Λαυρέντης Διανέλλος. Ο “πατέρας” του ελληνικού κινηματογράφου που ήθελε να γίνει σταθμάρχης. Ήταν από τους πρώτους μαθητές του Κάρολου Κουν και στη κηδεία του, οι συνάδελφοί του τον “ξέχασαν”

Ο Λαυρέντης Διανέλλος ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Έχει καθιερωθεί στη συνείδηση του κοινού ως ο «πατέρας».

Ερμήνευσε πολλές φορές αυτόν τον ρόλο, με πιο γνωστές τις ταινίες «Μανταλένα» και «Το πιο λαμπρό αστέρι», όπου ενσάρκωσε τον πατέρα της Αλίκης Βουγιουκλάκη.

Ο Λαυρέντης Διανέλλος γεννήθηκε το 1911 στον Άγιο Λαυρέντιο Βόλου. Από την ιδιαίτερη πατρίδα του, πήρε και το όνομά του.

Όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει σιδηροδρομικός. Λάτρευε τα τρένα και ακόμα και όταν καταξιώθηκε ως ηθοποιός έλεγε ότι όνειρό του ήταν να οδηγήσει μια αμαξοστοιχία. Ήταν η εποχή που οι σιδηρόδρομοι γοήτευαν τους ανθρώπους, ειδικά στην περιφέρεια.

Τελικά στα μέσα της δεκαετίας του ‘30 κατέβηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν.

Μάλιστα, ήταν από τους πρώτους μαθητές και μετέπειτα συνεργάτες του Κουν.

Στη Σχολή γνώρισε τη Φρόσω Κοκκόλα, η οποία σπούδαζε υποκριτική, αλλά ασχολήθηκε με το δημοτικό τραγούδι.

Παντρεύτηκαν, απέκτησαν μια κόρη και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του ηθοποιού.

Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε το 1936 στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη.

Χρειάστηκε να περάσουν 12 χρόνια για να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο. Ήταν το 1948 στην ταινία «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται».

Έκτοτε τον κέρδισε ο κινηματογράφος και θεωρείται ένας από τους πιο παραγωγικούς ηθοποιούς , έχοντας λάβει μέρος σε 195 ταινίες.

Στο θέατρο συνεργάστηκε αρχικά με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, ενώ το 1947 έγινε μέλος του θιάσου του Βασίλη Λογοθετίδη.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 και για 20 ολόκληρα χρόνια συνεργάστηκε με τον Μίμη Φωτόπουλο.

Παρόλο που στον κινηματογράφο ερμήνευε πάντα δεύτερους ρόλους, ήταν πολύ συμπαθής στο κοινό.

Το πρόσωπο του μπορούσε με την ίδια ευκολία και πειστικότητα να εκφράσει τόσο τη λύπη όσο και τη χαρά, ανέφεραν οι κριτικοί.

Η απλότητα στο παίξιμό του έκανε τον κόσμο να τον θεωρεί «δικό του άνθρωπο».

Πολλοί μάλιστα, λόγω της φυσικότητας στην ερμηνεία του, πίστευαν ότι ήταν αυτοδίδακτος.

Εκτός από τον «πατέρα», ερμήνευσε αρκετές φορές τον φτωχό μεροκαματιάρη, αλλά και τον παπά.

Εξαιτίας των πολλών συμμετοχών του σε ταινίες, έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Διανέλλος διακρίθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου το 1971, κερδίζοντας το βραβείο του Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία, «Ολοκαύτωμα».

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 εμφανίστηκε σε τρεις σειρές της ΕΙΡΤ, «Το κορίτσι της Κυριακής», «Εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή», «Στα δίχτυα του τρόμου».

Ο ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου του 1978 στο Σιάτλ των Η.Π.Α μετά από χρόνια ασθένεια.

Κηδεύτηκε στη Ραφήνα.

Έφυγε σεμνά και αθόρυβα, όπως έζησε. Οι εφημερίδες σχολίασαν με πικρία το γεγονός, ότι στην κηδεία του δεν παρευρέθηκαν πολλοί συνάδελφοί του.

Διαβάστε επίσης: Παντελής Ζερβός. Ο ηθοποιός που έζησε την τραγωδία στην σκηνή όταν έχασε την κόρη του.