Με τα μωρά στην αγκαλιά, διέσχισαν την έρημο χωρίς νερό και φαγητό εν μέσω βομβαρδισμών. Το θρίλερ της επιστροφής 280 Ελλήνων εργατών από τη Βαγδάτη

2 Οκτωβρίου 1980. Οι εφημερίδες της εποχής παρουσίασαν με δραματικούς τίτλους τη μαρτυρική πορεία ελλήνων εργατών στο Ιράκ. Στοιβαγμένοι σε έξι λεωφορεία προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την κόλαση του πολέμου, ο οποίος μόλις είχε ξεσπάσει.

Ο εφιαλτικό θόρυβος από τους βομβαρδισμούς των περσικών φάντομς τους ακολουθούσε συνεχώς. Έτσι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα λεωφορεία και να διασχίσουν έρημο 1.500 χιλιομέτρων. Χωρίς νερό, χωρίς φαγητό και με μωρά στις αγκαλιές τους να ουρλιάζουν.

O πόλεμος Ιράκ-Ιράν

Είχαν περάσει 10 ημέρες από τότε που ιρακινά στρατεύματα επιτέθηκαν σε ιρανικό έδαφος, με σκοπό να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο του διαύλου Σατ Αλ Αράμπ. Η κυριαρχία της υδάτινης αρτηρίας υπήρξε για χρόνια αφορμή αιματηρών συγκρούσεων ανάμεσα σε Πέρσες και Άραβες, καθώς η χώρα που την κατέχει ελέγχει όχι μόνο τα τεράστια υδάτινα αποθέματα, αλλά και τα αποθέματα των πετρελαίων του Περσικού Κόλπου. Το 1975 με τη συμφωνία του Αλγερίου, ο έλεγχος του διαύλου μοιράστηκε στις δύο εμπλεκόμενες χώρες.

Ωστόσο, το καλοκαίρι του 1980 ο Σαντάμ Χουσεΐν απαίτησε απόλυτη ιρακινή κυριαρχία στη συγκεκριμένη περιοχή.

Στις 22 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, ιρακινά στρατεύματα εισέβαλαν στον Ιράν χωρίς να υπάρχει επίσημη κήρυξη του πολέμου.

Οι βομβαρδισμοί δημιούργησαν τεράστιο κύμα φυγής χιλιάδων ξένων που εργάζονταν στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ανάμεσα τους, εκατοντάδες Έλληνες, οι οποίοι εργάζονταν σε κατασκευαστικές εταιρείες στο Ιράκ.

Διέσχισαν την έρημο χωρίς νερό και φαγητό

“Πάλευα 10 μέρες για να λυτρωθώ από τον εφιάλτη.

Ήταν ο μόνιμος σύντροφος όλων εκείνων που μέναν στην Βαγδάτη. Το μαρτύριο που λέγεται βομβαρδισμός έκανε τη ζωή μας δύσκολη. Από την αρχή του πολέμου δεν ήθελα τίποτα άλλο από το να φύγω”, περιέγραφε ο Μιχ. Σαραντόπουλος, ένας από τους εργάτες που προσπαθούσε να διαφύγει.

Συνολικά 280 Έλληνες αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Βαγδάτη.

Στοιβάχτηκαν σε έξι παλιά λεωφορεία με προορισμό το Αμμάν της Ιορδανίας.

Δέχτηκαν εκβιασμούς από τις εταιρείες, στις οποίες εργάζονταν να μην εγκαταλείψουν την χώρα αν δεν ολοκληρώσουν τις εργασίες τους.

Οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν μάλιστα ότι η ελληνική πρεσβεία της Βαγδάτης δεν στήριξε καθόλου την προσπάθεια διαφυγής τους. Έτσι αναγκάστηκαν οι ίδιοι να μισθώσουν τα λεωφορεία που θα τους μετέφεραν στο Αμμάν της Ιορδανίας και να πληρώσουν 220.000 δραχμές για τη μετακίνησή τους.

Τα παλιά λεωφορεία με δυσκολία περνούσαν τους δρόμους που είχαν τεράστιες τρύπες, ακόμη και κρατήρες, από τις βόμβες.

