Μισέλ Πικολί. Ο ηθοποιός με τις 200 ταινίες που αγάπησε τους γλουτούς της Μπαρντό. Ο τελευταίος ρόλος ως Πάπας σε κρίση πανικού

Με αξιοζήλευτη καριέρα 60 ετών και πάνω από 200 ταινίες στο ενεργητικό του, ο Μισέλ Πικολί ήταν ο αγαπημένος πρωταγωνιστής του Γκοντάρ, του Μπουνιουέλ, του Χίτσκοκ, του Γαβρά και του Αγγελόπουλου.

Βραβεύτηκε στις Κάννες, τιμήθηκε με Αργυρό Φοίνικα αλλά δεν κατέκτησε ποτέ βραβείο Σεζάρ, το αντίστοιχο γαλλικό Όσκαρ. Ίσως είναι το πεπρωμένο των μεγάλων πρωταγωνιστών, υπάρχουν πολλά αντίστοιχα παραδείγματα στο Χόλιγουντ.

Έπαιξε δίπλα στην Μπαρντό, στην “Περιφρόνηση” του Γκοντάρ που τον καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή. Όπως δήλωσε η γαλλίδα πρωταγωνίστρια: “Είχαμε αμοιβαία σχέση εκτίμησης. Αγαπούσε τους γλουτούς μου, ήταν το τελευταίο άφρισμα του Νέου Κύματος”.

Αλλά και δίπλα στην Κατρίν Ντενέβ, στην “Ωραία της Ημέρας” του Μπουνιουέλ με τον οποίο έκανε 8 ταινίες, δημιουργώντας σχέση εμπιστοσύνης, κατακτώντας τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.

Είχε πολύ συγκεκριμένη άποψη για την συμπεριφορά αλλά και την υστεροφημία των ηθοποιών. Τον διέκρινε σεμνότητα και βαθιά αγάπη για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Στην αυτοβιογραφία του έγραψε:

“Το ιδανικό μου θα ήταν να εντυπωσιάζω τους ανθρώπους με την απλότητα και χωρίς προσποίηση. Ένας αληθινά σπουδαίος ηθοποιός μπορεί να είναι εξαιρετικά σεμνός με την δουλειά του, με την απόλαυση που παίρνει από ένα τόσο παράδοξο και διασκεδαστικό επάγγελμα. Οι επιτυχίες του δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την ικανότητά του να καυχιέται. Προτιμώ τους ηθοποιούς που παραμένουν απόλυτα μυστικοπαθείς”.

Οι συνεργασίες με Χίτσκοκ, Γαβρά και Αγγελόπουλο

Το 1969 πρωταγωνίστησε στο ψυχροπολεμικό δράμα του Άλφρεντ Χίτσκοκ «Τοπάζ». Όπως είχε δηλώσει ο Πικολί, συμμετείχε στην ταινία για να του δοθεί η ευκαιρία να δει πώς σκηνοθετεί ο Χίτσκοκ, να κερδίσει ακόμη μία σπάνια εμπειρία.

Ο Πικολί συνεργάστηκε και με Έλληνες κινηματογραφιστές. Ήταν ο πρωταγωνιστής της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας του Κώστα Γαβρά «Διαμέρισμα Δολοφόνων» και στο πολεμικό δράμα «Μακί, το λιοντάρι της κολάσεως».

Συνεργάστηκε με τον Νίκο Παπατάκη στην ταινία του «Οι ισορροπιστές»  και με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στην τελευταία του ταινία «Η σκόνη του χρόνου» το 2008. Πρωταγωνίστησε επίσης στο θρίλερ του Πέτερ Φλάισμαν «Το Λάθος», βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αντώνη Σαμαράκη.

Το τελευταίος μεγάλος ρόλος ως Πάπας

Το 2011 ο Πικολί υποδύθηκε τον Πάπα στην ταινία του Νάνι Μορέτι “Ηabemus Papam”. Οι κριτικές την ανέδειξαν ως ταινία της χρονιάς, κάνοντας το κύκνειο άσμα του μεγάλου πρωταγωνιστή αντάξιο της καριέρας του.

Μετά από την κηδεία του Πάπα, συγκαλούνται οι επί της γης Καρδινάλιοι για να επιλέξουν τον νέο Ποντίφικα. Σύμφωνα με την παράδοση, το κονκλάβιο απομονώνεται στην Καπέλα Σιστίνα για την ψηφοφορία, ενώ το πλήθος των πιστών συγκεντρώνεται στην πλατεία του Αγ. Πέτρου περιμένοντας το σημάδι του λευκού καπνού.

Η καταμέτρηση των ψήφων αναδεικνύει στο ανώτατο αξίωμα αγιοσύνης τον Γάλλο Καρδινάλιο Μελβίλ και οι απόλυτα ικανοποιημένοι κληρικοί τον συνοδεύουν στο μπαλκόνι από όπου θα χαιρετήσει τον κόσμο και θα αποδεχτεί το ρόλο του Υπατου Ποιμένα. Μόνο που η ανακοίνωση «Εχουμε Πάπα!» συνοδεύεται με μια απουσία!

Ο Καρδινάλιος Μελβίλ, σε κρίση πανικού, δε εμφανίζεται ποτέ στο μπαλκόνι, αλλά αντιθέτως τρέχει και κλειδώνεται στα διαμερίσματά του. Το Βατικανό προσπαθώντας να αποφύγει το σκάνδαλο δοκιμάζει τα πάντα. Ακόμα και να επιτρέψει στο άβατό του την είσοδο ενός ψυχαναλυτή που θα επιχειρήσει να βοηθήσει τον Πάπα σ’ αυτή του την κρίση.

Ο Μισέλ Πικολί γεννήθηκε στο Παρίσι στις 27 Δεκεμβρίου 1925 από γονείς μουσικούς. Ο ελβετός πατέρας του ήταν βιολονίστας και η γαλλίδα μητέρα του πιανίστρια. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα από τα 19 του, παίζοντας για χρόνια μικρούς ρόλους.

Μεταπολεμικά συνδέθηκε με τον κύκλο των υπαρξιστών του Ζαν Πολ Σαρτρ και της Σιμόν ντε Μποβουάρ, που σύχναζαν στο κλαμπ «Le Tabou» στη συνοικία Σεν Ζερμέν ντε Πρε του Παρισιού. Εκεί γνώρισε και τη δεύτερη σύζυγό του, τη δημοφιλή τραγουδίστρια Ζιλιέτ Γκρεκό, με την οποία ήταν παντρεμένος από το 1966 έως το 1977.

Έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαΐου 2020, σε ηλικία 94 ετών. Από τον πρώτο γάμο του με την ηθοποιό Ελεονόρ Ιρ (1954-1966) είχε αποκτήσει μία κόρη και με την τρίτη του σύζυγο Λιντιβίν Κλερ (1978-2020) είχαν υιοθετήσει δύο παιδιά.