Μοτοταξί, οι μπλε βέσπες που εμφανίσθηκαν στην Αθήνα το 1997. Εξυπηρετούσαν με ραντεβού, παρείχαν κράνος, μάσκα για τα καυσαέρια και αδιάβροχο. Η σύγκρουση με τα ταξί

Κυκλοφοριακό χάος, μποτιλιάρισμα, ταλαιπωρία και αγανάκτηση συνθέτουν στο σκηνικό στους δρόμους της Αθήνας. Η εικόνα διαχρονική αλλά και προβληματική. 

Αυτά τα δεδομένα επιχείρησαν να αλλάξουν τα μοτοταξί, οι μοτοσικλέτες που οδηγούσαν τους πελάτες τους στον προορισμό τους πολύ πιο γρήγορα από ότι ένα μπλοκαρισμένο στην κίνηση αυτοκίνητο. Δεν ήταν κίτρινα, δεν είχαν φωτεινό σήμα, ούτε καν τέσσερις τροχούς. Δεν βρίσκονταν σε πιάτσες, ούτε σταματούσαν αν κάποιος σήκωνε το χέρι του. Ουσιαστικά δεν διέφεραν ιδιαίτερα από τις μοτοσυκλέτες που κινούνται στους δρόμους της Αθήνας. Ωστόσο, είχαν τη δυνατότητα να εξυπηρετούσαν δεκάδες πελάτες που ήθελαν να μετακινηθούν με ευκολία και να αποφύγουν το μποτιλιάρισμα.

Οι μπλε βέσπες και οι παροχές τους

Στην Ελλάδα εμφανίστηκαν τον Σεπτέμβριο του 1997, παρόλο που σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις υπήρχαν πολλά χρόνια πριν. Τα δίτροχα ταξί ήταν βέσπες που λειτουργούσαν κυρίως με ραντεβού. Με ένα τηλέφωνο το μοτοταξί πήγαινε και συναντούσε τον πελάτη μέσα στο μικρό ή στο μεγάλο δακτύλιο. Στη διαδρομή ο οδηγός εφοδίαζε τον πελάτη με προστατευτικό κράνος και σκουφάκι μιας χρήσης. Σε κάθε εποχή η μετακίνησή συνοδευόταν και από τα ανάλογα αξεσουάρ. Αν ήταν καλοκαίρι η υπηρεσία παρείχε μάσκα έτσι ώστε οι πελάτες να αποφεύγουν την εισπνοή καυσαερίων. Αν ήταν χειμώνας και έβρεχε υπήρχε πρόβλεψη για αδιάβροχο.

Οι μπλε βέσπες έβγαιναν στους δρόμους από τις 7.30 το πρωί και εξυπηρετούσαν τους πελάτες τους έως το βράδυ. Ακόμη και αν η διαδρομή τους ήταν μικρή, οι πελάτες ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλλουν 500 δραχμές ως ελάχιστη χρέωση. Για τις διαδρομές διαρκείας υπήρχε ειδικά διαμορφωμένο τιμολόγιο που τις κοστολογούσε. Οι διαδρομές από πέντε έως δέκα λεπτά κόστιζαν 1.000 δραχμές, δέκα έως είκοσι λεπτά 1.500 δραχμές, τριάντα λεπτών 3.000 και μίας ώρα 6.000 δραχμές! Η άνεση στους δρόμους στοίχιζε ακριβά…

Το κλαμπ συνδρομητών και τα προνόμιά του

Τα “δίτροχα ταξί” κυκλοφορούσαν από την εταιρεία του Χρήστου Ζιώγα. Η εταιρεία ξεκίνησε με 10 βέσπες 150 κυβικών και είχε στόχο κάθε μήνα να αυξάνονται κατά 10. Λίγες μέρες μετά την πρώτη κυκλοφορία, βγήκαν στους δρόμους και μοτοταξί “πειρατές”. Ήταν μηχανές που δεν ήταν μισθωμένες από την εταιρεία και έφεραν τη λέξη ταξί πάνω τους. Σε μία από αυτές μάλιστα κρατήθηκε η πινακίδα της και κατατέθηκε μήνυση εις βάρος του οδηγού. Για να γίνονται διακριτά τα αυθεντικά μοτοταξί, η εταιρεία χρησιμοποιούσε αποκλειστικά μπλε βέσπες, που έφεραν τα διακριτικά της, ενώ υποχρέωνε τους οδηγούς της να είναι ντυμένοι στα μπλε.

