Στα δυτικά της Κορσικής, του τέταρτου μεγαλύτερου νησιού της Μεσογείου, υπάρχει ένα χωριό που λέγεται Καργκέζε.
Ιδρύθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα από τους απογόνους μια ομάδας μεταναστών από τη Μάνη, οι οποίοι είχαν πρωτοεγκατασταθεί στην Κορσική έναν αιώνα νωρίτερα.
Το ταξίδι των 90 ημερών
Το 1675, ένα γαλλικό πλοίο που ονομαζόταν “Σωτήρας” φόρτωσε 730 Μανιάτες από το Οίτυλο της Μάνης. Μετά από τρεις μήνες ταλαιπωρίας και αφού πέθαναν 120 από τους επιβαίνοντες στη διάρκεια του ταξιδιού, το πλοίο αγκυροβόλησε στην Κορσική.
“Ο λόγος που εγκατέλειψαν την Μάνη και συγκεκριμένα το Οίτυλο, ήταν το γεγονός ότι ήθελαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τη μία και, από την άλλη, μια βεντέτα που είχε ξεσπάσει μεταξύ της οικογένειας των Γιατράνων και της οικογένειας των Στεφανόπουλων.
Οι Στεφανόπουλοι ήταν εκείνοι που πήραν την απόφαση να μεταναστεύσουν στην Κορσική που βρισκόταν τότε υπό την κυριαρχία της Γένοβας“, σύμφωνα με τον πατέρα Αθανάσιο Αρμάο, που επισκέπτεται τακτικά το χωριό και λειτουργεί στην τοπική εκκλησία.
Οι Στεφανόπουλοι είχαν έρθει σε συνεννόηση με τους Γενοβέζους, οι οποίοι υποσχέθηκαν να τους εγκαταστήσουν σε κάποιο ελεύθερο τόπο.
Όταν οι άποικοι έφτασαν στην Κορσική, οι αρχές της Γένοβας τους εγκατέστησαν σε ξηρές και άνυδρες περιοχές που είχαν εγκαταλειφθεί από άλλους πληθυσμούς. Τα σπίτια που έμεναν, στην αρχή, οι Μανιάτες ήταν σκεπασμένα με άχυρο και οι δυσκολίες να βρουν τα απαραίτητα ήταν μεγάλες.
Η ενσωμάτωσή τους δεν έγινε χωρίς προϋποθέσεις ούτε η προσαρμογή τους ήταν εύκολη. Οι Μανιάτες υποχρεώθηκαν, μεταξύ κι άλλων όρων, να αποδεχτούν την καθολική εκκλησία και τα πρωτεία του Πάπα.
Οι αρχές της Γένοβας φρόντισαν να αλλάξουν τα επίθετα των Ελλήνων, μετατρέποντας τις καταλήξεις τους σε -acci.
Έτσι, ονόματα όπως Παπαδάκης, Δρακάκης και Τζαννετάκης ιταλοποιήθηκαν σε Papadacci, Dracacci και Zannetacci αντίστοιχα.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι Γενοβέζοι εγκατέστησαν τους Μανιάτες στην Κορσική όχι μόνο με την πρόθεση να τους εκλατινίσουν μακροπρόθεσμα, αλλά και για να βοηθήσουν στην πάταξη των ταραξιών Κορσικανών.
Οι διαμάχες Μανιατών και Κορσικανών
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Μανιάτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την έχθρα των ντόπιων που τους θεωρούσαν σχισματικούς. Ήταν εξαιρετικά καχύποπτοι μαζί τους, διότι ήταν προστατευόμενοι των Γενοβέζων.
Οι διαμάχες Μανιατών και Κορσικανών ήταν συχνές και σφοδρές και υποβοηθούνταν από τις περίκλειστες κοινωνικές δομές τους που δεν επέτρεπαν τον μεταξύ τους συγχρωτισμό.
Οι προστριβές κορυφώθηκαν το 1715, όταν μια ένοπλη συμμορία Κορσικανών επιτέθηκε σε Μανιάτες. Το 1731, 90 Μανιάτες αντιστάθηκαν σε 5000 Κορσικανούς και σώθηκαν κάνοντας ηρωική έξοδο από ένα μικρό φρούριο όπου είχαν καταφύγει.
