Η ιστορική επίσκεψη του Γκαγκάριν στην Αθήνα και η “αποθέωση” του Μ. Γλέζου. Η συνάντηση με τον Καραμανλή και το σύνθημα υποστηρικτών της ΕΔΑ, που φώναζαν στα ρωσικά “Σώσε την Ελλάδα. Σώσε μας”

Τον Φεβρουάριο του 1962, ο πρώτος και θρυλικός αστροναύτης της Σοβιετικής Ένωσης, υποσμηναγός Γιούριν Γκαγκάριν, επισκέφθηκε για λίγες μέρες την Ελλάδα.

Μετά από πολύωρη βόλτα στον αέρα, λόγω αυξημένης κίνησης αεροσκαφών, το αεροπλάνο των τσεχοσλοβακικών αερογραμμών που τον μετέφερε, προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.

Ο Γκαγκάριν δεν πίστευε στα μάτια του.

Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να υποδεχθεί τον διάσημο αστροναύτη, ο οποίος είχε δει πρώτος τη γη από ψηλά. Δεν περίμενε τόσο μαζική και εγκάρδια υποδοχή.

Η θερμή υποδοχή και το πρόγραμμα του αστροναύτη

Μεταξύ των συγκεντρωμένων και πολλά μέλη της Ένωσης Δημοκρατικής Αριστεράς.

Όταν αντίκρισαν τον Σοβιετικό, τα μέλη της ΕΔΑ άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά στα ρώσικα «Σώσε την Ελλάδα, σώσε μας».

Στη φωτογραφία φαίνεται η υποδοχή ήρωα, που επεφύλαξαν για αυτόν οι Έλληνες.

Το αυτοκίνητο που τον μετέφερε κινούνταν μετά βίας, εξαιτίας των ένθερμων θαυμαστών του που το είχαν περικυκλώσει, ενώ ο Γκαγκάριν μοίραζε απλόχερα χειραψίες και χαμόγελα.

“Η υπ’ αριθμόν 94327 αμερικανική Κάντιλακ ήταν διακοσμημένη με μια γιρλάντα από κόκκινα γαρύφαλλα.

Το ανοικτό αυτοκίνητο ήταν στολισμένο σαν σε γάμο.Το ίδιο κόκκινο γαρύφαλλο κρατούσαν όλα τα μέλη των οικογενειών των διπλωματικών και προξενικών υπαλλήλων των χωρών του Παραπετάσματος», έγραφαν οι εφημερίδες.

Η πρώτη του στάση ήταν στο Σύνταγμα, για να δει το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη.

Εκεί, μεταξύ του πλήθους, τον περίμεναν πάλι στελέχη της ΕΔΑ, που ξαναφώναξαν στα ρωσικά το ίδιο σύνθημα.

Η αστυνομία αντέδρασε άμεσα και ακολούθησαν μικρής έκτασης επεισόδια.

Το μεσημέρι το πέρασε στο σπίτι του Σοβιετικού Επιτετραμμένου, όπου θα έμενε και ο ίδιος.

Έπρεπε να φρεσκαριστεί, γιατί η συνάντηση που θα ακολουθούσε ήταν σημαντική.

Στις πρώτες του δηλώσεις έλεγε, ότι θα ξαναπετούσε, μόνο αν ήταν να πάει πιο μακριά από το διάστημα και ότι θαύμαζε τους Αμερικανούς συναδέλφους του.

Για την ουλή στο φρύδι του διαβεβαίωνε, ότι την είχε αποκτήσει στη Γη.

Το απόγευμα της 13ης Φεβρουαρίου βρέθηκε στο πολιτικό γραφείο του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος τον υποδέχθηκε με θερμό τρόπο.

Φυσικά, τη συνάντηση δεν κάλυψαν μόνο τα ΜΜΕ, αλλά και κινηματογραφιστές.

Ο Γκαγκάριν δεν έχασε ούτε λεπτό στην Αθήνα.

Επισκέφθηκε την Ακαδημία Αθηνών, το Αστεροσκοπείο, το Αρχαιολογικό Μουσείο και τον Δήμο Αθηναίων, όπου έγινε επίτιμος πολίτης.

Στη δεξίωση της Μεγάλης Βρετανίας παρευρέθησαν 3 χιλιάδες άτομα, ενώ στη δεξίωση της πρεσβείας οι καλεσμένοι ήταν λιγότεροι.