Η εταιρεία λειτουργούσε με μέλη. Όσοι αποφάσιζαν ότι θα μετακινούνται στην πόλη με τα δίτροχα ταξί γράφονταν ως μέλη στην εταιρεία με πέντε χιλιάδες μηνιαία εγγραφή και τριάντα χιλιάδες ετήσια συνδρομή. Οι συνδρομητές εξασφάλιζαν προτεραιότητα στις κλήσεις, μειωμένη τιμή στην αποστολή φακέλων, μικρών δεμάτων κτλ, αφού τα μότο ταξί εκτελούσαν και υπηρεσίες μεταφοράς. Πολλοί πελάτες ήταν εταιρείες που έλυναν το πρόβλημα μετακίνησης των υπαλλήλων τους.

Η κόντρα με τα ταξί και η πρώτη σύλληψη

Η εμφάνιση των μοτοταξί στους δρόμους της Αθήνας προκάλεσε την οργή των ιδιοκτητών ταξί, οι οποίοι θεώρησαν ότι τα “δίτροχα ταξί” απειλούσαν τη δουλειά τους. Κατηγόρησαν την εταιρεία που βρισκόταν πίσω από το πρωτότυπο εγχείρημα ότι δεν είχε την απαιτούμενη άδεια από την Υπηρεσία Συγκοινωνιών. Το συνδικάτο των οδηγών ταξί έκανε ότι περνούσε από το χέρι του προκειμένου να σταματήσει τη λειτουργία των μοτοταξί.

Ο πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα στα δίτροχα και τετράτροχα ταξί οδηγήθηκε στα δικαστήρια. Το συνδικάτο των ταξί κατέθεσε έγγραφη αναφορά στον εισαγγελέα σε βάρος της ιδιωτικής εταιρείας. Κατήγγειλε ως παράνομη τη λειτουργία, επισημαίνοντας ότι το κλαμπ με μέλη που ίδρυσε, αποτελεί έμμεσο τρόπο παραβίασης του νόμου. Έπειτα από την καταγγελία τους, εκδόθηκε εισαγγελική παραγγελία προς την Τροχαία για να εφαρμόσει αυτόφωρη διαδικασία σε όσους οδηγούς συλλαμβάνονται να μεταφέρουν πολίτες έναντι κομίστρου. Έτσι λίγους μόλις μήνες, μετά την εμφάνιση των μοτοταξί στην Αθήνα, στις 19 Νοεμβρίου έγινε και η πρώτη σύλληψη οδηγού.

Η διαδρομή που ακολουθούσε ο οδηγός ήταν συνηθισμένη.

Το ίδιο ίσχυε και για την πελάτισσα, η οποία υπήρξε από τα πρώτα μέλη της υπηρεσίας.

Τροχονόμοι σταμάτησαν τον οδηγό μαζί με την πελάτισσα του και τους οδήγησαν απευθείας στο τμήμα.

Η αστυνομία κράτησε μόνο τον οδηγό εις βάρος του οποίου σχηματίστηκε δικογραφία, για να παραπεμφθεί στο δικαστήριο. Ήταν η πρώτη φορά που τα ελληνικά δικαστήρια κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μία τέτοια υπόθεση.

Στο δικαστήριο η εταιρεία υποστήριξε ότι δεν εκτελεί μεταφορές επιβατών με κόμιστρο, αλλά ενοικιάζει μηχανές μαζί με τον οδηγό μόνο στα μέλη της τα οποία εγγράφονται και πληρώνουν συνδρομή. Τέτοιες εταιρείες λειτουργούσαν σε Αγγλία, Ολλανδία και Ιταλία. Ο πρώτος οδηγός μοτοταξί που κατηγορήθηκε για παράνομη παράνομη είσπραξη κομίστρου, αθωώθηκε.

Ωστόσο, η διαμάχη συνεχίστηκε και σταδιακά, η νέα υπηρεσία έχασε τη δυναμική της.

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ:” Τα θρυλικά παπάκια των 80s. Τα πειραγμένα 72αρια, οι κομμένες ποδιές και οι «λασπωτήρες». Το μηχανάκι που σημάδεψε μια δεκαετία