Bρήκε την πραγματική του οικογένεια, μετά από 25 χρόνια, με την βοήθεια του Google Earth. Η αδιανόητη “Οδύσσεια” ενός 5χρονου Ινδού που χάθηκε στην Καλκούτα και υιοθετήθηκε στην Αυστραλία

Ένα πεντάχρονο παιδί, ο Σαρού, χάθηκε με το τρένο, στην αχανή Ινδία. Η οικογένειά του τον αναζήτησε αλλά μάταια και το παιδί δεν μπορούσε να προσανατολιστεί. Μετά από 25 χρόνια, με την βοήθεια του Google Earth, κατάφερε να εντοπίσει το χωριό και την οικογένειά του. Πλέον, είναι επιχειρηματίας και ζει στην Αυστραλία όπου μεγάλωσε. Η περιπέτειά του έγινε ταινία.

Ο χαμός του μικρού αγοριού σε τρένο προς την Καλκούτα

Η ιστορία άρχισε τη δεκαετία του 1980, σε μια φτωχή πόλη της Ανατολικής Ινδίας, την Γκανές Ταλάι. Ο πεντάχρονος Σαρού Μπρίρλεϊ,  πήγαινε κάθε μέρα με τον μεγαλύτερο αδερφό του Γκουντού, για να πουλήσουν κλεμμένα κάρβουνα, που έπαιρναν σκαρφαλώνοντας σε τρένα εν κινήσει. Ο μικρός, γεννήθηκε το 1981.

Ο Σαρού, κυρίως καθάριζε πατώματα των τρένων. Ήταν ο τρόπος να βοηθήσουν τη φτωχή μητέρα τους. Ο πατέρας τους είχε εγκαταλείψει τα 4 παιδιά του.

1986. Μια μέρα, ο Σαρού, επειδή ήταν κουρασμένος, περίμενε τον αδερφό του στον σταθμό του τρένου, μέχρι να γυρίσει από την πώληση των κάρβουνων σε μια άλλη πόλη. Επειδή πέρναγε η ώρα και δεν φάνηκε μπήκε σε ένα σταθμευμένο τρένο με την ελπίδα ότι θα τον βρει εκεί.

Ο Σαρού, ταλαιπωρημένος όπως ήταν αποκοιμήθηκε και το τρένο, ξεκίνησε χωρίς να το καταλάβει. Βρέθηκε 1500 μίλια μακριά, στην μεγαλούπολη της Καλκούτας. Το τρένο έκανε κάποιες μικρές στάσεις αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει κάποια πόρτα για να κατέβει.

Η οικογένεια του και η πορεία του αγοριού αργότερα

Ο αδερφός του, τελικά είχε πεθάνει σε δυστύχημα στις ράγες του τρένου. Η μητέρα τους Φατιμά, τους έψαχνε για πολύ καιρό σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, ώσπου ανακαλύφθηκε τελικά το πτώμα του Γκουντού.

‘Ηλπιζε όμως ότι το μικρό της αγόρι ζει και είχε δίκιο. Ο Σαρού κατάφερε να επιβιώσει για δύο βδομάδες στους δρόμους της Καλκούτας, τρώγοντας από τα σκουπίδια. Ένας εργάτης τον βρήκε και του έδωσε στέγη και τροφή αλλά ο Σαρού δεν είχε καλό προαίσθημα και δραπέτευσε.

Τελικά, βρήκε προστασία σε ένα ορφανοτροφείο. Εκεί οι υπεύθυνοι τον φωτογράφισαν και έβαλαν αγγελία στις εφημερίδες. Στο χωριό το όμως είναι ζήτημα πόσοι ήξεραν να διαβάζουν και σίγουρα δεν θα ξόδευαν τα λεφτά τους σε εφημερίδες. Αργότερα, ο Σαρού μεταφέρθηκε σε ένα αστυνομικό τμήμα. Έπειτα, σε ένα κυβερνητικό κέντρο εγκαταλελειμμένων παιδιών. Μετά, στην Ινδική Εταιρεία Χορηγιών και Υιοθεσίας. Εκεί το προσωπικό προσπάθησε να εντοπίσει την οικογένεια του, αλλά ο πεντάχρονος δεν είχε καλή εικόνα για το που ήταν το χωριό του και πρόφερε λάθος την ονομασία του, όπως θα έκανε κάθε παιδί πέντε χρονών.

Τελικά, ένα ζευγάρι Αυστραλών, ενδιαφέρθηκε για την υιοθεσία του Σαρού. Τον μετέφεραν στο σπίτι τους στο Χόμπαρτ της Τασμανίας και μεγάλωσε μαζί τους με αγάπη και ασφάλεια, χωρίς να του λείψει τίποτα. Σπούδασε οικονομικά και απέκτησε έναν θετό αδερφό, επίσης Ινδός.

Ο Σαρού, ζούσε με την ελπίδα ότι κάποτε θα έβρισκε την πραγματική του μητέρα και τα αδέρφια του. Έμαθε αγγλικά και ξέχασε την γλώσσα χίντι.

Η αρχή της αναζήτησης μέσω Google Earth 

Μετά τις σπουδές του, άρχισε σταδιακά μια αναζήτηση για το σπίτι στην Ινδία., Κάποια στιγμή κατάλαβε ότι όχι μόνο πρόφερε λαθος το χωριό του αλλά και το όνομά του που στην πραγματικότητα ήταν Σερού. Στην πραγματικότητα όλες οι πληροφορίες που είχε δώσει κατά την εξαφάνισή του ήταν λάθος.

Ο Σαρού, βασίστηκε στις αόριστες αναμνήσεις που είχε από τον σταθμό στην παιδική του ηλικία.