Παρά τις αντιξοότητες, οι Μανιάτες άποικοι κατάφεραν να διατηρήσουν την ελληνορθόδοξη συνείδησή τους, τη γλώσσα τους και την ανάμνηση της πατρίδας που άφησαν. Στο νέο τους “σπίτι” μετέφεραν διάφορες και πολύτιμες θρησκευτικές εικόνες.
Η εικόνα των Τριών Ιεραρχών που μετέφεραν οι Μανιάτες στην Κορσική το 1675 – Πηγή εικόνας: Wikipedia
Η ίδρυση του Καργκέζε
Αρχικά, οι Μανιάτες εγκαταστάθηκαν στην Παόμια της Κορσικής και αργότερα στην πρωτεύουσα Αζαξιό. Εντωμεταξύ, οι Κορσικανοί επαναστατούσαν τακτικά εναντίον των Γενοβέζων.
Όμως, οι Μανιάτες τάσσονταν πάντα με το μέρος των Γενοβέζων, νιώθοντας ευγνωμοσύνη που τους έσωσαν από τους Οθωμανούς και τους παραχώρησαν γη.
“Όταν ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ Κορσικανών και Γενοβέζων, οι Μανιάτες μετακόμισαν στο Αζαξιό και πολέμησαν στο πλευρό της Γένοβας. Οι Γενοβέζοι παραχώρησαν τελικά την Κορσική στη Γαλλία το 1768 και κυβερνήτης ορίστηκε ο Γάλλος στρατηγός Μαρμπέφ, που θεωρούσε ότι οι Μανιάτες ήταν πολύ καλοί στρατιώτες και ότι η παραμονή τους θα ωφελούσε την Κορσική.
Ήταν φιλέλληνας και μοίρασε με θαυμαστό τρόπο σπίτια και αγροτική γη στους Μανιάτες επιτρέποντας τους να φτιάξουν το δικό τους χωριό, εκεί που βρίσκεται το σημερινό Καργκέζε“, σύμφωνα με τον πατέρα Αθανάσιο Αρμάο.
Μάλιστα, ο Μαρμπέφ έχτισε έπαυλη στο χωριό, καθώς ήθελε να βρίσκεται σε επαφή με τους Έλληνες που είχε τόσο δεθεί μαζί τους.
Σήμα κατατεθέν του Καργκέζε έγιναν οι δύο εκκλησίες που χτίστηκαν από απογόνους Μανιατών και ντόπιους Κορσικανούς τον 19ο αιώνα.
Πρόκειται για την Ελληνική Εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα και τη Λατινική Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Βρίσκονται στην κεντρική πλατεία του χωριού, η μία απέναντι από την άλλη, και “βλέπουν” στο λιμάνι και τη θάλασσα.
Η Λατινική Εκκλησία (αριστερά) και η Ελληνική Εκκλησία (δεξιά) του χωριού Καργκέζε βρίσκονται αντικριστά η μία με την άλλη και “βλέπουν” στο λιμάνι και τη θάλασσα – Πηγή εικόνων: Wikipedia
Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, οι σχέσεις των Ελλήνων με τους Κορσικανούς ομαλοποιήθηκαν. Τότε άρχισαν να γίνονται και οι πρώτοι μεικτοί γάμοι. Αποτέλεσμα αυτών είναι να ζουν σήμερα στο Καργκέζε 2.000 άνθρωποι, αρκετοί από τους οποίους είναι απόγονοι των Μανιατών.
Στο πέρασμα των ετών, πάντως, ο πληθυσμός των Ελλήνων της Κορσικής μειώθηκε δραστικά. Πολλοί μάλιστα μετανάστευσαν στην Αλγερία.
Από το 1992, το Καργκέζε είναι αδελφοποιημένο με το Οίτυλο. Πραγματοποιούνται συχνά πολιτιστικές δράσεις και εκδηλώσεις για τη διατήρηση και σύσφιξη των δεσμών μεταξύ χωριών της Μάνης και των Ελλήνων της Κορσικής.
Σήμερα, ελάχιστοι απόγονοι των Μανιατών στο Καργκέζε της Κορσικής μιλούν την ελληνική γλώσσα, αλλά νιώθουν πρώτα Έλληνες και μετά Γάλλοι.
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: ertnews
Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr