Μαντάμ ντε Πομπαντούρ. Η χαρισματική ερωμένη του Βασιλιά Λουδοβίκου που κήρυξε πόλεμο εναντίον της Πρωσίας, επειδή ο αυτοκράτορας έδωσε το όνομά της στη σκύλα του

Πίσω από κάθε ισχυρό άντρα υπάρχει μια γυναίκα και πολλές φορές, αυτή η γυναίκα δεν είναι η νόμιμη σύζυγός του.

Στην περίπτωση του Βασιλιά της Γαλλίας, Λουδοβίκου 15ου, η ανεπίσημη Πρωθυπουργός του βασιλείου δεν ήταν άλλη από την ερωμένη του, Μαντάμ ντε Πομπαντούρ.

Το όνομά της ήταν Ζαν Αντουανέτα Ποασόν, που στα γαλλικά σημαίνει «ψάρι».

Ο πατέρας της ήταν πλούσιος επιχειρηματίας και ο χαρακτηρισμός της «νεόπλουτης» την ακολουθούσε σε όλη της τη ζωή.

Για τους αριστοκράτες, ήταν απλώς μία “αρπάχτρα” που ξελόγιασε τον ερωτύλο Βασιλιά.

Βέβαια, πολύ γρήγορα απέδειξε ότι είχε την ικανότητα να κυβερνήσει ένα βασίλειο πολύ πιο αποτελεσματικά από τον βασιλέα.

Όταν γνώρισε τον Λουδοβίκο ήταν ήδη παντρεμένη και είχε δύο παιδιά.

Ο σύζυγός της την λάτρευε και η Ζαν οργάνωνε λογοτεχνικά σαλόνια με καταξιωμένους καλεσμένους, όπως ο Βολταίρος.

Η φήμη της έφτασε μέχρι τις Βερσαλλίες και ο Λουδοβίκος, που θρηνούσε το θάνατο της προηγούμενης ερωμένης του, ζήτησε να τη γνωρίσει.

Στην αγκαλιά του βασιλιά την έσπρωξε ο ίδιος της ο πεθερός, όσο έλειπε ο σύζυγός της.

Στόχος του ήταν τα δώρα και τα προνόμια που θα παραχωρούσε ο βασιλιάς στην οικογένεια τους, όπως ασφαλώς και έγινε.

Το 1745, η Ζαν έγινε η επίσημη ερωμένη του Βασιλιά και διατήρησε τη θέση της μέχρι το τέλος της ζωής της, 19 χρόνια μετά.

Η Ζαν πήρε τον τίτλο της «Μαρκησίας του Πομπαντούρ» και μαζί με αυτόν, τεράστιες εκτάσεις, επαύλεις και τα ενοίκια των αγροτών που καλλιεργούσαν τη γη.

Σύμφωνα με τις λεπτομερέστατες αναφορές της, το συνολικό ποσό που της προσέφερε ο Βασιλιάς όσο ζούσε, θα αντιστοιχούσε σήμερα στην αγοραστική αξία που έχει το ποσό των 200 εκατομμυρίων δολαρίων.

Βέβαια, τα καθήκοντα της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτά της απλής ερωμένης.

Για τα πρώτα πέντε χρόνια της σχέσης τους, η Πομπαντούρ έδινε στο Βασιλιά τον έρωτα και την τρυφερότητα που δεν μπορούσε να του δώσει η δική του γυναίκα.

Όμως, η Πομπαντούρ δεν απολάμβανε το σεξ με τον Βασιλιά και ο Λουδοβίκος το αντιλήφθηκε πολύ γρήγορα.

Για να τον κρατήσει κοντά της, δημιούργησε έναν ανεπίσημο οίκο ανοχής στο παλάτι, τον οποίο επισκεπτόταν ο Βασιλιάς όποτε επιθυμούσε σωματικές απολαύσεις.

Όταν ήθελε να καλλιεργήσει το πνεύμα του, πήγαινε στο δωμάτιο της Πομπαντούρ, που τον περίμενε πάντα με ανοιχτές αγκάλες.

Από το 1950 η σχέση τους παρέμεινε καθαρά πλατωνική.

Όταν έμαθε ότι πέθανε η 10χρονη κόρης της, η Πομπαντούρ ντύθηκε, στολίστηκε και ψυχαγώγησε τον Βασιλιά για ένα ολόκληρο βράδυ.

