Μπλόντι, το αγαπημένο σκυλί του Χίτλερ. Τη δηλητηρίασε στο καταφύγιο πριν αυτοκτονήσει με την Εύα Μπράουν

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Πολλοί που συναναστρέφονταν τον Χίτλερ στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ισχυρίζονται ότι το μόνο πλάσμα στον κόσμο που έδειχνε δημόσια την αγάπη του η σκύλα του «Μπλόντι». Λίγο πριν αυτοκτονήσει τη σκότωσε δοκιμάζοντας πάνω της μία κάψουλα υδροκυανίου.

Η “Μικρή Αλεπού”

Στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ενώ ο Χίτλερ πολεμούσε στα χαρακώματα του Δυτικού Μετώπου βρήκε ένα αδέσποτο λευκό σκυλί ράτσας φοξ τέριερ που του έδωσε το όνομα «Φουξλ» («Μικρή Αλεπού»). Ο Χίτλερ έδειχνε μεγάλη στοργή για τον σκύλο. Όταν δεν είχε υπηρεσία στο μέτωπο, αντί να κάνει παρέα με τους συναδέλφους του περνούσε τον περισσότερο χρόνο του παίζοντας με τον σκύλο.

Χρόνια αργότερα ο Χίτλερ ισχυριζόταν ότι ο Φουξλ του έσωσε τη ζωή. Ένα βράδι που αυτός και οι άλλοι στρατιώτες κοιμούνταν μέσα στο καταφύγιο του χαρακώματός του, ο σκύλος άρχισε να γαυγίζει. Αυτό έκανε τον Χίτλερ να βγει έξω από το καταφύγιο. Εκείνη τη στιγμή ακριβώς χτυπήθηκε από ένα βλήμα πυροβολικού των Συμμάχων και σκοτώθηκαν όλοι εκτός από αυτόν.

Κάποια μέρα τον Αύγουστο του 1917 ο Φουξλ χάθηκε, κάτι που στεναχώρησε τον Χίτλερ περισσότερο και από το χαμό δεκάδων συναδέλφων του στον πόλεμο.

Γερμανικοί ποιμενικοί

Το 1921 όταν ξεκίνησε η ενασχόλησή του με την πολιτική, κάποιος χάρισε στον Χίτλερ ένα γερμανικό ποιμενικό, τον «Πρινς» («Πρίγκιπας»). Τότε νοίκιαζε ένα δωμάτιο στο Μόναχο και δεν μπορούσε να έχει το σκύλο μαζί του. Αναγκάστηκε να δώσει τον Πρινς σ’ ένα φίλο του, όμως αυτός το έσκασε και γύρισε στον Χίτλερ. Η πίστη και υπακοή του σκύλου εντυπωσίασε τον Χίτλερ τόσο πολύ που από τότε είχε μόνο γερμανικούς ποιμενικούς ως κατοικίδια.

Στο μεσοπόλεμο, εκτός από τον Πρίνς, ο Χίτλερ είχε και τρεις άλλους γερμανικούς ποιμενικούς, τον «Μούκολ» και δύο σκύλες, μητέρα και κόρη που είχαν το ίδιο όνομα, «Μπλόντα».

“Μπλόντι”

Όμως, το σκυλί που κυρίως ταυτίστηκε με τον Χίτλερ, ήταν η «Μπλόντι» («Ξανθιά»). Του την έδωσε ως κουτάβι το 1941, ο Μάρτιν Μπόρμαν, Γραμματέας του Ναζιστικού Κόμματος. Από τότε ο Χίτλερ τη λάτρεψε και περνούσε πολύ ώρα παίζοντας μαζί της και μαθαίνοντάς της κόλπα. Σε πολλές συσκέψεις που είχε με τους επιτελείς του στην πιο κρίσιμη καμπή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ εμφανιζόταν με τη Μπλόντι στο πλευρό του.

Μάλιστα, τον Μάιο του 1942, ο Χίτλερ αγόρασε από ένα ταχυδρομικό υπάλληλο έναν άλλο θηλυκό νεαρό γερμανικό ποιμενικό για να κάνει παρέα στην Μπλόντι. Αποκαλούσε το σκυλί αυτό «Μπέλα» («Καλή»).

Η ναζιστική προπαγάνδα χρησιμοποίησε συχνά στα κινηματογραφικά επίκαιρα την εικόνα του Χίτλερ να παίζει με τη Μπλόντι για να δείξουν την «ανθρώπινη» πλευρά του. Την ίδια εποχή αιματοκυλούσε την Ευρώπη και δολοφονούσε εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως αμάχους.