Η ταλαιπωρία κορυφώθηκε όταν μπήκαν στην έρημο. Σε ένα από τα πούλμαν που μετέφερε τους Έλληνες επιβιβάστηκαν τρεις ντόπιοι δημοσιογράφοι. Είχαν απελαθεί γιατί στις εφημερίδες τους έγραφαν ότι ο ραδιοφωνικός σταθμός της Βαγδάτης μεταδίδει καταλήψεις πόλεων που δεν είχαν πέσει ακόμη.

Ο ήχος των βομβαρδισμών και η προσπάθεια διαφυγής

Τα περσικά φάντομ βομβάρδιζαν παντού. Η φάλαγγα των λεωφορείων ακινητοποιήθηκε και όσοι ήταν μέσα σε αυτά πετάχτηκαν έξω. Χωρίς νερό, χωρίς φαγητό και με τα μωρά στις αγκαλιές τους να ουρλιάζουν διέσχισαν την έρημο για 48 ώρες. Έτρεχαν στην έρημο αναζητώντας ένα πρόχειρο καταφύγιο, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπήρχε. Απλά ξάπλωναν στο έδαφος με το πρόσωπο κολλημένο στο χώμα.

“Δέκα μέρες έχουν να πιουν τα παιδιά μου γάλα μικρά είναι και δεν έχω να τους δώσω ούτε νερό. Πηγαίναμε στην έρημο λες και είμαστε αιχμάλωτοι”, έλεγε μια απελπισμένη μητέρα που έζησε τον εφιάλτη του πολέμου μαζί με τα παιδιά της.

Ταλαιπωρία και στην Ελλάδα

Οι αίθουσες αναμονής του αεροδρομίου στο Ελληνικό είχαν κατακλυστεί από συγγενείς των εργατών που ανέμεναν την άφιξη τους. Για μέρες κοιμόντουσαν εκεί, χωρίς να γνωρίζουν τι έχει συμβεί και οι δικοί τους καθυστερούν να φτάσουν. Η πορεία των Ελλήνων εργατών ολοκληρώθηκε σε 48 ώρες.

Αφού διέσχισαν την έρημο στα σύνορα Ιράκ- Ιορδανίας. Επιβιβάστηκαν σε αεροπλάνα από το Αμμάν που τους μετέφεραν στην Αθήνα.

Στην Ελλάδα την πρώτη μέρα του Οκτωβρίου έφτασαν εξαντλημένοι οι 135 από τους εργάτες που είχαν πάρει το ταξίδι της επιστροφής. Οι υπόλοιποι έμειναν πίσω, περιμένοντας άλλες πτήσεις για να επαναπατριστούν.

Ακόμη και όταν έφτασαν η ταλαιπωρία τους συνεχίστηκε, καθώς γύρισαν μόνο με ιρακινά χρήματα.

Οι τράπεζες είχαν πάψει να τα ανταλλάσσουν από τότε που κηρύχτηκε ο πόλεμος.

Πέρα από την ταλαιπωρία του ταξιδιού είχαν να αντιμετωπίσουν και τα προβλήματα που τους δημιουργούσαν οι εταιρείες που δούλευαν. Συγκεκριμένα οι αρμόδιοι της Ελληνικής Τεχνικής Εταιρείας αρνήθηκαν κατά την επιστροφή των εργατών να πληρώσουν τα οφειλόμενα χρήματα. Τους έδωσαν μόνο μία προκαταβολή.

“Εμείς δουλεύουμε στο Ιράκ υπό θερμοκρασία 60 βαθμών για να μπορέσουμε να μαζέψουμε λίγα λεφτά και τώρα θέλουν να μας τα κρατήσουν και αυτά; Κινδυνεύσαμε να σκοτωθούμε από τους βομβαρδισμούς”, είχαν καταγγείλει οι εργάτες. Το ταξίδι επιστροφής των Ελλήνων ολοκληρώθηκε τις επόμενες ημέρες όταν γύρισαν και οι υπόλοιποι.

Ο Ιρανοϊρακινός πόλεμος είχε χιλιάδες νεκρούς.

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Η μαζική σφαγή παιδιών του Ιράν που πολέμησαν στην πρώτη γραμμή στο όνομα του Χομεινί. Τα έστειλε στη μάχη χωρίς εκπαίδευση και στρατιωτική κάλυψη