“Ιπτάμενες Τίγρεις”. Τα μαχητικά με τα «σαγόνια του καρχαρία», που είχαν βάση την Κίνα. Οι πιλότοι ταξίδεψαν ως εκεί προσποιούμενοι τους ηθοποιούς και τους ακροβάτες

Οι «Ιπτάμενες Τίγρεις» αποτέλεσαν μια ισχυρή ένεση ηθικού για τους Αμερικανούς στις απαρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στα πρώτα χρόνια του πολέμου, μια μικρή ομάδα πιλότων, ονόματι «Οι Τρεις Άνδρες Σε Ένα Ιπτάμενο Τραπέζι»  πολεμούσε τους Ιάπωνες με βάση την Κίνα, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη επιτυχία.

Εμπνευστής της μονάδας ήταν ο απόστρατος λοχαγός του αμερικανικού στρατού, Κλαιρ Λη Σενώ.

Ο Σενώ πολεμούσε στο Πλευρό των Κινέζων, υπό τον Τσανγκ Κάι Σεκ, τον μετέπειτα μεγάλο αντίπαλο του Μάο, ενώ λέγεται ότι είχε καταρρίψει 67 ιαπωνικά αεροσκάφη, αποσπώντας αμοιβή που άγγιζε το ποσό των 1000 δολαρίων για το καθένα από αυτά.

Ο Σενώ θεωρείτο θρύλος, αλλά υπάρχει η πιθανότητα τα στοιχεία να είναι υπερβολικά.

Η αγορά 100 καταδιωκτικών και η στρατολόγηση πιλότων και τεχνικών

Βασικός σκοπός του Σενώ ήταν η ενίσχυση της Κινεζικής Αεροπορίας με άνδρες και αεροπλάνα από το εξωτερικό. Το 1941 ο Σεκ τον έστειλε στις ΗΠΑ, για την ανεύρεση των κατάλληλων αεροσκαφών και του έδωσε 9 εκατομμύρια δολάρια για την αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού. Στην Ουάσινγκτον ο Σενώ πήγε να δει από κοντά τα αμερικανικά «P – 40», τα λεγόμενα «Γεράκια».

Η κινεζική αντιπροσωπεία κατάφερε να αγοράσει 100, αλλά παραδόθηκαν χωρίς οπλισμό. Η τοποθέτηση του έγινε όταν έφτασαν στην Κίνα και συνήθως αποτελείτο από από 2 πυροβόλα πάνω από τον κινητήρα και 4 πολυβόλα στις πτέρυγες.

Μετά την ανεύρεση των 100 καταδιωκτικών, ο Σενώ στράφηκε στην στρατολόγηση των πιλότων καθώς και των τεχνικών, που θα προέρχονταν από την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία.

Τα κίνητρα ήταν ιδιαιτέρως ικανοποιητικά, αφού ο μισθός ανερχόταν σε 600 δολάρια για κάθε ιαπωνικό αεροσκάφος που θα κατάφερναν να εξολοθρεύσουν.

Μέχρι τον Ιούνιο του 1941, είχαν στρατολογηθεί οι «100 καλύτεροι πιλότοι», και 150 τεχνικοί.

Η άφιξη στην Κίνα και η επίπονη εκπαίδευση

Οι πιλότοι επιβιβάστηκαν σε ολλανδικά πλοία για να ταξιδέψουν στην Κίνα. Για να αποκρύψουν τον πραγματικό τους σκοπό, δήλωσαν πως είναι τουρίστες, ηθοποιοί, ακόμα και ακροβάτες.

Τα πρώτα αεροσκάφη έφτασαν στην περιοχή Ραγκούν τον Μάιο του 1941 και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο αεροδρόμιο του Μινγκάλαντον για να συναρμολογηθούν..

Σε λίγους  μήνες, οι «Ιπτάμενες Τίγρεις» θα έγραφαν τη δική τους ιστορία στον πόλεμο.

Η εκπαίδευση των πιλότων ήταν επίπονη και γινόταν κάτω από άθλιες συνθήκες. Η ζέστη, η υγρασία, τα κουνούπια, ο πυρετός  και η δυσεντερία ήταν επικίνδυνοι αντίπαλοι. Παρά τις δυσκολίες, έμαθαν να αποφεύγουν την κλειστή αερομαχία με τα ιαπωνικά μαχητικά και να χρησιμοποιούν τη λεγόμενη τακτική «χτύπα και φύγε».

Τα σαγόνια του Καρχαρία

Καθώς η μονάδα άρχισε να μορφοποιείται, οι πιλότοι αναζητούσαν ένα χαρακτηριστικό για τα αεροσκάφη τους. Τελικά επιλέχθηκαν τα περίφημα «σαγόνια του καρχαρία» που προκαλούσαν την αρνητική ψυχολογία του αντιπάλου και  κόσμησαν  τα ρύγχη των αεροπλάνων.

Οι πιλότοι πήραν την ονομασία «Άγγελοι της Κόλασης».

Η επίδοση των «Ιπτάμενων Τίγρεων»

Τα αποτελέσματα των «Ιπτάμενων Τίγρεων» υπήρξαν εντυπωσιακά στον πόλεμο, καθώς κατέρριψαν ή κατέστρεψαν στο έδαφος 296 ιαπωνικά μαχητικά, ενώ σκοτώθηκαν περίπου 1000 Ιάπωνες πιλότοι και αξιωματικοί.

Ωστόσο, οι Ιάπωνες υποστηρίζουν ότι έχασαν συνολικά 230 αεροσκάφη και 400 αεροπόρους.

Οι «Ιπτάμενες Τίγρεις» διαλύθηκαν τον Ιούλιο του 1942.

Ο Σενώ πέθανε το 1958 από καρκίνο στον πνεύμονα. Ο ιδρυτής  των «Ιπτάμενων Τίγρεων» είναι ο μοναδικός δυτικός για τον οποίον έχει τοποθετηθεί προτομή στην πρωτεύουσα της Ταϊβάν, για τη συνολική προσφορά του, ενώ ο τάφος του στο Άρλινγκτον είναι ο μόνος με κινέζικη επιγραφή

Αντλήθηκε υλικό από το περιοδικό «Στρατιωτική Ιστορία», εκδόσεις «Γνώμων Εκδοτική»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Αυτά είναι τα φονικά αερόστατα των Ιαπώνων που διέσχιζαν τον Ειρηνικό και έριχναν βόμβες στην Αμερική. Οι ΗΠΑ απέκρυψαν τις απώλειες που είχαν και οι βομβαρδισμοί σταμάτησαν ως αποτυχημένοι…

Οι σοβιετικές πιλότοι, που κατατάχθηκαν με άδεια του Στάλιν. Πετούσαν με παλιά αεροπλάνα αλλά είχαν γίνει ο φόβος των γερμανών που τις ονόμασαν «μάγισσες της νύχτας»…