Υπήρξε ή δεν υπήρξε ο Σαίξπηρ; Ο Φρόυντ, ο Τσάπλιν, ο Μαρκ Τουέιν και ένα μεγάλο κίνημα αμφισβητούν την αυθεντικότητα του έργου του. Μια “θεωρία συνωμοσίας” με σαιξπηρικά επιχειρήματα

Τι κοινό είχε ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρόυντ, με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Μαρκ Τουέιν;

Κανείς τους δεν πίστευε ότι ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν ο πραγματικός συγγραφέας των διάσημων θεατρικών έργων.

Η θεωρία έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο και αριθμεί εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές.

Έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία που αναλύουν την υπόθεση και δίνουν τη δική τους ερμηνεία για την πραγματική ταυτότητα του συγγραφέα.

Έχουν κυκλοφορήσει ακόμα και ταινίες, όπως το «Anonymous» του Roland Emmerich, που προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 2011.

Ελάχιστα στοιχεία είναι γνωστά για τη ζωή του Σαίξπηρ, πέρα από τη γέννηση, τον γάμο και τον θάνατό του.

Δεν έχει σωθεί κανένα χειρόγραφο έργο, εκτός από έξι υπογραφές.

Βέβαια καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του και για δύο αιώνες αφού πέθανε, κανείς δεν αμφισβήτησε ότι ήταν ο πραγματικός συγγραφέας των έργων.

Η πρώτη φορά που αμφισβητήθηκε η ταυτότητα του συγγραφέα ήταν το 1848.

Ο νεαρός Αμερικάνος ακαδημαϊκός, Σάμιουελ Σμάκερ, θέλοντας να εκφράσει τον θυμό του με όσους αμφισβητούσαν την ύπαρξη του Χριστού, έγραψε:

«Με τον ίδιο τρόπο που κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Χριστός δεν υπήρξε ποτέ, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι δεν υπήρξε κι ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ».

Βέβαια ο Σμάκερ δεν είχε καμία πρόθεση να αποδείξει κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως, χρησιμοποίησε τον Σαίξπηρ ως μία ιστορική βεβαιότητα για να δείξει πόσο ανόητοι φάνταζαν αυτοί που δεν πίστευαν στον Χριστό.

Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν αγράμματος

Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ γεννήθηκε το 1564 στο Στράτφορντ Απόν Έιβον, μία περιοχή της Αγγλίας που φημιζόταν κυρίως για τα πρόβατά της και όχι για την κουλτούρα της.

Ο πατέρας του κατασκεύαζε γάντια και παντρεύτηκε μία αρκετά ευκατάστατη νεαρή, την Μαίρη Άρντεν.

Μετά  τη γαμήλια τελετή υπέγραψαν τα πρακτικά με ένα σταυρό, όπως έκαναν όλοι οι αναλφάβητοι.

Ωστόσο, ο μικρός Γουίλιαμ στάθηκε εξαιρετικά τυχερός.

Λίγο πριν τη γέννησή του, δημιουργήθηκε ένα καινούριο δημόσιο σχολείο, που απείχε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο απ’ το σπίτι του.

Δεν υπάρχει όμως κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει ότι ο Σαίξπηρ μαθήτευσε εκεί.

Οι λίστες με τους μαθητές έχουν εξαφανιστεί και οι «Αντι-Στρατφορντιστές», όπως αποκαλούνται οι υποστηρικτές της θεωρίας, πιστεύουν ότι ο Σαίξπηρ δεν πήγε ποτέ στο σχολείο και δεν έμαθε να γράφει!

Η μυστήρια εξαφάνιση της λίστας αποδίδεται στον πραγματικό συγγραφέα των έργων, που προσπάθησε να αποκρύψει τον αναλφαβητισμό του Σαίξπηρ από τον κόσμο.

Οι ελάχιστες υπογραφές του, που έχουν σωθεί σε έγγραφα, δεν βοηθούν την κατάσταση.

Υπάρχουν μόνο έξι υπογραφές του Σαίξπηρ και κάθε μία, έχει γραφτεί με διαφορετική ορθογραφία, ενώ ο γραφικός του χαρακτήρας είναι δυσανάγνωστος.

Είναι πολύ πιθανό, υποστηρίζουν οι Αντι-στρατφορντιστές, ότι είχε μάθει να «ζωγραφίζει» τα γράμματα της υπογραφής του, χωρίς όμως να γνωρίζει γραφή.

Το ίδιο φαίνεται να έκανε και η μία απ’ τις κόρες του, η Σουζάνα, δύο υπογραφές της οποίας, παρουσιάζουν ομοιότητες με του πατέρα της.

Η άλλη του κόρη, η Τζούντιθ, υπέγραφε με σταυρό, όπως όλοι οι αναλφάβητοι της εποχής.

«Είναι δυνατόν τα παιδιά του μεγαλύτερου συγγραφέα της Βρετανίας να μην γνωρίζουν γραφή κι ανάγνωση;» αναρωτιούνται οι Αντι-στρατφορντιστές.

Η «κοινή» καταγωγή του Σαίξπηρ

Ο Σαίξπηρ είχε λάβει πολύ ταπεινή μόρφωση και δεν είχε καμία συγγένεια με λόρδους και αριστοκράτες.

Ακόμα και όταν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και εργαζόταν ως ηθοποιός, δεν υπάρχει κανέναν στοιχείο που να αποδεικνύει ότι είχε επαφές με τις ανώτερες τάξεις.

Όμως τα περισσότερα έργα του αφορούν βασιλιάδες, λόρδους και πολιτικά δρώμενα σε μακρινές χώρες, στις οποίες δεν είχε ταξιδέψει ποτέ.