Η ζήλεια της Εύα Μπράουν

Όταν προς το τέλος του πολέμου, ο Χίτλερ μετακόμισε στο υπόγειο καταφύγιο κάτω από τον κήπο της Καγκελαρίας πήρε μαζί του και τη Μπλόντι. Για τους τέσσερις μήνες που έμενε εκεί μέχρι και το θάνατό του (16 Ιανουαρίου-30 Απριλίου 1945), η Μπλόντι κοιμόταν στο κρεβάτι μαζί του. Αυτό δεν άρεσε στην Εύα Μπράουν που ζήλευε και μισούσε τη σκύλα του Χίτλερ.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ατόμων που ήταν στο καταφύγιο της Καγκελαρίας και επιβίωσαν ,κλωτσούσε κρυφά τη Μπλόντι όταν ο Χίτλερ δεν την έβλεπε.

Η Μπράουν ήταν και εκείνη κυνόφιλη και είχε στο καταφύγιο μαζί της τα δύο σκωτσέζικα τεριέρ της που είχαν τα ονόματα «Νέγκους» και «Στάσι». Όμως, τα κρατούσε πάντα μακριά από τη Μπλόντι. Από την πλευρά του, ο Χίτλερ αντιπαθούσε τα σκυλιά της Μπράουν, τα οποία αποκαλούσε “μαύρες σφουγγαρίστρες”.

Ο “Γούλφ”

Μέσα στο καταφύγιο υπήρχε και ένα αρσενικός γερμανικός ποιμενικός, ο «Χάρας». Ιδιοκτήτριά του ήταν η Γκέρτι Τρους, αρχιτέκτονας και αγαπημένη εσωτερική διακοσμήτρια του Χίτλερ. Η Μπλόντι έμεινε έγκυος από τον Χάρας και στις 4 Απριλίου 1945 γέννησε στο καταφύγιο πέντε κουτάβια.

Ο Χίτλερ υιοθέτησε ένα από τα κουτάβια με σκοπό να το εκπαιδεύσει. Το ονόμασε «Γουλφ», («Λύκο»), το αγαπημένο του ψευδώνυμο καθώς σχετίζεται με το δικό του όνομα, Αδόλφος, που στα γερμανικά σημαίνει «ευγενής λύκος».

Το “πειραματόζωο”

Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι Σοβιετικοί είχαν φθάσει στο Βερολίνο και γίνονταν οδομαχίες στην πρωτεύουσα του Γ΄ Ράιχ.  Στις 29 Απριλίου 1945, με τους Σοβιετικούς να έχουν φθάσει μερικές εκατοντάδες μέτρα από την Καγκελαρία, ο Χίτλερ αποφάσισε να παντρευτεί την Εύα Μπράουν και να αυτοκτονήσουν μαζί.

Όμως, δεν ήθελε να αφήσει τη Μπλόντι στους Σοβιετικούς. Έτσι διέταξε να της δοθεί μία κάψουλα υδροκυανίου. Ο Χίτλερ ήθελε επίσης να δοκιμαστεί με τον τρόπο αυτό και η αποτελεσματικότητα των καψουλών που είχε προμηθευθεί από τον Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγό των SS. Η Μπλόντι πέθανε σχεδόν αμέσως και ο Χίτλερ ήταν απαρηγόρητος.

Σκοτώνονται όλοι οι σκύλοι

Σύμφωνα με την αναφορά που έκαναν οι Σοβιετικοί προς τον Στάλιν για το τέλος του Χίτλερ, βασισμένη σε μαρτυρίες επιζώντων στο καταφύγιο, αμέσως μετά τις αυτοκτονίες του Χίτλερ και της Μπράουν, ο υπαξιωματικός Φριτς Τόρνοου πήρε τα κουτάβια της Μπλόντι και τα πυροβόλησε κοντά στο σημείο όπου καίγονταν τα πτώματά τους.

Ο Τόρνοου ήταν υπεύθυνος για τα σκυλιά μέσα στο καταφύγιο της Καγκελαρίας και είχε διαταχθεί να τα σκοτώσει όλα για να μη πέσουν στα χέρια των Σοβιετικών. Έτσι σκότωσε και τα σκωτσέζικα τεριέρ της Μπράουν και όλα τα υπόλοιπα σκυλιά στο καταφύγιο, συμπεριλαμβανομένου και το δικό του ντάτσχουντ.

Μετά το τέλος της μάχης στο Βερολίνο στις 2 Μαΐου 1945, σε κρατήρα από οβίδα στον κήπο της Καγκελαρίας, οι Σοβιετικοί ξέθαψαν τα απανθρακωμένα λείψανα του Χίτλερ και της Μπράουν. Μαζί τους είχαν θαπτεί και τα κουφάρια δύο σκύλων που πιστεύεται ότι ήταν η Μπλόντι και ο Γούλφ.

Δείτε εδώ λήψεις από τον Χίτλερ με τη Μπλόντι, στο εξοχικό του, το “Μπέργκοφ”