Ανάμεσά τους, οι κ.κ Αβέρωφ, Μακρής, Παπανδρέου, Ευταξίας, Βενιζέλος, Μαρκεζίνης και Πασαλίδης.

Σε κάθε βήμα του Σοβιετικού αστροναύτη ήταν από πίσω τα στελέχη της ΕΔΑ, όπου φώναζαν «σώσε μας» και έτρεχαν να ξεφύγουν από την αστυνομία.

Στην Ακρόπολη γνώρισε και τον Μανώλη Γλέζο. Όχι δια ζώσης, αλλά από μια κυρία που τον πλησίασε και του μίλησε ρώσικα.

Αυτός, κρατώντας ένα κλαδί ελιάς στο χέρι, την άκουσε με προσοχή.

Οι παριστάμενοι άκουσαν και ξεχώρισαν ανάμεσα στα ρώσικα τις λέξεις «Μανώλης Γλέζος».

Του έδειχνε προς την κατεύθυνση του ιστού, όπου κατέβασε την σβάστιγκα.

Λίγο πιο κει του μιλούσε για την τρύπα, από την οποία έφτασε στην Ακρόπολη και ο Γκαγκάριν ρωτούσε για να μάθει περισσότερα.

Η αντίδραση της δεξιάς

«Ευάριθμοι κομμουνισταί ιστάμενοι προ των προπυλαίων ήρχιζαν να κραυγάζουν ρυθμικά Ειρήνη Αμνηστία.

Η σκηνοθεσία είχε πετύχει. Ο “ήρωας” Γλέζος είχε τιμηθεί από τον Γιούρι Γκαγκάριν» έγραφαν σκωπτικά ορισμένες αντικομμουνιστικές εφημερίδες της εποχής.

Στις συνεντεύξεις που έδωσε, πάντως, ήταν πολύ ευγενής και προσεκτικός, ενώ μιλούσε με θερμά λόγια για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της.

Απάντησε διεξοδικά σε όλες τις επιστημονικές ερωτήσεις και έλυσε πολλές απορίες. Τα σημαντικότερα που είπε ήταν:

“Εγώ θα καλούσα τους ανθρώπους να πετάξουν στο διάστημα και να δουν πόσο όμορφη είναι η γη μας. Θα έλεγα: άνθρωποι κοιτάξτε με ειλικρίνεια ο ένας τον άλλον στα μάτια, σφίξτε τα χέρια και ζήστε με αγάπη και ειρήνη. Ο τόπος φτάνει για όλους εδώ στη γη και τα αγαθά της φτάνουν για όλους. Όποιος νιώθει ότι δεν τον χωράει η Γη, ας περάσει στο διάστημα”.

Για τον σκοπό της πτήσης:

“Δεν ήταν στρατιωτικός. Επειδή επελέγην στρατιωτικός, η κοσμική πτήση δεν είχε στρατιωτικό χαρακτήρα. Ήταν επιστημονικού και ειρηνικού χαρακτήρα. Στο διαστημόπλοιο δεν υπήρχε όργανο αναγνωρίσεως ή ανιχνεύσεως, προς εξυπηρέτηση οιουδήποτε στρατιωτικού σκοπού”.

Πριν ο αστροναύτης αναχωρήσει για την Κύπρο, τον πήγαν για φαγητό στο Λιόπεσι.

Επιτέλους, ο άνθρωπος μετά από τόσες προσφωνήσεις, λόγους, τιμές, δεξιώσεις, ξεναγήσεις, βραβεύσεις, χειροκροτήματα, φωτογραφίες, χειραψίες, γνωριμίες και αυτόγραφα, θα «γευόταν» και λίγο την άλλη Ελλάδα, του καλού φαγητού και της παρέας.

Έφαγε μανιωδώς κοκορέτσι, σε μια ταβέρνα με λίγα άτομα, έκανε «παπάρες» στο λάδι της σαλάτας, τσούγκρισε και ήπιε πολύ κρασί. Προτού αναχωρήσει για το αεροδρόμιο, τον έβαλαν και χόρεψε και ένα καλαματιανό.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η επίσκεψη του Γκέμπελς στην Αθήνα το 1936. Η υποδοχή του από τον Μεταξά και οι δηλώσεις του: «Ένας αποφασισμένος κομμουνιστής αξίζει δέκα αναποφάσιστους αστούς»…