Κύρος ο Μέγας, ο ιδρυτής της Περσικής Αυτοκρατορίας που κέρδιζε την καρδιά των ηττημένων. Η βασίλισσα των Μασαγετών έκοψε το κεφάλι του και το έβαλε σε σακί με αίμα “για να έχει όσο θέλει”

Ο Κύρος ο Μέγας είναι ο ιδρυτής της Περσικής Αυτοκρατορίας. Τον 60 αιώνα π.Χ, νίκησε τους Μήδους, τους Λυδούς και τους Βαβυλώνιους και τους ένωσε σε μία ενιαία αυτοκρατορία που εκτεινόταν από την Ινδία έως της Μεσόγειο Θάλασσα.

Ο Κύρος ήταν εξίσου ικανός στη διακυβέρνηση των κτήσεών του και ίδρυσε ένα βασίλειο που αναδείχθηκε στη μεγαλύτερη δύναμη του τότε γνωστού κόσμου.

Η γέννησή του χρονολογείται στα 600 π.Χ.

Ο πατέρας του, ο Καμβύσης Α’, ήταν μέλος της δυναστείας της Αχαιμενιδών.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όταν ο Κύρος ήταν ακόμη παιδί εγκαταλείφθηκε στα βουνά και επέζησε θηλάζοντας μια λύκαινα, ενώ αργότερα τον μεγάλωσε ένας βοσκός.

Το 585 π.Χ. διαδέχθηκε τον πατέρα του στο θρόνο της περσικής περιοχής του Ανσάν.

Λίγα χρόνια αργότερα, ξεκίνησε μια εξέγερση εναντίον της κυρίαρχης Αυτοκρατορίας των Μήδων.

Μέσα σε τρία χρόνια πολέμου, νίκησε τους Μήδους και τους μεταχειρίστηκε με επιείκεια, ενσωματώνοντάς τους στην αυτοκρατορία του.

Υιοθέτησε μεγάλο μέρος της νομοθεσίας και των μεθόδων διακυβέρνησης των Μήδων.

Η επόμενη πρόκληση προήλθε από τον βασιλιά Κροίσο της Λυδίας, ο οποίος εισέβαλε στην Περσία το 546 π.Χ.

Ο Κύρος απέκρουσε τους εισβολείς και τους κατεδίωξε μέσα στη Λυδία, όπου δόθηκε μια αποφασιστική μάχη στην πεδιάδα των Θύμβρων.

Ο Κροίσος ηττήθηκε, εγκατέλειψε τη μάχη και αποσύρθηκε στην πρωτεύουσά του, τις Σάρδεις.

Ο Κύρος τον καταδίωξε και κατέκτησε τη χώρα. Χάρισε τη ζωή στον Κροίσο και ο επιεικής τρόπος που συμπεριφέρθηκε στους ηττημένους Λυδούς, εξασφάλισε την υποστήριξη του στρατού τους.

Το 539 π.Χ. στράφηκε εναντίον του πλούσιου βασιλείου της Βαβυλώνας, το οποίο βρισκόταν στα ανατολικά του.

Οι Βαβυλώνιοι δεν ήταν ικανοποιημένοι με την ηγεσία τους και είχαν εντυπωσιαστεί από τη μεταχείριση του Κύρου προς τους κατεκτημένους Λυδούς, γι’ αυτό παραδόθηκαν χωρίς αντίσταση.

Η αναίμακτη κατάκτηση της Βαβυλώνας περιλάμβανε επίσης τη Συρία και την Παλαιστίνη.

Ο Κύρος συνέχισε την ανθρωπιστική του πολιτική και διόρθωσε πολλές αδικίες των προηγούμενων καθεστώτων.

Ένα σημαντικός γεγονός ήταν η άδεια που έδωσε για την επιστροφή των Ιουδαίων στην πατρίδα τους, από την οποία τους είχαν ξεριζώσει οι Βαβυλώνιοι, πενήντα χρόνια νωρίτερα.

Η Περσική Αυτοκρατορία εκτεινόταν τωρα μέχρι τον Ινδό ποταμό στην ανατολή, στο Βορρά έφθανε μέχρι τη λίμνη Αράλη, την Κασπία θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο, ενώ στη Δύση έφτανε στα παράλια της Μεσογείου.

Ήταν το πολιτισμικό και πολιτικό κέντρο του κόσμου.

Ο Κύρος, που ήταν πλέον γνωστός με το επίθετο “Μέγας”, πήρε τον τίτλο “Βασιλεύς της Βαβέλ, της Ακκαδίας, της Σουμερίας και των τεσσάρων άκρων του κόσμου”.

Αν και η αυτοκρατορία του δεν απειλούνταν από κάποια ξένη δύναμη, ο Κύρος επιθυμούσε νέες κατακτήσεις.

Το 530 π.Χ. ξεκίνησε για να κατακτήσει τους Μασαγέτες, νομαδικές φυλές που ζούσαν ανατολικά της Κασπίας στην κεντρική Ασία.

Οι Πέρσες κέρδισαν τις πρώτες μάχες του πολέμου, αλλά τον επόμενο χρόνο, ο Κύρος σκοτώθηκε σε μια μάχη.

Οι στρατιώτες του δεν μπόρεσαν να πάρουν τη σορό του.

Λέγεται μάλιστα ότι η βασίλισσα των Μασαγετών έκοψε το κεφάλι του και το έβαλε μέσα σε ένα ασκί γεμάτο αίμα, λέγοντας ότι έτσι ο Πέρσης βασιλιάς μπορούσε να έχει όσο αίμα επιθυμούσε.

Ούτε ο θάνατός του ούτε ή ήττα απείλησε την περσική αυτοκρατορία.

Ο Κύρος άφησε πίσω του ένα πειθαρχημένο στρατό με συγκεκριμένη διοικητική ιεραρχία, που διευκόλυνε τη διαδοχή εκ μέρους του γιου του.

Ο Καμβύσης Β’ οδήγησε τους Πέρσες στη νίκη εναντίον των Μασαγετών, πήρε τη σορό του πατέρα του και την έφερε πίσω για να την ενταφιάσει στην πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, τις Πασαργάδες.

Ο Κύρος οικοδόμησε την αυτοκρατορία του μέσα από τη στρατιωτική ισχύ και την ικανότητά του να αφομοιώνει τους ηττημένους.

Σύμφωνα με σωζόμενα κείμενα, ήταν ένας εξαιρετικός ηγέτης, που ήξερε πώς να εμπνεύσει ενθουσιασμό στον στρατό του, ώστε να νικήσει υπέρτερες δυνάμεις.

Ο Κύρος επέδειξε ξεχωριστό ταλέντο στη διακυβέρνηση του λαού του και των λαών που είχε υποτάξει.

Η μετριοπάθειά του στην μεταχείριση λαών και η ανοχή που επέδειξε απέναντί στις τοπικές θρησκείες μετέτρεψαν τους εχθρούς σε συμμάχους του.

Ως αποτέλεσμα, η αυτοκρατορία του διατηρήθηκε ακέραια για πολλούς αιώνες, μέχρι και την έλευση του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

ΠΗΓΗ: ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, MICHAEL LEE LANING. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Η λεηλασία της Ρώμης από τους Βάνδαλους και η έναρξη του Μεσαίωνα. Ποιος ήταν ο αυτοκράτορας Ταρασικοδίσσα του Βυζαντίου, που ανήκε σε μια μεγάλη δυναστεία;…