Καμικάζι. Η άσκοπη θυσία των πιλότων της Ιαπωνίας. Χιλιάδες πιλότοι αναγκάστηκαν να αυτοκτονήσουν, αν και αρχικά η θυσία ήταν εθελοντική. Επιστρατεύθηκαν ακόμη και φοιτητές, ενώ τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά

Ιούνιος 1944. Μετά από ακόμη μία μάχη μεταξύ Ιαπώνων και Αμερικανών στις νήσους Μαριάννες, δύο ιάπωνες πιλότοι δήλωσαν, όταν τους τελείωσαν οι σφαίρες, ότι θα πέσουν με τα αεροπλάνα τους πάνω στα αμερικανικά βομβαρδιστικά.

Η πράξη τους επιδοκιμάστηκε από τους συμπολεμιστές τους αν και οι ίδιοι δεν ζούσαν πια για να διαπιστώσουν πόσο μεγάλη απήχηση είχε η θυσία τους.

Εξαιτίας τους όμως, ο ιάπωνας πλοίαρχος Ειικίρο Γιο διατύπωσε μια πρωτότυπη ιδέα.

Τη δημιουργία ενός σώματος πιλότων που όταν θα «άδειαζαν» από βόμβες, θα έριχναν τα αεροπλάνα τους πάνω σε εχθρικά πλοία.

Η ιδέα αυτή αποτέλεσε τη γέννηση των Καμικάζι, αν και ο πλοίαρχος Γιο πέθανε λίγες μέρες μετά από την υποβολή της πρότασής του στο Γενικό Επιτελείο.

Η ονομασία τους

Καμικάζι σημαίνει Θείος Άνεμος.

Ο προσδιορισμός αυτός προέκυψε από ένα ιστορικό γεγονός.

Το 1281 όταν η Ιαπωνία δέχθηκε επίθεση από τον κινεζο-μογγολικό στόλο, ένας τυφώνας διέλυσε τους εισβολείς.

Η λατρεία για τον θεό των ανέμων, Ίσε, έλαβε εξέχουσα θέση στην ιαπωνική θρησκεία.

Έτσι ονόμασαν και την τελευταία προσπάθεια να ισορροπήσουν την υπεροχή των Αμερικάνων στον μεταξύ τους πόλεμο.

Η πρώτη επίθεση Καμικάζι

Οργανωτής των πρώτων τμημάτων Καμικάζι ήταν ο αντιναύαρχος Τακιγίρο Ονίσι.

Γνώριζε ότι η Ιαπωνία είχε μείνει πίσω στον εξοπλισμό της και τότε ενέκρινε την πρόταση του Γιο.

Ο πρώτος στόλος επιτέθηκε στη μοίρα του ναύαρχου Σπραίγκ στις 10.40 της 21ης Οκτωβρίου.

Λίγες μέρες μετά τον διορισμό του Ονίσι, στις 15 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη πτήση αυτοκτονίας, του υποναύαρχου Μασαφούνι Αρίμα.

Καθώς έβλεπε την υπεροχή του εχθρού στην επίθεση στις Φιλιππίνες, ο Ονίσι αντιλήφθηκε ότι οι δυνάμεις του ήταν ανεπαρκείς και αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιο του Ότα. Τα αεροπλάνα των καμικάζι λέγονταν τορπίλες Όκα.

Ο Ονίσι έθεσε στους χειριστές το ερώτημα: «Προτιμάτε να πεθάνετε μαχόμενοι ένας εναντίον δέκα χωρίς την ελάχιστη ελπίδα επιτυχίας ή να πεθάνετε βυθίζοντας ο καθένας σας ένα εχθρικό πλοίο;»

Οι πιλότοι διάλεξαν ο δρόμο της θυσίας και τότε δημιουργήθηκε το σώμα των «Σιμπού», των πιλότων που πετούσαν προς τον θάνατο.

Η τεχνική της επίθεσης

Η τεχνική της επίθεσης ήταν απλή.

Το αεροπλάνο, συνήθως ένα μονοκινητήριο τύπου “Zero”, ήταν γεμάτο με εκρηκτικά.

Όταν έφτανε σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από τον στόχο ξεκινούσε ταχύτατη πορεία, παράλληλα με τη θάλασσα.

Τις περισσότερες φορές όμως δεν έβρισκε στόχο αλλά ανατινάζονταν από τα πυρά του αεροπλανοφόρου.

Άλλες φορές ο Καμικάζι κατάφερνε να ρίξει το αεροπλάνο του στα πλευρά, στο κατάστρωμα ή στη γέφυρα του αμερικανικού στόχου. Προκαλούσε έτσι αλυσιδωτές εκρήξεις με αποτέλεσμα τον θάνατο αμερικάνων ναυτών. Οι επιτυχίες όμως ήταν ελάχιστες.

