Μαξίμ Βεϊγκάν. Ο Γάλλος στρατηγός που πολέμησε τους Γερμανούς και μετά συνεργάστηκε μαζί τους στην σκληρή κατοχή. Απαλλάχτηκε των κατηγοριών και έζησε μέχρι τα 98

Ο Μαξίμ Βεϊγκάν ήταν ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της Γαλλίας στη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου.

Το 1940, σε ηλικία 73 ετών, βρέθηκε αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη πρόκληση στη στρατιωτική του καριέρα ως τότε. Την αντιμετώπιση της γερμανικής εισβολής. Ανέλαβε την αρχηγία των Γαλλικών ενόπλων δυνάμεων τη 17^η Μάιου του 1940.

Αρχικά επιχείρησε να ανακόψει την προέλαση των Γερμανών στην Μάγχη, με στόχο να εμποδίσει την εισβολή τους στη Γαλλία, με ό,τι είχε απομείνει από το αποδεκατισμένο βελγικό στράτευμα. Κάτι τέτοιο δεν στάθηκε δυνατό. Πέραν του ότι οι Βέλγοι ήταν εξαντλημένοι, στις 30 Μαΐου αποφάσισαν τελικά να συνθηκολογήσουν.

Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Γαλλία να χάσει πάνω από 20 μεραρχίες. Έτσι, τον Ιούνιο του ίδιου έτους η χώρα διέθετε μόλις 66 μεραρχίες, εκ των οποίων η 84η και η 85η προέρχονταν από την Αφρική.

Τότε ο Γάλλος στρατηγός ξεκίνησε να περιεργάζεται το “σχέδιο Βεϊγκάν”. Θα διέτασσε τους Γάλλους στρατιώτες να αποφύγουν την εκ παρατάξεως μάχη, να οχυρωθούν σε σπίτια και κτίρια και να κρυφτούν βαθιά μέσα στα δάση, αφήνοντας παράλληλα τα άρματα μάχης να αποδεκατίσουν το πεζικό.

Γερμανική εισβολή

Όταν τα ξημερώματα της 5ης προς 6ης Ιουνίου 1940 ξεκίνησε η γερμανική επίθεση, οι Γάλλοι στρατιώτες ρίχθηκαν γενναία στη μάχη. Πολεμούσαν με πείσμα στα χωριά, κατορθώνοντας να σταματήσουν τις γερμανικές επιθέσεις. Μάλιστα, οι Γερμανοί στρατηγοί εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για τον  Βεϊγκάν καθώς η αντίσταση των αντρών του τις πρώτες μέρες ήταν υποδειγματική και τους αιφνιδίασε.

Τότε, ο γερμανός στρατάρχης Ρόμμελ, βλέποντας την αντίσταση των Γάλλων, διέταξε τους στρατιώτες του να απομακρυνθούν από τα γαλλικά χωριά.

Το βράδυ της 10^ης Ιουνίου τα γερμανικά στρατεύματα με την υποστήριξη της Γερμανικής αεροπορίας κατάφεραν να θέσουν υπό τον έλεγχο τους τον ποταμό Σομ. Παράλληλα, η πόλη Ρεμς κυριεύτηκε από το Γερμανικό στρατό.

Στις 11 Ιουνίου ο Βεϊγκάν παρέστη στο πολεμικό συμβούλιο και περιέγραψε τη δραματική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Γαλλικός στρατός. Δεν υπήρχε ούτε ένα τάγμα προς εφεδρεία το μέτωπο του Κάτω Σηκουάνα, το οποίο είχε μήκος 135 χιλιόμετρα. Είχαν μείνει να το υπερασπίζονται πέντε γαλλικές μεραρχίες με δυο συντάγματα η κάθε μια.

Μην έχοντας πολλές επιλογές, στις 11 Ιουνίου διέταξε υποχώρηση σε όλο το μέτωπο. Στόχος του ήταν να κρατήσει τη συνοχή των στρατευμάτων του. Δυστυχώς όμως τα πράγματα ήταν ήδη πολύ άσχημα και ο Γαλλικός στρατός είχε αποδεκατιστεί. Οι μεραρχίες είχαν περιοριστεί σε 3-4 τάγματα, ενώ οι λιποταξίες ήταν συνεχείς.

Στις 12 Ιουνίου ο Βεϊγκάν κάλεσε τη Γαλλική κυβέρνηση να έρθει σε επαφή με τους Γερμανούς και να διαπραγματευτεί τους όρους μιας ανακωχής. Στις 15 Ιουνίου, μια μέρα μετά τη κατάληψη του Παρισιού, ο Γάλλος στρατηγός συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Πωλ Ρευνώ, ο οποίος τον ενημέρωσε ότι έπρεπε ο ίδιος να τεθεί επικεφαλής της αντιπροσωπείας που θα παρέδιδε τη χώρα στους Γερμανούς.

Αυτό προκάλεσε την οργή του Βεϊγκάν που ζήτησε να τον απαλλάξουν από τα καθήκοντα του. Ο Πωλ Ρεϋνώ επίσης παραιτήθηκε και την προεδρία ανέλαβε ο στρατάρχης Πεταίν. Αυτός με τη σειρά του, σχημάτισε την Κυβέρνηση του Βισύ, στην οποία κάλεσε τον Βεϊγκάν να συμμετάσχει και τον διόρισε Υπουργό Εθνικής Άμυνας.

Συνεργάτης των Γερμανών

Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940, οπότε και ο Πεταίν τον έστειλε ως εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπό του στις γαλλικές αποικίες της Βόρειας Αφρικής. Εκεί προχώρησε σε εκτοπίσεις αντιπάλων του, κυρίως οπαδούς του ντε Γκωλ και κομμουνιστές, όπου τους φυλάκισε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αλγερίας και του Μαρόκου. Οι συλλήψεις επεκτάθηκαν και σε απλούς πολίτες που ήταν αντίθετοι προς το Καθεστώς του Βισύ.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως αξιωματούχου της Κυβέρνησης του Βισύ, ξεκίνησε να παρέχει υποστήριξη στις γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις της Βόρειας Αφρικής και εκδήλωσε για πρώτη φορά ανοικτά τα αντισημιτικά του αισθήματα, αφαιρώντας δικαιώματα από τους Εβραϊκής καταγωγής Γάλλους πολίτες.

Για τον λόγο αυτό, όταν η Βόρειος Αφρική κατελήφθη από τους συμμάχους, ο γάλλος διοικητής συνελήφθη και παρέμεινε φυλακισμένος ως συνεργάτης των Γερμανών μέχρι το τέλος του πολέμου.

Αφέθηκε ελεύθερος το 1946 και απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες εναντίον του το 1948. Άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι το 1965, σε ηλικία 98 ετών.

(Βιβλιογραφία Ραιμόν Καρτιέ : Ιστορία του Β παγκοσμίου πολέμου  κεφάλαιο 6^ο το Ψυχοράγημα της Γαλλία σελ .135-153)

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πως απελευθερώθηκε το Παρίσι, ενώ ο Χίτλερ είχε δώσει εντολή να ισοπεδωθεί. Η προδοσία του στρατάρχη Πεταίν και η παρέλαση του στρατηγού Ντε Γκωλ μαζί με τον Τσόρτσιλ

Ο γερμανός πιλότος που σώθηκε χάρη στις φροντίδες μιας οικογένειας Ελλήνων. Τους χάρισε τη στολή, το κράνος και το ξιφίδιό του ως ένδειξη ευγνωμοσύνης

αρχική εικόνα: Wikimediamtx Commons