Κ. Χατζηλάκος. Ο θρυλικός αεροπόρος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που συμμετείχε σε 200 αποστολές με «Hurricane» και «Spitfire»

“Γεννήθηκα το 1920. Είμαι παλαίμαχος πιλότος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Υπηρέτησα στην Πολεμική Αεροπορία 27 χρόνια και έχω εκτελέσει πάνω από 200 πολεμικές αποστολές”.

Τα λόγια ανήκουν στον αντιπτέραρχο εν αποστρατεία, Κωνσταντίνο Χατζηλάκο. Μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της Αεροπορίας, που υπηρέτησε ως πιλότος καταδιωκτικών στο έπος του ’40 και επέζησε θρυλικότατων μαχών.

Η γέννηση του θρύλου

Ο Κωνσταντίνος Χατζηλάκος βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε εκατοντάδες πολεμικές αποστολές, στα μέτωπα της Βορείου Αφρικής, της Μεσογείου, της Ιταλίας, της Γιουγκοσλαβίας και του Αιγαίου. Όπως εξηγεί και ο ίδιος στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του “Η τελευταία αποστολή“, όλα ξεκίνησαν με το βροντερό ΟΧΙ.

Πως περιγράφει την ημέρα έναρξης του πολέμου:

“Βρισκόμουν Ίκαρος του Τατόι το βράδυ εκείνο και μαζί με τους συμμαθητές μου παραμείναμε άγρυπνοι, σε επιφυλακή, όλη τη νύχτα, μέσα στα προστατευτικά ορύγματα της Σχολής. Ενώ το τελεσίγραφο έληγε στις 6.00, στις 5.00 τα ξημερώματα δεχτήκαμε τις πρώτες βόμβες των ιταλικών αεροπλάνων, τα οποία προφανώς είχαν ξεκινήσει απ’ τα ιταλικά αεροδρόμια τουλάχιστον δύο ώρες νωρίτερα. 

Διαβάστε ακόμα: Η εκδίκηση των ελλήνων αεροπόρων για τις σφαγές των Γερμανών στην Κρήτη. Η παράτολμη επιδρομή και η θυσία του αεροπόρου Αθανασάκη που πέταξε με βλάβη στο Hurricane 

 Με τις πρώτες, όμως, εκρήξεις των ιταλικών βομβών ακούστηκαν και οι κωδωνοκρουσίες των εκκλησιών και τα σαλπίσματα των στρατώνων. Ήταν το εγερτήριο πρόσταγμα των προγόνων: 

Ίτε παίδες Ελλήνων. Νυν υπέρ πάντων αγών.”

Οι Έλληνες αεροπόροι ρίχτηκαν με αυταπάρνηση στη μάχη για την ελευθερία. Πολλοί από αυτούς έπεσαν νεκροί από ιταλικά και γερμανικά βομβαρδιστικά που ήταν τεχνολογικά ανώτερα των ελληνικών.

Ο τραγικός Απρίλης

Στις 15 Απριλίου του 1941, η Ελληνική Αεροπορία διέκοψε την εμπλοκή της στον ελληνικό εναέριο χώρο. Οι δόκιμοι πιλότοι βρίσκονταν εκείνη την ημέρα στο Άργος.

“Πριν ακόμα ολοκληρωθεί η εκπαίδευσή μας, λάβαμε διαταγή να εγκαταλείψουμε”, περιγράφει ο. κ. Χατζηλάκος. Το σχέδιο ήταν να συμπτυχθούν οι ελληνικές και οι συμμαχικές δυνάμεις προς τα νότια.

“Φτάσαμε στην Κρήτη. Όλοι μας άγρυπνοι και νηστικοί. Στο λιμάνι της Σούδας, με τρόμο βλέπαμε τα Ιταλικά βομβαρδιστικά και τα Γερμανικά αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως, να βομβαρδίζουν και να βουλιάζουν καράβια αγκυροβολημένα δίπλα μας”.

Σε λιγότερο από ένα μήνα, οι Ίκαροι σάλπαραν για την Αίγυπτο.

