Κώστας Μυλωνάς, ο μεγάλος τενόρος από την Κερατέα που μεσουράνησε στην Ευρώπη του μεσοπολέμου. Γιατί τον αποκαλούσαν «Καρούζο της τσέπης»

Το κείμενο έστειλε ο αναγνώστης μας, Σπύρος Παπαθανασίου

O Κώστας Μυλωνάς ήταν διάσημος Έλληνας τενόρος, που μεγαλούργησε σε όλο τον κόσμο αλλά ήταν άγνωστος στην Ελλάδα. Τον αποκαλούσαν “Καρούζο της τσέπης” λόγω μικρού ύψους και ομοιότητας φωνής με τον διάσημο Ιταλό τενόρο, Ενρίκο Καρούζο. 

Γεννήθηκε στην Κερατέα στις 3 Φεβρουαρίου 1889.

Ο πατέρας του Σταμάτης και η μητέρα του Ευγενία ήταν αναλφάβητοι και πολύ φτωχοί αγρότες.  Ο πατέρας του πέθανε ενώ ο Κώστας ήταν ακόμα παιδί και τον- έστειλαν να εργαστεί στη Γαλλική Εταιρεία στην Πλάκα.

Ένας άνδρας με το όνομα Κυριακίδης τον άκουσε να τραγουδά  και τον έστειλε στο Ωδείο Αθηνών, καταβάλλοντας, επίσης, τα έξοδα στέγασης και διατροφής του. Εκεί από το 1908 έως το 1918 μελέτησε βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική, τραγούδι και θέατρο.

Ο Μυλωνάς έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην σκηνή όχι ως τραγουδιστής, αλλά ως ηθοποιός σε δύο έργα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου τον Μάρτιο του 1917. Ήταν τα έργα “Μήδεια” και “Gynecomachia” από τον δραματουργό Legouvé.

Ένα μήνα μετά, τον Απρίλιο του 1917, άρχισε να εμφανίζεται σε συναυλίες  φοιτητών. Σε ορισμένες από αυτές, τον συνόδευσε στο πιάνο ο Δημήτρης Μητρόπουλος.

Αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1920  με «άριστα», τόσο στο  “Τραγούδι” όσο και στην “Ιστορία της Μουσικής”. Λίγο αργότερα, εγκατέλειψε την Ελλάδα για πάντα.

Η ζωή στο Μιλάνο και το Βερολίνο

Πήγε στην Ιταλία. Εκεί σπούδασε με τον μαέστρο Giuseppe Borghi. Στο Μιλάνο συνδέθηκε ερωτικά με την Ευγενία Montrasio. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά: την Mariuzza, τον Constantino και την Ευγενία.

Το 1922 εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου έκανε ηχογραφήσεις σε γερμανικές εταιρείες, όπως Parlophon, Homocord, Vox, Kristal και Reklame, από το 1922 έως το 1945.

Πολύ λίγα είναι γνωστά για την καλλιτεχνική του καριέρα. Τον Φεβρουάριο του 1923 εμφανίστηκε στο Grand-Theatre στο Μόντε Κάρλο, στο έργο “Τριστάνος ​​και Ιζόλδη” (Βάγκνερ) στο ρόλο ενός ναύτη (ως “Costa”) και ενός βοσκού (ως «Milonas»). Έπειτα από αυτό, παρατηρείται κενό εννέα ετών, χωρίς οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες. Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για εμφανίσεις στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, το 1932.

Υπάρχει και ένα άλλο κενό δύο ετών. Στη συνέχεια, έχουμε το 1934, συναυλία για τον KRO ραδιοφωνικό σταθμό στην Ολλανδία με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Άμστερνταμ με μαέστρο τον Henri van Goudoever.

Φαίνεται ότι εργάστηκε επίσης στο Βερολίνο ως καθηγητής τραγουδιού το διάστημα 1935-1937. Στις 24 και 26 Ιουνίου του 1938 υπάρχουν δύο «guest» παραστάσεις στην Deutsches Opera του Βερολίνου, ως Rodolfo στο “La Boheme” και στις 29 Ιουνίου μια άλλη guest εμφάνιση ως Canio στο ” Pagliacci”.

Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες παραστάσεις στην Frankfurt am Oder, κατά τη διάρκεια της περιόδου 1937-1942.

Στις 20 Ιουλίου 1944 πραγματοποίησε ρεσιτάλ στο Στρασβούργο, ενώ έκανε ηχογραφήσεις για την Grammophone Co., που παρέμειναν ανέκδοτες. Τελευταίες καλλιτεχνικές δραστηριότητες ήταν κάποιες συναυλίες του στο Βερολίνο, το 1946.

Πέθανε δύο χρόνια αργότερα από καρδιακή νόσο και θάφτηκε στο νεκροταφείο Hendon Park Cemetery-Crematorium στο Λονδίνο.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: [email protected] Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται. Η ΜτΧ δεν ευθύνεται για τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Τους μπεκρήδες και αν δικάσουνε, άδικα θα τους κρεμάσουνε». Ορέστης Μακρής, ο τενόρος που έκανε καριέρα σε ρόλο μεθύστακα, αν και δεν έπινε γουλιά. Γιατί ο Φίνος τον αποκάλεσε «κάφρο»