Κραυγές θρήνου και αγκαλιές χαράς στο λιμάνι του Πειραιά. Οι επιζώντες στρατιώτες από τον πόλεμο της Κορέας επέστρεψαν μαζί με 186 φέρετρα

Του Στέφανου Μίλεση από το Πειραιόραμα

Δεν ήταν μεγάλο το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και του εμφυλίου που ακολούθησε, όταν η Ελλάδα βρέθηκε και πάλι μπλεγμένη σε μια πολεμική σύρραξη που γινόταν σε έναν τόπο μακρινό.

Ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 1950 οι προβλήτες της Ακτής Βασιλειάδη γέμισαν από στρατιωτικά οχήματα από τα οποία εξήλθαν εκατοντάδες έλληνες στρατιώτες, με σκοπό να επιβιβαστούν σε πλοίο με προορισμό τη μακρινή Κορέα.

Όλα ξεκίνησαν στις 25 Ιουνίου του 1950, όταν η Βόρεια Κορέα εισέβαλε αιφνιδιαστικά στη Νότια και κατέλαβε την πόλη της Σεούλ. H αιτία εμπλοκής της Ελλάδας είχε να κάνει με την έκδοση αποφάσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, με το οποίο έκρινε ως αναγκαία την επέμβαση μιας Διεθνούς Δύναμης για να αποκατασταθεί η τάξη στην περιοχή.

Στα πλαίσια αυτής της απόφασης συγκροτήθηκε μια ελληνική δύναμη η οποία έλαβε το όνομα Εκστρατευτικό Σώμα Ελλάδος (ΕΚ.Σ.Ε.) με αποστολή να πολεμήσει στο πλευρό της Νότιας Κορέας, φυσικά κάτω από τις διαταγές της αμερικανικής διοίκησης. Αφού η δύναμη αυτή εκπαιδεύτηκε για ένα δεκαπενθήμερο σε στρατόπεδο στη Λαμία, στις 15 Νοεμβρίου του 1950 μεταφέρθηκε οδικώς στον Πειραιά, στην Ακτή Βασιλειάδη, όπου επιβιβάστηκε στο αμερικανικό οπλιταγωγό “Τζένεραλ Χαν”.

Ο αμερικανός αντιστράτηγος Τζένκινς προσέφερε στους αξιωματικούς της ελληνικής δύναμης από ένα περίστροφο. Ο στρατιωτικός διοικητής Πειραιώς προσέφερε μια εικόνα της Παναγίας. Το δώρο που προσφέρει ο καθένας εξ αυτών είναι ενδεικτικό για το που στηρίζει τις ελπίδες του. Στο αμερικανικό οπλιταγωγό ακολούθως, έγινε υποστολή της αμερικανικής σημαίας και έπαρση της σημαίας του Ο.Η.Ε.

Ύστερα από ένα ταξίδι 24 ημερών η ελληνική δύναμη έφτασε στο λιμάνι Μπουσάν της Νότιας Κορέας όπου εντάχθηκε στο 7ο Σύνταγμα Αμερικανικού Ιππικού.

Από τις προβλήτες του Πειραιά αναχωρούσαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στρατιώτες για την Κορέα. Κι αυτό διότι αποφασίστηκε οι άνδρες της ελληνικής δύναμης να παραμένουν στην Κορέα επί εξαμήνου και στη συνέχεια να αναπληρώνονται από ανάλογο αριθμό. Έτσι, σε εφαρμογή αυτής της απόφασης, έφταναν στον Πειραιά άνδρες από την Κορέα, έχοντας συμπληρώσει εκεί την εξάμηνο παραμονή τους, ενώ άλλοι ετοιμάζονταν να αναχωρήσουν προς αντικατάστασή τους.

Από εκείνο το Νοέμβριο του 1950 που σημειώθηκε η πρώτη αναχώρηση, έως στις 27 Ιουλίου του 1953 που υπογράφτηκε η ανακωχή , ο συνολικός αριθμός των Ελλήνων στρατιωτών που μετείχαν διαδοχικά στις επιχειρήσεις της Κορέας ανήλθε στους 10.255 άνδρες.

Οι απώλειες της ελληνικής πενταετούς εμπλοκής έφτασαν στους 186 Αξιωματικούς και στρατιώτες (12 άνδρες από την Πολεμική Αεροπορία) και στους 610 τραυματίες.

Θλίψη και οδυρμός όταν επρόκειτο για επαναπατρισμό σορών. Χαρά από νεαρές γυναίκες κατά κύριο λόγο και από μέλη οικογενείας, που κατέφταναν στο λιμάνι του Πειραιά από κάθε γωνιά της Ελλάδας, για να αγκαλιάσουν, να φιλήσουν, να υποδεχθούν τον δικό τους άνθρωπο, όταν αυτός επέστρεφε σώος και αβλαβής.

Στις 4 Μαρτίου του 1955 έγινε ο επαναπατρισμός των σορών εκείνων που έχασαν τη ζωή τους και η επιστροφή των ζωντανών πίσω στις οικογενειακές τους εστίες.

Η Ακτή Βασιλειάδη γέμισε αυτή τη φορά από μεταλλικά φέρετρα σκεπασμένα με την ελληνική σημαία. Ο θρήνος από τα συγγενικά επισκιάζει κάθε άλλη απόδοση τιμής εκ μέρους της πολιτείας. Οι ζώντες παρελαύνουν στους δρόμους γεμάτοι καμάρι και τιμή. Όσο για τους υπόλοιπους, πένθος βαθύ σκεπάζει τις οικογένειές τους.

Διαβάστε: Πόλεμος της Κορέας. Ο ποταμός έχει παγώσει, αλλά οι στρατιώτες βλέπουν μπροστά τους ένα υπέροχο γήπεδο που θυμίζει την «πατρίδα»

Διαβάστε: Η φονικότερη μάχη για τους Έλληνες στον πόλεμο της Κορέας. Στο ύψωμα Σκοτς χάθηκαν 28 στρατιώτες και τραυματίστηκαν 85. Αποκαλυπτικές μαρτυρίες βετεράνων (βίντεο)