Με την βοήθεια του λογισμικού της Google Earth και διάφορους μαθηματικούς τύπους δημιούργησε με τους φίλους του, που τον βοηθούσαν στην αναζήτηση, ένα περιορισμένο γεωγραφικό κύκλο  στον οποίο πίστευε ότι ανήκε και το χωριό του.

Με τον ψηφιακό χάρτη της Ινδίας μπροστά του, προσπαθούσε για καιρό να υπολογίσει τις ώρες, την κατεύθυνση και την ταχύτητα που ταξίδευε το τρένο. Έπρεπε το πλαίσιο του χάρτη να γίνεται όλο και πιο περιορισμένο για ακριβέστερη αναζήτηση.

Μετά από τρία χρόνια ψηφιακής αναζήτησης, αποφάσισε να πάει στην Ινδία για επιτόπια έρευνα.

Η λυτρωτική συνάντηση με την μητέρα του 

Ένα βράδυ του 2011, έφτασε στον σταθμό του Μπουχανπούρ που του έφερνε αναμνήσεις. Στη συνέχεια, ανακάλυψε την Κάντγουα, που βρισκόταν νότια του Μπουχανπούρ. Αν και το όνομα της πόλης δεν του θύμιζε κάτι, οι δρόμοι του φαινόνταν γνώριμοι και ακολούθησε τη διαίσθηση του. Βρήκε, ακόμη, μια σελίδα στο Φέισμπουκ από την πόλη, η οποία βοήθησε την έρευνά του.

Το 2012, ο Σαρού, έδειχνε τη φωτογραφία του είχε μπει στην αγγελία στις εφημερίδες.

Με τη βοήθεια των κατοίκων και την τεράστια επιμονή του, κατάφερε να εντοπίσει την μητέρα του και τα άλλα δύο του αδέρφια του. Τη Σεκίλα και τον Καλλού. Η μητέρα του, τον ενημέρωσε για τον χαμό του αδερφού του.

Ο Σαρού, επέστρεψε στην Αυστραλία, που ήταν πια η πατρίδα του. Πλέον, επικοινωνεί τακτικά με την βιολογική του οικογένεια. Η μητέρα του ευγνωμονεί τους αυστραλούς που τον μεγάλωσαν, τον μόρφωσαν και τον έσωσαν από τη φτώχια και την εκμετάλλευση.

Αγόρασε στη μητέρα του ένα σπίτι και την επισκέπτεται.

Η αυτοβιογραφία του σε βιβλίο και η ταινία Lion

Ο Σαρού Μπρίρλεϊ, έγραψε την αυτοβιογραφία του και εκδόθηκε σε βιβλίο το 2013 με τίτλο: “A Long Way Home”.

Το βιβλίο είχε μεγάλη επιτυχία με εκατομμύρια αναγνώστες από όλη την υφήλιο. Περιγράφει τη δοκιμασία του από την αρχή μέχρι το τέλος. Τον χαμό, την υιοθεσία του από την αυστραλιανή οικογένεια και την πορεία αναζήτησης της βιολογικής του οικογένειας.

Το 2016, δημιουργήθηκε και ταινία βασισμένη στο βιβλίο του. Η ταινία ονομάζεται “Lion” σε σκηνοθεσία του Γκαρθ Ντέιβις και με πρωταγωνιστές τους Ντεβ Πάτελ, Νικόλ Κιντμαν, Ντέιβιντ Βενχαμ και Ρούνει Μάρα. Προτάθηκε για βραβείο, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο, σε έξι κατηγορίες.

Ο Ντεβ Πάτελ, ο πρωταγωνιστής που υποδύθηκε τον Σαρού, τον Απρίλιο του 2019, ανακοίνωσε ότι πραγματοποιεί αναζήτηση για τον πατέρα του, εγκατέλειψε την οικογένειά του όταν ήταν και αυτός μικρό παιδί.

Δηλώσεις και σκέψεις του σκηνοθέτη της ταινίας

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ταξίδεψε στην Ινδία, όπου πέρασε αρκετό καιρό τόσο στην Καλκούτα, όσο και στο χωριό του Σαρού. Βρισκόταν στο χωριό όταν η Κάμλα, η βιολογική μητέρα του Σαρού, συνάντησε για πρώτη φορά τη Σου, που υιοθέτησε και μεγάλωσε το γιο της. Η συνάντησή τους ήταν μια αδιανόητη εμπειρία ζωής. Ορισμένες σκηνές της ταινίας, γυρίστηκαν στην μικρή πόλη.

Ο σκηνοθέτης, δήλωσε ότι ήταν σημαντικό να βαδίσει πιστά στα ίδια μέρη που πήγε το μικρό παιδάκι. Περιφέρθηκε μόνος στην πόλη, με την σκέψη ότι ήταν ο πεντάχρονος. Ακολούθησε τη διαδρομή, κάθισε σ’ ένα παγκάκι του Μπουρναχμπούρ, του σιδηροδρομικού σταθμού, όπου ξύπνησε μόνος ο Σαρού. Εκείνη ήταν και η στιγμή που συνειδητοποίησε την αληθινή δύναμη της ιστορίας. “Έχω παιδιά και το να φανταστώ ένα 5χρονο αγόρι ολομόναχο εκεί, ανίκανο να μιλήσει τη γλώσσα, με έκανε να καταλάβω ότι θα έκανα μια πραγματικά δυνατή ταινία.»

Κάθε χρόνο στην Ινδία, χάνονται περίπου 80.000 παιδιά.

Αρχική εικόνα: Youtube

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”:Η συγκινητική ιστορία πίσω από την διάσημη φωτογραφία με τα νεογέννητα δίδυμα. Πως η αγκαλιά της μιας αδελφής έσωσε την άλλη. Δείτε πως είναι σήμερα