Μαλάκα. Η περιοχή της Ινδονησίας όπου οι γυναίκες αντιστάθηκαν στους Ιάπωνες που ήθελαν να τις βιάσουν, χτυπώντας τατουάζ στο σώμα τους. Πώς αξιοποίησαν ένα τοπικό έθιμο

Μία πτυχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που σε μεγάλο βαθμό έχει αποσιωπηθεί, είναι η τρίχρονη κατοχή της Ινδονησίας από τους Ιάπωνες. Κατά τη διάρκεια της τριετίας 1942-1945, η Ινδονησία υπέφερε από τις θηριωδίες που διέπρατταν τα ιαπωνικά στρατεύματα στις πόλεις και τα χωριά που κατακτούσαν.

Η περιοχή του Μαλάκα στον νότο της χώρας, ξεχώρισε για την ιδιόμορφη αντίσταση από μέρους των γυναικών.

Ήταν ευρέως γνωστό ότι στις προηγούμενες εκστρατείες τους οι Ιάπωνες στρατιώτες συνήθιζαν να βιάζουν μαζικά και με φρικτούς τρόπους τις γυναίκες των κατακτημένων περιοχών. Μάλιστα, οι φρικαλεότητες που διέπραξαν στο κινεζικό Νανκίν λίγα χρόνια νωρίτερα, είχαν τραβήξει τα διεθνή βλέμματα αμαυρώνοντας τη φήμη των Ιαπώνων. Για τον λόγο αυτό, καθιερώθηκε μία άλλη τακτική. Αντί να βιάζουν τις γυναίκες σε «κοινή θέα», αποφάσισαν να τις παίρνουν ως σκλάβες. Με αυτόν τον τρόπο, η Ιαπωνία γλίτωνε την παγκόσμια κατακραυγή, ενώ το στράτευμα εξακολουθούσε να «εκτονώνεται».

Οι γυναίκες της περιοχής του Μαλάκα γνώριζαν τις πρακτικές των κατακτητών. Έτσι, όταν οι Ιάπωνες έφτασαν στην κοινότητά τους, εκείνες είχαν ήδη θέσει ένα παράτολμο σχέδιο σε εφαρμογή.

Την εποχή εκείνη στο νότιο τμήμα της Ινδονησίας υπήρχε μία ιδιότυπη παράδοση. Όσες κοπέλες παντρεύονταν, σημάδευαν το χέρι τους με ένα τατουάζ. Φυσικά, οι τεχνικές των ιθαγενών της ινδονησιακής επαρχίας δεν ήταν τόσο εξελιγμένες όσο είναι σήμερα στο σύγχρονο δυτικό κόσμο. Επρόκειτο για μια διαδικασία εξαιρετικά επίπονη και χρονοβόρα.

Λίγο πριν ο εχθρός φτάσει στα σύνορα του Μαλάκα, οι ανύπαντρες γυναίκες της περιοχής έσπευσαν μαζικά να σημαδέψουν το σώμα τους με το χαρακτηριστικό τατουάζ. Ήξεραν ότι οι Ιάπωνες έπαιρναν κυρίως τις νεαρές και αδέσμευτες κοπέλες. Κι αυτό γιατί από τη μία ήθελαν να επανδρώσουν τη στρατιά σκλάβων του σεξ με τις πιο «αγνές», και από την άλλη, επεδίωκαν να αποφύγουν τις μεγάλες αναταραχές και αντιδράσεις από πλευράς των κατακτημένων.

Το σχέδιο εν τέλει δούλεψε. Οι περισσότερες από τις γυναίκες που σημάδεψαν το χέρι τους με το τατουάζ της δέσμευσης, γλίτωσαν από τα χέρια των Ιαπώνων.

Σήμερα, η παράδοση αυτή έχει εκλείψει. Οι νεαρές κοπέλες της περιοχής που παντρεύονται επιλέγουν να μην υποβληθούν στην επίπονη διαδικασία. Οι περισσότερες περιορίζονται σε ένα δαχτυλίδι ή μια μικρή αλυσίδα ως σύμβολα δέσμευσης.

Φυσικά, πάντα θυμούνται, τιμούν και αναγνωρίζουν τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η παράδοση στην επιβίωση των μητέρων και γιαγιάδων τους. Άλλωστε, όσες από τις γυναίκες αυτές είναι ζωντανές σήμερα, έχουν ακόμη το σημάδι στο κορμί τους.

Πηγή αρχικής φωτογραφίας YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Σκοτώστε όλους τους αιχμαλώτους». Το μαζικό έγκλημα των Ιαπώνων σε βάρος 300.000 αμάχων της κινέζικης πρωτεύουσας (Προσοχή! Σκληρές εικόνες!)