Οι Αντι-στρατφορντιστές θέτουν το εξής ερώτημα: «Πώς γίνεται ένας Βρετανός με τόσο ταπεινή καταγωγή, να γνωρίζει τις εθιμοτυπίες, τον τρόπο ομιλίας, τις σκέψεις, τις συνήθειες και τα προβλήματα των αριστοκρατών;»

Η διαθήκη και ο θάνατος

Ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ πέθανε στις 23 Απριλίου του 1616, σε ηλικία 52 ετών.

Στη διαθήκη του, την οποία έγραψε ο δικηγόρος του, δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά στη βιβλιοθήκη του ή σε κάποιο έργο του.

Στα έργα του, ο Σαίξπηρ συμπεριέλαβε πληροφορίες σχετικά με τα μαθηματικά, την αστρολογία, τη βοτανολογία, λέξεις από τα ιταλικά, τα γαλλικά και τα λατινικά, γεωγραφικές πληροφορίες μακρινών χωρών.

Λογικά, θα έπρεπε να είχε συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό βιβλίων, που εκείνη την εποχή κόστιζαν πολύ ακριβά.

Κι όμως, δεν αναφέρει ούτε μία φορά τα πολύτιμα βιβλία στη διαθήκη του.

Ούτε βέβαια βρέθηκε ποτέ μία τέτοια βιβλιοθήκη στο πατρικό του σπίτι.

Αν όχι από βιβλία, από πού απέκτησε όλες αυτές τις γνώσεις ο Σαίξπηρ;

Σύμφωνα με τον συγγραφέα Μαρκ Τουέιν, ακόμα ένα στοιχείο που αποδεικνύει τη θεωρία, είναι η παντελής αδιαφορία του κόσμου για τον θάνατό του Σαίξπηρ.

Όταν πέθαναν άλλοι μεγάλοι συγγραφείς και φιλόσοφοι της εποχής, όπως ο Φράνσις Μπέικον, ο Μπεν Τζόνσον κι ο Κρίστοφερ Μάρλοου, δημοσιεύτηκαν θρήνοι στις εφημερίδες, πλήθη συγκεντρώθηκαν στις κηδείες και τα νέα του θανάτου ταξίδεψαν σε όλη τη χώρα.

Αν και τα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ ήταν φοβερά αγαπητά και η αξία του συγγραφέα είχε αναγνωριστεί από τους σύγχρονούς του, κανείς δεν ασχολήθηκε με τον θάνατό του.

Ούτε καν οι συγχωριανοί του από το Στράτοφορντ Απόν Έιβον.

Ποιος ήταν ο πραγματικός «Σαίξπηρ» και γιατί κρυβόταν;

Οι πιθανοί «Σαίξπηρ» είναι δεκάδες, αλλά τρία ονόματα έχουν επικρατήσει.

Πρόκειται για τον δικηγόρο, συγγραφέα και φιλόσοφο Φράνσις Μπέικον, τον επίσης θεατρικό συγγραφέα Κρίστοφερ Μάρλοου και τον Κόμη της Οξφόρδης, Έντουαρντ ΝτεΒίρ.

Και οι τρεις είχαν λάβει εξαιρετική μόρφωση, είχαν πολύ στενές σχέσεις με τους αριστοκρατικούς κύκλους της Βρετανίας και φημίζονταν για τη δεινότητά τους στον γραπτό λόγο.

Άλλωστε ο Μάρλοου ήταν διάσημος θεατρικός συγγραφέας και «ανταγωνιστής» του Σαίξπηρ.

Γιατί όμως να ήθελε κάποιος να κρύψει, ότι ήταν ο πραγματικός συγγραφέας τόσο καταξιωμένων έργων;

Σύμφωνα με τους Αντι-στρατφορντιστές, ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ χρησιμοποιήθηκε ως «βιτρίνα», έτσι ώστε ο πραγματικός συγγραφέας να αποφύγει την τιμωρία που θα του επέβαλε σίγουρα η βασίλισσα Ελισάβετ.

Η λογοκρισία της εποχής ήταν εξαιρετικά σκληρή.

Οποιοσδήποτε τολμούσε να μιλήσει εναντίον της βασίλισσας ή του Θεού, τιμωρούνταν με βασανιστήρια και θάνατο.

Ο θεατρικός συγγραφέας Τόμας Κιντ βασανίστηκε και εκτελέστηκε, γιατί το έργο του θεωρήθηκε βλάσφημο και αιρετικό.

Ο Κρίστοφερ Μάρλοου κινδύνευσε να εκτελεστεί, αλλά πέθανε πριν βγει η τελική απόφαση.

Πολλοί άλλοι συγγραφείς συνελήφθησαν εξαιτίας των έργων τους, όχι όμως κι ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ.

Δεν τον πείραξε κανείς, ακόμα και όταν ο Λόρδος του Έσεξ επαναστάτησε εναντίον της Ελισάβετ, χρησιμοποιώντας το έργο του Σαίξπηρ «Ριχάρδος Β», για να παρακινήσει τους υποστηρικτές του.

Φυσικά η αμφισβήτηση του συγγραφέα, δεν μπορεί να αποδειχθεί και δεν είναι παρά ένα ακόμη φιλολογικό παιχνίδι, χωρίς νικητή. Άλλωστε η αξία των έργων του άντεξε σχεδόν πέντε αιώνες.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ποια ήταν η πραγματική Οφηλία του Άμλετ; Η τραγωδία που στιγμάτισε τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ και ενέπνευσε την πιο τραγική ηρωίδα του…