Τα αεροπλάνα που χρησιμοποιήθηκαν

Κατασκευάσθηκαν αεροπλάνα ειδικά για τις αποστολές αυτοκτονίας.

Τα αεροσκάφη ήταν ένα είδος ιπτάμενης τορπίλης με βραχύτατα πτερύγια.

Έφεραν εκρηκτικές ύλες και ο θαλαμίσκος του πιλότου βρισκόταν πιο πίσω από τα συνηθισμένα βομβαρδιστικά.

Σχεδιαστής τους ήταν ο υποπλοίαρχος Ότα, ένας από τους πρώτους εθελοντές καμικάζι.

Κατασκευάσθηκαν συγκεκριμένα 135 ιπτάμενες τορπίλες.

Σε απόσταση είκοσι χιλιομέτρων από τον στόχο και με ταχύτητα 650 έως 900 χιλιόμετρα την ώρα, το βομβαρδιστικό απαγκιστρωνόταν από τον σχηματισμό του και κατευθύνονταν προς το αμερικανικό πλοίο.

Όμως, η θυσία ήταν μάταιη, αφού οι Αμερικάνοι τους κατέρριπταν πριν από την πρόσκρουση στο πλοίο τους.

H προετοιμασία του Καμικάζι

Πριν την αναχώρηση για την πτήση αυτοκτονίας ο Καμικάζι έδενε στο μέτωπό του το «χασαμάκι», μια λευκή υφασμάτινη λωρίδα που συμβόλιζε το πνεύμα της θυσίας.

Έπινε ένα φλιτζάνι «σακέ» και αποχαιρετούσε τους συναδέλφους του.

Μαζί του πολλές φορές κρατούσε ένα ξίφος σαμουράι και ένα παιχνίδι των παιδιών του.

Όταν πια ήταν έτοιμος προς αναχώρηση ο διοικητής του του προσέφερε μια ανθοδέσμη.

Η πράξη αυτή θεωρούνταν τιμητική, καθώς έδειχνε πίστη για τη νίκη της πατρίδας.

Πολλοί  Καμικάζι είχαν και οικογένειες.

Αρκετοί όμως ήταν και αυτοί που δεν πίστεψαν την προπαγάνδα του κράτους.

Ωστόσο, αναγκάστηκαν να αυτοκτονήσουν με τα αεροπλάνα τους.

Εκεί καταπατήθηκε η εθελοντική συμμετοχή. Ο ιαπωνικός λαός αποδέχθηκε γρήγορα την ύστατη λύση του στρατού. Η οργάνωση απλώθηκε σε όλους τους αεροναυτικούς σταθμούς.

Ολόκληρες μονάδες διατάχθηκαν να πραγματοποιήσουν πτήσεις αυτοκτονίας.

Λόγω της υποστήριξης που είχαν οι αποστολές κανείς πιλότος δε μπορούσε να αρνηθεί τη θυσία του που ταίριαζε και με την νοοτροπία του ιαπωνικού λαού. Δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ δεν έχουμε διαβάσει τι έλεγαν οι μητέρες των πιλότων, που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχαν ξεσηκωθεί.

Στη συνέχεια, “η υπέρτατη πράξη”, όπως την χαρακτήριζαν, πέρασε από τις ένοπλες δυνάμεις στα πανεπιστήμια. Οι νεαροί φοιτητές προσήλθαν να καταταγούν στους Καμικάζι. .

Αποτελέσματα

Η πρακτική των καμικάζι κράτησε οχτώ μήνες. Τα στατιστικά δείχνουν πόσο αποτελεσματική ήταν η πρακτική τους.

Περίπου 4.000 Καμικάζι σκοτώθηκαν υπέρ της Ιαπωνίας την περίοδο 1944 – 1945.

Ποσοστό μικρότερο του 20% πέτυχε το στόχο του.

Πάνω από 30 αμερικανικά πλοία βυθίστηκαν και περίπου 400 υπέστησαν βλάβες.

Οι Αμερικανοί είχαν 5.000 θύματα.

Μετά το τέλος του πολέμου και την ήττα της Ιαπωνίας, ο «πατέρας των Καμικάζι», ο Ονίσι, αυτοκτόνησε με σεπούκου. Έκανε δηλαδή χαρακίρι».

Στο σημείωμα που άφησε ευχαρίστησε τους πιλότους του και απολογήθηκε για τον άσκοπο, τελικά, θάνατο τους.

Όλοι πέθαναν με την ψευδαίσθηση ότι μπορούσαν να προσφέρουν τη νίκη στην πατρίδα τους.

Διαβάστε ακόμα: Ο Έλληνας καμικάζι της Θεσσαλονίκης που απειλούσε να ρίξει το αεροπλάνο στο τουρκικό προξενείο, το οποίο ήταν γεμάτο από Έλληνες και Τούρκους επισήμους. Έκανε 100 χαμηλές διελεύσεις.