέει.

Πηγαίνοντας απευθείας στην πηγή τέτοιων μετεωριτών  θα μπορούσε να ξεκαθαρίσει το θέμα. Ο Oba και οι συνεργάτες του χρησιμοποιούν ήδη την τεχνική εξαγωγής τους σε κομμάτια από την επιφάνεια του αστεροειδούς Ryugu, τον οποίο η αποστολή Hayabusa2 της Ιαπωνίας έφερε στη Γη στα τέλη του 2020.

Η αποστολή OSIRIS-REx της NASA αναμένεται να επιστρέψει τον Σεπτέμβριο του 2023 με παρόμοια δείγματα από τον αστεροειδή Bennu.