Ήταν ο Ντίσνεϊ αντισημίτης και θαυμαστής του ναζισμού; Η συμπάθειά του στην προπαγανδίστρια του Χίτλερ και το κυνήγι των κομμουνιστών

Ο «κομμουνιστής» Γκούφι

Ο Αρτ Μπάμπιτ, δημιουργός του Γκούφι και στενός συνεργάτης του Ντίσνεϊ, ήταν Εβραίος και είχε κατηγορήσει δημοσίως το αφεντικό του για τη φιλοναζιστική του στάση.

Είχε δει τον Ντίσνεϊ να πηγαίνει σε συναντήσεις της οργάνωσης «Γερμανο-Αμερικάνικη Ζώνη», η οποία είχε πολύ θετική στάση υπέρ του ναζιστικού κινήματος. Ιδρυτής της οργάνωσης ήταν ο Γερμανός Φριτζ Κουν, ο οποίος ήταν γνωστός θαυμαστής του Χίτλερ. Λέγεται ότι ο Ντίσνεϊ είχε αρκετά στενές επαφές μαζί του.

Βέβαια, ο Μπάμπιτ είχε κι άλλους λόγους να ταχθεί εναντίον του αφεντικού του. Το 1941, ο Μπάμπιτ είχε ηγηθεί της απεργίας των εργαζομένων της Ντίσνεϊ.

Ο Ντίσνεϊ μπορεί να μην ήταν αντισημίτης, αλλά ήταν σίγουρα αντικομμουνιστής. Ήταν μέλος της οργάνωσης «Συμμαχία του Κινηματογράφου για τη Διατήρηση του Αμερικανικού Ιδεώδους», που είχε σαφή αντικομμουνιστική δράση.

Ο Ντίσνεϊ ένιωσε ότι ο Μπάμπιτ τον είχε προδώσει, όταν ξεκίνησε την απεργία και του έδωσε τον χειρότερο χαρακτηρισμό που μπορούσε να σκεφτεί, δηλαδή ότι ήταν κομμουνιστής. Μετά το τέλος της απεργίας, ο Ντίσνεϊ αναγκάστηκε να επαναπροσλάβει τον Μπάμπιτ, αλλά το έκανε με βαριά καρδιά.

Ο Ντίσνεϊ θαυμαστής του ναζιστικού προπαγανδισμού

Το 1938, ο Ντίσνεϊ είχε συναντήσει τη Λένι Ρίφενσταλ. Η Ρίφενσταλ ήταν Γερμανίδα σκηνοθέτης, της οποίας τα πρωτοποριακά ντοκιμαντέρ εξυμνούσαν το ναζιστικό κίνημα. Έψαχνε δουλειά στο Χόλιγουντ εκείνη την εποχή, αλλά κανείς δεν τη δεχόταν, επειδή έφερνε μαζί της το στίγμα του ναζισμού και της προπαγάνδας που είχε κάνει υπέρ του Χίτλερ.

Ο Ντίσνεϊ, όχι μόνο δέχτηκε να τη συναντήσει, αλλά της ομολόγησε ότι θαύμαζε πολύ τη δουλειά της. Της είχε πει, μάλιστα, ότι θα τη προσλάμβανε σίγουρα, αν δεν φοβόταν ότι η πρόσληψή της θα προκαλούσε το μένος πολλών συνεργατών του.

Βέβαια, είναι πολύ πιθανό ο Ντίσνεϊ να διατηρούσε κάποιες σχέσεις με τη Γερμανία, ελπίζοντας ότι θα διανείμει κι εκεί τις ταινίες του.

Πολλοί υποστηρικτές του Ντίσνεϊ λένε ότι ο θαυμασμός του δεν αφορούσε τη θεματολογία των έργων της, αλλά την πολύ πρωτοποριακή τεχνική της. Άλλωστε την εποχή που τη γνώρισε ο Ντίσνεϊ, είχε κυκλοφορήσει η ταινία της «Ολύμπια», που δεν είχε τόσο έντονο αντισημιτικό μήνυμα, όσο τα μετέπειτα έργα της.

Είναι, επίσης, πολύ πιθανό, ο Ντίσνεϊ να μη γνώριζε καν τις πεποιθήσεις της Ρίφενσταλ, αφού ο ίδιος δεν ασχολούταν καθόλου με τις πολιτικές εξελίξεις εκείνη την εποχή.

Ο «εβραίος» Κακός Λύκος

Υπήρχε μια τάση της Ντίσνεϊ να κοροϊδεύει τα εβραϊκά στερεότυπα σε ταινίες της. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή στην ταινία «Τα Τρία Γουρουνάκια», όπου ο κακός λύκος είναι ντυμένος με εβραϊκή περιβολή.

Όταν κυκλοφόρησε η ταινία, προκάλεσε αντιδράσεις κι ο Ντίσνεϊ αναγκάστηκε να αλλάξει την εμφάνιση του λύκου, ο οποίος έγινε ένας απλός πλασιέ. Γενικά ο αντισημιτισμός του δεν έχει αποδειχθεί με αδιάσειστα τεκμήρια, αλλά υπάρχουν πολλές ενδείξεις.

Η συμπάθειά του προς τον ναζισμό και να υπήρξε θα καταχωνιάστηκε, όταν η Αμερική μπήκε στο πόλεμο μετά την τραγωδία του Περλ Χάρμπορ.

Στην περίπτωσή του μπορεί να μη βλέπει κανείς τη φωτιά, αλλά σίγουρα υπάρχει καπνός…

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Τα υπόγεια καμαρίνια της Ντίσνεϋλαντ, όπου ο Μίκι Μάους έκανε τσιγάρο. Τα τούνελ δημιούργησε ο Ντίσνεϋ για να προστατέψει το παραμυθένιο μυστικό του…