Αργότερα εκμυστηρεύτηκε σε πολύ στενή της φίλη, ότι μαζί με την κόρη της εξαφανίστηκε κάθε ίχνος ευτυχίας που υπήρχε στη ζωή της.

Οι θυσίες της είχαν αποτέλεσμα και η Πομπαντούρ έγινε η ανεπίσημη «Πρωθυπουργός της Γαλλίας», όπως την αποκαλούσαν πολλοί.

Οι επιστολές των βασιλικών συμβούλων περνούσαν πρώτα από την ερωμένη και μετά από τον Λουδοβίκο.

Διπλωμάτες απευθύνονταν κατευθείαν στην Πομπαντούρ όταν ήθελαν να ζητήσουν χάρη απ’ το Βασιλιά.

Πολλά απ’ τα χρήματα που της έδωσε ο Λουδοβίκος κατέληξαν σε εμπορικές επενδύσεις.

Η Πομπαντούρ αγόραζε και ανακαίνιζε επαύλεις, τις οποίες μετά πουλούσε σε «νεόπλουτους» και αριστοκράτες.

Ήταν επικεφαλής των εργασιών για την κατασκευή της «Place de la Concorde» στο Παρίσι και ίδρυσε το εργοστάσιο για πορσελάνες στις Σέβρες, που λειτουργεί μέχρι σήμερα.

Ο επταετής πόλεμος

Ορκισμένος εχθρός της ήταν ο Αυτοκράτορας της Πρωσίας, Φρειδερίκος.

Είχε μάλιστα ονομάσει μία από τις τρεις σκύλες του, Μαντάμ ντε Πομπαντούρ.

Βέβαια, ούτε η Μαντάμ έτρεφε θερμά συναισθήματα προς τον αυτοκράτορα.

Το 1756 η Πομπαντούρ έπεισε το Βασιλιά να συμμαχήσει με την Αυστρία στον πόλεμο εναντίον της Πρωσίας.

Η απόφαση δεν χαροποίησε το λαό που υποστήριζε την Πρωσία και στράφηκε εναντίον της «ξελογιάστρας» Πομπαντούρ.

Ο πόλεμος κράτησε επτά χρόνια, κόστισε 200 χιλιάδες ζωές γάλλων στρατιωτών και κατέστρεψε την οικονομία της χώρας.

Υπεύθυνη θεωρήθηκε η βασιλική ερωμένη και όχι ο βασιλιάς, καθώς ήταν η Πομπαντούρ αυτή που ουσιαστικά ανέλαβε την οργάνωση του πολέμου.

Για να πληρώσει του επιζώντες στρατιώτες, η Πομπαντούρ πούλησε όλα τα κοσμήματα που της είχε δώσει ο Βασιλιάς.

Η κίνησή της δεν ήταν αρκετή για να εξευμενίσει τον λαό.

Η πίεση που δεχόταν χειροτέρεψε την ήδη ευαίσθητη υγεία της.

Ήταν μόλις 41 ετών, αλλά με δυσκολία μπορούσε να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι της κάθε πρωί.

Οι τελευταίοι μήνες της ζωής της ήταν μαρτυρικοί, καθώς υπέφερε από φυματίωση.

Μέχρι το τέλος, εμφανιζόταν στολισμένη και γαλήνια μπροστά στον Βασιλιά.

Απαγορευόταν σε οποιονδήποτε δεν ανήκε στη βασιλική οικογένεια να πεθάνει στις Βερσαλλίες, αλλά ο Λουδοβίκος έδωσε ρητή εντολή να μη μετακινηθεί η ετοιμοθάνατη Πομπαντούρ.

Άφησε την τελευταία της πνοή στις 15 Απριλίου του 1764, μόλις ένα χρόνο μετά τη λήξη του πολέμου που έστρεψε το λαό εναντίον της.

Μετά τον θάνατό της, η Πομπαντούρ σχεδόν «αγιοποιήθηκε» και το όνομά της έγινε συνώνυμο με την καλαισθησία, τις τέχνες και την πρόοδο του βασιλείου της Γαλλίας.

Της Αθηνάς Τζίμα

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ξέρετε πως δημιουργήθηκε το παλάτι στις Βερσαλλίες; Το έχτισε ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ όταν ζήλεψε το εντυπωσιακό σπίτι του υπουργού Οικονομικών του, τον οποίο φυλάκισε για δύο δεκαετίες…