Κούλης Στολίγκας. Τενόρος και ηθοποιός που άφησε το σχολείο για να γίνει καλλιτέχνης

O Κούλης Στολίγκας υπήρξε ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο οποίος διακρίθηκε κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Έμεινε γνωστός για τις συμμετοχές του σε οπερέτες και επιθεωρήσεις. 

Γεννήθηκε στη Δράμα το 1909 και το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Σίσκος. Ενώ φοιτούσε στο γυμνάσιο αποφάσισε να φύγει από το σπίτι του, προκειμένου να γίνει ηθοποιός. Πήρε μέρος σε θίασο που έκανε περιοδείες, ο οποίος τον είχε επιλέξει ως τενόρο.

Επέστρεψε στη Δράμα, όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στο στρατό. Στο μεταξύ, σπούδασε φωνητική στο ωδείο της πατρίδας του. Μετά τη θητεία του, ο πατέρας του συμφώνησε να πάει στην Αθήνα και να εργαστεί στο θέατρο.

Η πρώτη φορά που ανέβηκε στο σανίδι ήταν το 1933, στην οπερέτα του Φραντς Λέχαρ «Η Εύθυμη Χήρα», με τον θίασο Μίλερ. Η συμμετοχή του σε αυτό το είδος θεάτρου κράτησε μέχρι το 1942, κυρίως με τον θίασο του Παρασκευά Οικονόμου, οπότε ξεκίνησε τις επιθεωρήσεις. Τότε, δημιούργησε θίασο με τον Νίκο Σταυρίδη.

Από τότε συνεργάστηκε με πολλούς θεατρικούς θιάσους, συμπεριλαμβανομένων των αδελφών Καλουτά, του Βασίλη Λογοθετίδη, του Κώστα Χατζηχρήστου, του Τάκη Μηλιάδη και άλλων. Ο Στολίγκας άφησε το στίγμα του στο χώρο της επιθεώρησης με εμβληματικά νούμερα, όπως το «Γιουπιγιάγια» κατά τη διάρκεια της Κατοχής, το «Δατ’ς Αμόρε» μετά τον πόλεμο και το «Ο Σταμούλης ο λοχίας» τη δεκαετία του 1970.

Το 1946, ο Κούλης Στολίγκας επέστρεψε στο μουσικό θέατρο ως συνθιασάρχης.

Οι οπερέτες στις οποίες συμμετείχε σημείωσαν μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, πρωταγωνίστησε σε πλήθος παραστάσεων, ερμηνεύοντας κυρίως ρόλους στο είδος της επιθεώρησης και της οπερέτας.

Μεγάλη επιτυχία γνώρισε στην επιθεώρηση και ξεχώρισε για τη σατιρική του ερμηνεία ως Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος ήταν τότε αρχηγός της Ένωσης Κέντρου και πρωθυπουργός. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1945 στην ταινία «Διπλή Θυσία» και από τότε συμμετείχε σε περισσότερες από 50 ταινίες μέχρι το 1982. Οι ρόλοι του, αν και συχνά μικροί, ήταν πάντα χαρακτηριστικοί και έμεναν αξέχαστοι στο κοινό, χάρη στο μοναδικό του ταλέντο.

«Η Νύφη το Έσκασε», «Ο Εμίρης και ο Κακομοίρης», «Ο Μιχαλιός του Δεκάτου Τετάρτου Συντάγματος», «Μπουμπουλίνα» και «Ου Κλέψεις» ήταν μερικές από τις επιτυχίες του.

Το 1967, κατά τη διάρκεια της επιθεώρησης «Γεγέδες και Μπουζούκια», υπέστη έμφραγμα, γεγονός που τον ανάγκασε να περιορίσει τις θεατρικές και κινηματογραφικές του εμφανίσεις. Στη δεκαετία του 1970, συμμετείχε σποραδικά τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο ενώ συμμετείχε και σε τρεις τηλεοπτικές σειρές μεταξύ 1972 και 1974.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του αποσύρθηκε από τη δημοσιότητα και έζησε με τις δύο αδελφές του. Απεβίωσε στις 24 Φεβρουαρίου 1984, σε ηλικία 75 ετών, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που προκλήθηκε από έμφραγμα.

Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός τόσο στο κοινό, που τον χειροκροτούσε αμέτρητες φορές, όσο και στους συναδέλφους του, οι οποίοι τον εκτιμούσαν βαθιά για το ταλέντο και τον χαρακτήρα του.

Αρχική εικόνα: Finos Films