“Πρώτη είδηση, πριν ακόμα αποβιβαστούμε, ήταν πως οι Γερμανοί, ξεκίνησαν την απόβαση στρατευμάτων στην Κρήτη, από θάλασσα και από αέρα.. Το καράβι μας ήταν το τελευταίο που μόλις είχε προφθάσει να αποπλεύσει το προηγούμενο βράδυ”.

“Πήγαιναν τέσσερα αεροπλάνα και γύριζαν δύο”

Τον Φεβρουάριο του 1943 τοποθετήθηκε στη 336η Μοίρα Διώξεως, η οποία “πετούσε” αεροσκάφη «Hurricane». Αυτή ήταν μία από τις τρεις μάχιμες μονάδες, που αποτελούσαν την ανασυγκροτηθείσα στο εξωτερικό μάχιμη αεροπορία. Εξορμούσε στα παράλια της Βορείου Αφρικής και ύστερα σε όλη τη Μεσόγειο ενώ συμμετείχε σε επιχειρήσεις στην κατεχόμενη Κρήτη.

Ο Κωνσταντίνος Χατζηλάκος αναφέρει στο βιβλίο του: 

“Μετρήσαμε δώδεκα νεκρούς σε ένα σύνολο είκοσι χειριστών, που είχε κατά μέσο όρο η κάθε Μοίρα. Απώλειες 60% σε ένα επτάμηνο. Αναλογιζόμασταν, ήταν δυνατόν μέσα σε τόσους μήνες απ’ το ξεκίνημά της, η Μοίρα μας να έχει χάσει πάνω απ’ τους μισούς; Ακόμα και στη Μάχη της Αγγλίας δεν είχαν ακουστεί τέτοιες στατιστικές”.

Την περίοδο που η Μοίρα του κ. Χατζηλάκου εφορμούσε εναντίον συγκεκριμένων γερμανικών στόχων στην Κρήτη, οι νεκροί αυξάνονταν.

“Πήγαιναν δύο αεροπλάνα και γύριζε ένα. Πήγαιναν τέσσερα και γύριζαν δύο. Μια μέρα πήγαν τέσσερα και δεν γύρισε κανένα!”

Επιστροφή

Ο κ. Χατζηλάκος επέστρεψε με την Μοίρα του στην Αθήνα, στις 14 Νοεμβρίου του 1944. “Από τους 22 χειριστές που επανδρώσαμε την 336η Μοίρα τον Φεβρουάριο του 1943, επιστρέψαμε μόνον επτά. Από τους 40 συμμαθητές μου γυρίσαμε οι μισοί” είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ ΜΠΕ.

Την περίοδο 1945-1967 διετέλεσε εκπαιδευτής σε στρατιωτικές σχολές καθώς και διοικητής μεγάλων αεροπορικών μονάδων και διευθυντής επιχειρήσεων σε στρατηγεία του ΝΑΤΟ. Το 1964-1967 ήταν ακόλουθος άμυνας στην ελληνική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον. Αποστρατεύτηκε τον Απρίλιο του 1967, πιστός στο Σύνταγμα, λόγω της αντίθεσής του με την χούντα των συνταγματαρχών.

Στη συνέχεια εργάστηκε για εννέα χρόνια ως διευθυντικό στέλεχος στη Χαλυβουργική και από το 1978-1997 ήταν τεχνικός σύμβουλος της Mc Donnell Douglas Corporation. Από το 2006 είναι εφευρέτης του «TRITON», του ελληνικού Μετατροπέα Κυματικής Ενέργειας σε ηλεκτρισμό. Ως βετεράνος πιλότος είναι πρόεδρος του συνδέσμου παλαιμάχων αεροπόρων της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας.

Στο ενεργητικό του μετρά πάνω από 200 πολεμικές αποστολές με αεροσκάφη «Hurricane» και «Spitfire». Για την δράση του αυτή του απονεμήθηκαν δέκα πολεμικά παράσημα. «Έφυγε» από τη ζωή τον Νοέμβριο 2022 σε ηλικία 102 ετών.

_{Αντλήθηκαν πληροφορίες από: “Η τελευταία αποστολή“, ΑΠΕ ΜΠΕ}

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Το δικαστικό θρίλερ με τους Έλληνες αεροπόρους που καταδικάστηκαν σε θάνατο ως κατάσκοποι. Η σκευωρία, η αμνήστευση και η πικρή δικαίωση