Λιθοβολισμός, πνιγμός και ράβδισμα. Πώς τιμωρούσαν τη μοιχεία οι Οθωμανοί και πώς οι χριστιανοί

Στην Τουρκοκρατία, όποιος διέπραττε μοιχεία ή είχε ερωτικές σχέσεις εκτός γάμου καταδικαζόταν σε βασανιστήρια ή θάνατο. Ευρωπαίοι περιηγητές ανέφεραν ότι οι ποινές αυτές εφαρμόζονταν τόσο στην αυλή του Πάσα όσο και στις χριστιανικές κοινότητες.

Οι τιμωρίες στις μουσουλμανικές κοινότητες

Ο μουσουλμανικός νόμος τιμωρούσε αυστηρά τις ερωτικές σχέσεις εκτός γάμου και τη μοιχεία. Αν ο άνδρας και η γυναίκα δεν είχαν παντρευτεί, τους χτυπούσαν και τους δυο με 90 ραβδισμούς. Τον άνδρα στις πατούσες και τη γυναίκα στα οπίσθια.

Αν ο ένας από τους δύο ήταν παντρεμένος, καταδικαζόταν σε λιθοβολισμό. Το ίδιο συνέβαινε αν ήταν και οι δύο παντρεμένοι, με τη διαφορά ότι ράβδιζαν τη γυναίκα 40 φορές και τοποθετούσαν μια γάτα στη βράκα της.

Αν ανύπαντρη μουσουλμάνα σύναπτε ερωτική σχέση με χριστιανό, η τιμωρία ήταν θάνατος με λιθοβολισμό. Για να τους επιβληθεί η ποινή, αρκούσε η μαρτυρία δύο ευυπόληπτων ατόμων, οι οποίοι θα ορκίζονταν ότι τους έπιασαν «στα πράσα».

O Ιμπραήμ Μανζούρ, Γάλλος αποστάτης του στρατού του Αλή Πασά, είχε υποστηρίξει ότι είδε τουλάχιστον 40 περιπτώσεις τιμωρίας ανθρώπων που έφεραν τέτοιες κατηγορίες: άνδρες κρεμάστηκαν, αποκεφαλίστηκαν ή παλουκώθηκαν και γυναίκες ρίχτηκαν στη θάλασσα.

Ο Μανζούρ ανέφερε ότι είδε δύο περιστατικά με λιθοβολισμούς. Το πρώτο αφορούσε με έναν χριστιανό στη Συρία που συνευρέθηκε ερωτικά με την κουνιάδα του.

Το δεύτερο αφορούσε μια μουσουλμάνα από τα Ιωάννινα που σχετιζόταν με έναν Ιταλό. Της επιβλήθηκε δημόσια εκτέλεση. «Ενώ πηγαίναμε στο σεράι, ακούσαμε τον τελάλη να καλεί όλους τους πιστούς μουσουλμάνους να ρίξουν μια πέτρα εναντίον της. Η νέα είχε αθέμιτες σχέσεις με κάποιον Ναπολιτάνο που βρισκόταν στη στρατιωτική υπηρεσία του Αλή», περιέγραψε το 1816 ο Άγγλος περιηγητής Τζόουνς.

«Εκεί την κατέβασαν σε ένα νιόσκαφο τάφο κι άρχισε ο λιθοβολισμός, που συνοδευόταν από βρισιές και κατάρες. Οι πέτρες έπεφταν βροχή», πρόσθεσε.

Ο Άγγλος περιηγητής Τζον Όλιβερ Χάνσον, ο οποίος πέρασε από την Αθήνα το 1813, είχε αναφερθεί σε μια Τουρκάλα που καταδικάστηκε σε θάνατο. «Κατά την παραμονή μου στην Τουρκία μία μονάχα περίπτωση έφτασε στα αυτιά μου, ενός Ευρωπαίου με μια παντρεμένη Τουρκάλα. Ήταν κάποιος Γερμανός ταξιδιώτης στην Αθήνα που τον είδαν να βγαίνει από το χαρέμι κάποιου Οθωμανού. Έκλεισαν τη γυναίκα σε ένα σακί και τη μετέφεραν στον Πειραιά για να την πνίξουν. Με την επιρροή όμως του Άγγλου προξένου στην Αθήνα έγινε μετατροπή της θανατικής καταδίκης σε ισόβια εξορία».

Οι τιμωρίες στις χριστιανικές κοινότητες

Οι ποινές για τις εξωσυζυγικές σχέσεις ήταν αυστηρές και στις χριστιανικές κοινότητες. Στο Σούλι, για να οδηγηθεί κάποιος στο λιθοβολισμό αρκούσε η υπόνοια ότι μπορεί να έχει ατιμάσει μια γυναίκα.

Αν κάποια είχε απατήσει τον σύζυγό της, αυτόματα ήγειρε αμφιβολίες για την πατρότητα των παιδιών. Την έβαζαν μέσα σε ένα σακί και την πετούσαν στο γκρεμό μέσα στον Αχέροντα.

Ο Γάλλος περιηγητής Ρεμπό ήταν παρών σε δίκη για μοιχεία στη Μύκονο. Νεαρός είχε ερωτική σχέση με παντρεμένη και καταδικάστηκε σε 100 ραβδισμούς στις πατούσες. Η γυναίκα εξορίστηκε ισόβια, αφού πρώτα την διαπόμπευσαν.

Πηγή πληροφοριών: «Γυναίκες και Επανάσταση», Βασιλική Λάζου. Εκδόσεις: Διόπτρα

Διαβάστε επίσης:

Οι επαναστάτες της Κούλουρης. Τα μαρτύρια των Αθηναίων και η εκτέλεση του οσιομάρτυρα Μιχαήλ

Η ανθρωποφαγία στην πολιορκία του Ναυπλίου. Οι πολιορκημένοι Τούρκοι έτρωγαν τους νεκρούς για να επιβιώσουν

Το νησάκι της σωτηρίας που υπερασπίστηκε ο Νικηταράς και ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, μετά την τελευταία μάχη στην Ακρόπολη